به گزارش شفا آنلاین،انگار طلسم همین رفتار مهربانانه بود که خیلی از کسانی که با درد و ناراحتی از در این بیمارستان وارد می شدند، همان اول کار احساس خوبی پیدا می کردند و قدری از غصه هایشان کاسته می شد. تا این مرحله همه چیز خوب و عالی بود و عیب و ایرادی وجود نداشت، اما همان طور که کارها پیش می رفت، کم کم مشکلات کوچک و گاه بزرگ نمایان می شد؛ از هزینه های سنگین خدمات گرفته ـ که البته بیماران از قبل باید فکرش را می کردند و حدس می زدند ارائه خدمات پزشکی در چنین بیمارستانی با این ظاهر و رسیدگی باید در همین حدود باشد ـ تا نبودن برخی مسئولان و پزشکان متخصص!
خانم علیمردانی، از مراجعه کنندگانی است که پس از یکی دو ساعت انتظار، کم کم لب به شکایت می گشاید و از مسئولان بیمارستان می خواهد جوابگو باشند که چرا کسی به بیمارش رسیدگی نمی کند. البته مسئولان بخش اورژانس هم به او اطمینان می دهند تمام کارها به ترتیب در حال انجام است و بیمار باید منتظر مسئول بخش رادیولوژی و سونوگرافی بماند. البته همان موقع این سوال در ذهن خیلی ها که منتظر نوبت بودند نقش بست که چرا در بیمارستانی با این امکانات نباید کسی باشد تا سونوگرافی را به محض ورود بیمار انجام دهد؟ مسئولان بیمارستان اما برای این پرسش هم که از ذهن یکی از همراهان بر زبانش جاری شد، پاسخی داشتند و این بار بهانه شان تعطیلات آخر هفته بود که بعضی ها آن را موجه دانستند و برخی نه. این پاسخ بظاهر منطقی، اما نمی توانست خانم علیمردانی و دیگر بیمارانی را که منتظر مسئول این بخش بودند، راضی کند.
خانم علیمردانی می گوید رسیدگی پزشکان و پرستاران این بیمارستان عالی است و غیر از چنین مواردی که حالت استثنا دارد، همه چیز به بهترین شکل ممکن پیش می رود، ولی همین وضع هم او را ناراحت می کند؛ بخصوص که حس می کند کاری از دستش ساخته نیست.
آقای حق پرست که به دلیل درد قفسه سینه با اورژانس تماس گرفته و به نزدیک ترین بیمارستان دولتی اطراف خانه اش مراجعه کرده، در این باره می گوید: ساختمان و ظاهر بیمارستان و خدماتی که به بیماران ارائه می شد چندان تعریفی نداشت. در نگاه اول تمیز نبودن ملحفه ها و تخت های اورژانس حس بسیار بدی به افراد القا می کرد و همین احساس باعث شد من فقط به بیرون رفتن از آن بیمارستان فکر کنم. او که فقط چند ساعتی در بخش اورژانس بیمارستان مانده است، می گوید: هرچند اصلا حس خوبی نسبت به بستری شدن در آن بیمارستان نداشتم اما از حق نگذریم، پزشکان مجرب و خوبی آنجا مشغول فعالیت بودند که باعث شد دودل شوم و در نهایت نظرم عوض شود. ولی خوشحالم که کار به بستری شدن نکشید.
اینجا بیمارستان است یا درمانگاه؟
وقتی می روید به درمانگاهی که سر کوچه است، انتظار حضور پزشکان متخصص را ندارید و همین که کسی کار تزریقات و پانسمان را انجام دهد یا خدمات اولیه پزشکی را ارائه کند، برایتان کافی است اما وقتی با درد و ناراحتی به بیمارستانی چند ده تختخوابی مراجعه می کنید، چطور؟ آنجا هم انتظار حضور پزشکان متخصص را ندارید یا برعکس، منتظر هستید یک یا چند نفر پزشک با تجربه که تخصص کافی در زمینه های مختلف پزشکی دارند، به وضع شما رسیدگی کنند؟ بدتر از همه اینها هم وقتی است که به بیمارستان خصوصی مراجعه می کنید و بعد از چند ساعت منتظر ماندن باید کلی هزینه اضافی بپردازید ولی باز هم خبری از آنچه انتظارش را دارید، نیست!
چه کسی پیگیری می کند؟
بیماری که به بخش اورژانس یکی از بیمارستان های دولتی مراجعه کرده و خدمات مورد نیازش را دریافت نکرده بود، از وضع بد بیمارستان ها شکایت داشت و می خواست فرد مسئولی را برای رسیدگی به کارهایش پیدا کند، اما کسی پاسخگو نبود.
|
سن و سال بیماران هیچ ارتباطی با پذیرش آنها ندارد و باعث عدم پذیرش نمی شود؛ بنابراین وقتی بیمار در هر سنی به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه می کند، پزشک باید او را ببیند و در مورد لزوم بستری شدن او تصمیم بگیرد |
خیلی وقت ها چنین تصور می شود که هیچ مسئولی برای پاسخگویی به چنین مشکلاتی وجود ندارد، اما دکتر محمد حاجی آقاجانی، معاون درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در این باره چنین توضیح می دهد: افرادی که به بیمارستان های دولتی مراجعه می کنند، به محض روبه رو شدن با هر گونه مشکلی می توانند موضوع را با سوپروایزر کشیک مطرح کنند.
البته وقتی چنین راه حلی مطرح می شود خیلی ها هم تصور می کنند پیدا کردن سوپروایزر کار چندان سادهای نیست و به همین دلیل از پیگیری موضوع منصرف می شوند. در حالی که دکتر آقاجانی یادآور می شود: شماره سوپروایزر کشیک کنار ورودی اورژانس بیمارستان نصب شده است و بیماران یا کسانی که با مشکلی روبه رو شده اند، می توانند مساله را از این طریق مطرح کنند و منتظر رسیدگی باشند.
در صورتی که مشکل در این مرحله رسیدگی نشد نیز به گفته معاون درمان وزارت بهداشت نباید کار را رها کنید، بلکه در این وضع هم می شود با شماره تلفن ستاد هدایت دانشگاه که آن هم در قسمت ورودی اورژانس نصب شده است تماس بگیرید و مشکل تان را مطرح کنید.کسانی که از همان ابتدا به بیمارستان خصوصی مراجعه می کنند هم نباید مشکلی در این زمینه داشته باشند، چون تمام خدمات در بخش خصوصی نیز باید براساس آیین نامه و ضوابط به بیماران ارائه شود.
دکتر آقاجانی ضمن بیان این مطلب، ادامه می دهد: اگر بیماران در بخش خصوصی برای گرفتن خدمات از بیمارستان یا در مورد تعرفه ها با مشکلی مواجه شدند، می توانند با شماره تلفن ستاد هدایت معاونت درمان دانشگاه استان تماس بگیرند تا از سوی کارشناسان به مشکل شان رسیدگی شود.
برخی افراد هم براین باورند که خدمات ارائه شده در بیمارستان های خصوصی نسبت به بیمارستان های دولتی کیفیت بالاتری دارد. وی در این باره می گوید: خدماتی که در بیمارستان های دانشگاهی ارائه می شود، بویژه خدمات اصلی پزشکی و پرستاری کیفیت قابل قبولی دارد وهتلینگ بیمارستان های دولتی باید ارتقا یابد. البته این مورد یکی از اصولی است که در طرح تحول نظام سلامت لحاظ شده و مردم بتدریج شاهد تغییراتی در این زمینه خواهند بود.
ارائه خدمات در شهرستان ها
کسانی که به بیمارستان های شهرستان ها مراجعه می کنند، ممکن است دل خوشی از ارجاع به مراکز استان یا پایتخت نداشته باشند و برهمین اساس، این وضع را دلیلی برای نبود پزشک متخصص یا نبودن امکانات کافی در بیمارستان محل سکونت شان می دانند. در حالی که به گفته دکتر آقاجانی، در شهرستان ها هم بیشتر خدمات پزشکی به بیماران ارائه می شود و مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
وی در این باره خاطرنشان می کند: با این حال، در قالب نظام ارجاع و برای ارجاع بیماران از سطح دو به سه یعنی از سطح تخصصی به فوق تخصصی، آنها را به مرکز استان یا پایتخت ارجاع می دهند. بنابراین آن طور که معاون درمان می گوید این موضوع فقط به خدمات کاملا خاص فوق تخصصی مربوط می شود که براساس سطح بندی خدمات نباید در آن بیمارستان صورت بگیرد.
از پذیرش بیمار شما معذوریم
شاید برای شما هم پیش آمده باشد یا شاید از دیگران شنیده باشید که بیمارستان ها و بخصوص بیمارستان های دولتی از پذیرش بیماران سالمند و کسانی که سن زیادی دارند، اجتناب می کنند. خانم محمدنژاد یکی از افرادی است که این طور فکر می کند و باور دارد بیمارستان ها فقط بیمارانی را می پذیرند که وضع به نسبت بهتری دارند. او که همراه با پدرش به بخش اورژانس یکی از بیمارستان های دولتی مراجعه کرده، می گوید: زمانی که وضعیت پدرم کمی بهتر شد، از من خواستند او را به خانه برگردانم؛ در حالی که من فکر می کردم حالش هنوز روبه راه نیست و باید همچنان در بیمارستان باشد و لازم است چند وقتی بستری شود.
او که به گفته خودش شرایط نگهداری از چنین بیماری را در خانه ندارد، نمی داند چرا بیمارستان از پذیرش پدر او خودداری کرده و تنها دلیلی که برای این کار پیدا می کند، سن زیاد پدرش است.
دکتر آقاجانی اما می گوید: سن و سال بیماران هیچ ارتباطی با پذیرش آنها ندارد و باعث عدم پذیرش نمی شود؛ بنابراین وقتی بیمار در هر سنی به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه می کند، پزشک باید او را ببیند و در مورد لزوم بستری شدن او تصمیم بگیرد.
هنگامی که پزشک تشخیص می دهد بیماری باید بستری شود، بیمارستان نیز باید کارهای مربوط به بستری شدن او را پیگیری کند اما مواردی هم هست که بیمار سالمند فقط به نگهداری و مراقبت در منزل یا سرای سالمندان نیاز دارد. بنابراین آن طور که معاون درمان وزارت بهداشت می گوید: در این موارد توصیه می شود بیمار را به بیمارستان نیاورند یا در صورتی که پزشک تشخیص می دهد به مراقبت پزشکی خاصی نیاز ندارد و صرفا نیازمند نگهداری است، او را به منزل یا سرای سالمندان منتقل کنند.
جام جم
