کد خبر: ۱۴۴۴۳۳
تاریخ انتشار: ۰۳:۵۹ - ۱۶ اسفند ۱۳۹۵ - 2017March 06
تحقیقات نشان داده که دشوارترین دوره برای سازگاری با ازدواج مجدد والدین سن ده تا چهارده سال است.
شفا آنلاین:   وقتی ازدواج مجدد<remarriage >اتفاق می‌افتد یک فرض این است که سطوحی از مشکلات در رابطه با سازگاری بچه‌ها با شرایط جدید اتفاق می‌افتد. مقدار این سازگاری به شدت شرایط اتفاق افتاده، شخصیت کودک، شرایط جدایی و سن کودک بستگی دارد. در شماره گذشته، نکاتی در مورد رده‌های سنی کودکان پیش‌دبستانی دو تا پنج سال، و کودکان شش تا ده ساله عنوان شد. در ادامه، به دیگر گروه‌های سنی خواهیم پرداخت.    


سن یازده و دوازده سال ( قبل از نوجوانی)
به گزارش شفا آنلاین:این سن به طور معمول بیشترین پتانسیل را برای تعارض با خانواده جدید دارد. تحقیقات نشان داده که دشوارترین دوره برای سازگاری با ازدواج مجدد والدین سن ده تا چهارده سال است. به این علت که بچه‌ها در این سن با تغییرات احساسی و جسمانی خود درگیرند و سعی می‌کنند با آن کنار بیایند و آن را هضم کنند. سازگاری اصلی در رابطه با خانه‌ای است که در آن زندگی می‌کنند و ممکن است احساس کنند که مکانی امن برای بازگشت‌شان به خانه وجود ندارد. باید خانه دائمی وجود داشته باشد که به آن بازگردند.
در این سن بچه‌ها شروع به کناره‌گیری می‌کنند تا حس استقلال کنند و هویت خود را بیابند و در واقع به طور دیگری خودشان را درک کنند. خشم بچه‌ها در این سن در برابر مراجع قدرت طبیعی است و اتفاقی طبیعی در خانواده است. ولی این خشم می‌تواند در خانواده جدید و در برابر والد جدید تشدید شود.
والدین جدید می‌توانند هدف آسان‌تری برای آنها باشند زیرا ترس از طرد آنها کمتر محتمل است. احساس به آنها شبیه حس به والدین نیست که بدون شرط باشد و مثل والدین جایی برای تکیه نیستند، بنابراین خشم گرفتن به آنها باعث تهدید و از دست دادن دلبستگی‌شان نیست.
در حالی که بچه‌ها در این گروه سنی نیاز به آزادی دارند تا استقلال خودشان را بیابند، نیاز به حمایت و درک هم دارند.
اجبار کردن بچه‌های این سن به شرایطی که با آن راحت نیستند ممکن است باعث شود تا آن را پس بزنند و توصیه می‌شود که به آنها در زمینه‌های امن آزادی داده شود.
ممکن است به عنوان ناپدری یا نامادری در این شرایط خود را کنار بکشید تا مورد خشم بچه‌ها قرار نگیرید ولی یک روانشناس می‌گوید که روابط ناپدری و نامادری با بچه‌ها نیاز به زمان دارد و باید آنها با هم وقت بگذرانند. باید زمان بیشتری برای شناخت و ارتباط با هم بگذارند. ارتباط خوب باعث کاهش تعارضات بین آنها می‌شود.
نوجوانان سیزده تا هجده ساله
با شروع نوجوانی آنها بیشتر جنسیت و استقلال خودشان را درک می‌کنند و از آن آگاه می‌شوند. دیدن رابطه والدین‌شان از منظر عاشقانه و رومانتیک با نامادری یا ناپدری‌شان باعث حس ناراحتی آنها می‌شود. تاثیر این نوع دید جدید این است که نگاه‌شان به پدر یا مادر دچار تعارض می‌شود.
رابطه جدید پدر و مادر و تغییر نقش در خانواده باعث تغییراتی در نقش‌ها و آزادی نوجوان می‌شود. قوانین جدید و تنظیم مرزهای جدید می‌تواند باعث خشم نوجوان شود. میزان ناراحتی بستگی دارد به رابطه قبلی با پدر و مادر و تغییرات استراتژی‌های تربیتی که خواه‌ناخواه نتیجه ورود نامادری یا ناپدری یا فرزند آنهاست.
طبیعتا ورود افراد جدید به خانه منجر به تغییر قوانین و شرایط شده، بنابراین این خشم نوجوان متوجه فرد جدید می‌شود و حتی ممکن است حس خشم او متوجه ازدواج آنها شود، چون ازدواج آنان را عامل این تغییرات می‌داند.
ممکن است نوجوانان ترجیح دهند وقت بیشتری را با والدی بگذرانند که حضانت آنها را بر عهده ندارد تا بتوانند با شرایط کنار بیایند. این گونه آرام‌تر با تغییرات کنار می‌آیند. انعطاف‌پذیری شما، زمانی که نوجوانان با شرایط جدید و محیط جدید کنار می‌آیند، به او کمک می‌کند تا بهتر با شرایط کنار بیاید و تنش را کاهش می‌دهد.
تحقیقات جدید نشان داده نوجوانان بالای پانزده سال به طور عمومی زیاد درگیر رابطه با والد جدید نمی‌شوند شاید به علت نیاز کمترشان به رابطه با والد جدید است زیرا در این سن آنها تمرکز بیشتری بر روابط عاطفی خود دارند و از والد جدید دورتر می‌مانند. هر سنی تعارضات و نقاط قوت خود را دارد و با دانستن آنها بهتر می‌توانید برای مشکلات پیش‌رو برنامه‌ریزی کنید.سپید
محسن حافظی
روانپزشک

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: