اين
کارگروه، مطالعات تحقيقاتي اخير و شواهد موجود را در زمينه دقت تشخيصي
روشهاي مختلف، براي تائيد تشخيص هيپرتانسيون پس از غربالگري اوليه و فواصل
بهينه غربالگري را براي تشخيص هيپرتانسيون مورد بررسي قرار داده است.
کارگروه
مذکور نتيجهگيري ميکند، بزرگسالان بايد براي پرفشاري خون غربالگري شوند
(توصيه سطح A). اگر اندازهگيري فشار خون در يک مرکز پزشکي نشان دهد بيمار
پرفشاري خون دارد، بايد پايشهاي اضافي خارج از مرکز درماني انجام شوند تا
تشخيص پرفشاري خون تائيد و تثبيت شود. به جز مواردي که کاملا واضح است
درمان بايد در اسرع وقت آغاز شود، در بقيه موارد انجام پايش لازم است.
شواهد
موجود در زمينه مزاياي غربالگري پرفشاري خون کاملا تثبيت شدهاند. در سال
2007، اين کارگروه توصيههاي سال 2003 خود را دوباره تائيد کرده و خواستار
غربالگري همه افراد 18 سال و بيشتر از نظر پرفشاري خون شد.
مرور شواهد قبلي
که بهوسيله اين کارگروه انجام شد، به نتايج مثبتي رسيد و نشان داد
غربالگري همگاني مضرات اندک و مزاياي قابل توجهي دارد. اما در آن سال،
گايدلاين منتشر شده به دقت تشخيصي پروتکلهاي مختلف اندازهگيري فشار خون
اشارهاي نکرده و رفرانس استانداردي را براي تائيد مقادير اندازهگيري شده
معرفي نکرد.
در گايدلاين سال 2015، کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده
دقت تشخيصي اندازهگيري فشار خون افراد را در کلينيک، و مانيتورينگ سيار
فشار خون و پايش فشار خون را در خانه ارزيابي کرده است. همچنين، دقت اين
اندازهگيريهاي فشار خون و روشهاي موجود را براي تائيد تشخيص پرفشاري خون
سنجيده است. علاوه براين، کارگروه، فواصل زماني بهينه را که بهتر است ميان
غربالگريها براي تشخيص هيپرتانسيون در بزرگسالان رعايت کرد، بررسي کرده
است.
ملاحظات باليني و تستهاي غربالگري
اين توصيهها براي افرادي کاربرد دارد که 18 سال يا بيشتر سن داشته و مورد شناخته شده هيپرتانسيون نباشند.
اندازهگيري فشار خون درکلينيک:
تاکنون شواهد اندکي به دست آمده که تعيين کند اندازهگيري فشار خون به روش
دستي بهتر است يا با اسفيگمومانومتر اتوماتيک. اغلب کارآزماييهاي باليني
درمان هيپرتانسيون، حداقل از ميانگين 2 اندازهگيري، در حالي که بيمار
نشسته است، استفاده کردهاند. بعضي نيز ميانگين اندازهگيريهاي دوم و سوم
را مدنظر قرار دادهاند. آنها به بيمار فرصت ميدهند تا حداقل 5 دقيقه از
زمان ورود به اتاق پزشک گذشته باشد تا اولين اندازهگيري را انجام دهند.
اندازهگيريهاي متعددي که در طول زمان انجام ميشود، نسبت به يک بار
اندازهگيري، ارزش اخباري مثبت بهتري براي هيپرتانسيون دارند.
دادههاي
اپيدميولوژيک پيشنهاد ميکنند 15 تا 30 درصد جمعيت معتقدند فشار خون کمتري
در خارج از کلينيک دارند. معايب تشخيص هبپرتانسيون به تنهايي در مطب،
عبارتند از خطاهاي اندازهگيري، محدوديت تعداد اندازهگيريها و خطر
مخدوشکنندهها براي هيپرتانسيون ايزوله کلينيک.
پايش سيار و در خانه فشار خون:
علاوه بر اندازهگيري فشار خون در کلينيک، پايش سيار و در خانه فشار خون
هم ممکن است براي تائيد تشخيص هيپرتانسيون پس از غربالگري اوليه به کار
روند. دستگاههايي که براي پايش سيار فشار خون استفاده ميشوند، اغلب کوچک و
قابل حمل هستند که فشار خون را با فواصل منظم و در طول 12 تا 24 ساعت ثبت
ميکند.. بيمار در اين فاصله فعاليتهاي نرمال خود را انجام ميدهد و حتي
ميتواند بخوابد. اندازهگيريها اغلب در فواصل 20 تا 30 دقيقه انجام
ميشوند. دستگاههايي که براي اندازهگيري فشار خون در منزل استفاده
ميشوند، اوسيلومتريک خودکار هستند که فشار خون را از شريان براکيال بيمار
اندازه ميگيرند.
کارگروه خدمات پيشگيرانه شواهد قانعکنندهاي را يافته که پايش سيار فشار خون بهترين روش براي تشخيص هيپرتانسيون است. هرچند کرايترياها براي تثبيت هيپرتانسيون در مطالعات مختلف متفاوت هستند، عدم تطابق معنيداري بين تشخيص هيپرتانسيون در کلينيک و ميانگين فشار خونهايي وجود دارد که طي 12 تا 24 ساعت با پايش سيار فشار خون گرفته ميشوند. به طوريکه تعداد بيماراني که براساس نتايج پايش سيار فشار خون نياز به درمان پيدا ميکنند، به مراتب کمتر خواهد بود.