شفا آنلاین>سلامت>افرادی هستند که روابط اجتماعیشان به خاطر بیماری اوتیسم سرکوب شده به نوعی که آنها را خانه نشین کرده است.
به گزارش شفا آنلاین، کودکانی
که به این بیماری دچار میشوند از جامعه کنارهگیری نمیکنند بلکه از
ابتدا هرگز به طور کامل به جامعه وارد نمیشوند ولی میتوان با استفاده از
شناخت به موقع و روش درمانی مناسب، آنها را وارد اجتماع کرد.
شاید
بسیاری از ما تجربه برخورد با کودکانی را داشته باشیم که از رفتار اجتماعی
مناسبی برخوردار نیستند و توانایی برقراری ارتباط با اطرافیان خود را
ندارند؛ کودکانی با این مشخصات رفتاری که اغلب مبتلا به بیماری اوتیسم
هستند، بخشی از کودکان این جامعهاند که به دلیل ابتلا به اوتیسم از
ابتدای دوره کودکی با مشکلات عدیده رفتاری و شناختی روبهرو هستند.
اوتیسم نوعی بیماری ارثی یا ژنتیکی
فاطمه
عمرائی كارشناس بیماری اوتیسم میگوید:
اوتیسم یا در خودماندگی نوعی اختلال رشدی در کودکان است که معمولاً در
سالهای نخست پس از تولد (قبل از سه سالگی) خود را نشان میدهد.
وی
افزود: اوتیسم را میتوان نوعی بیماری ارثی و ژنتیکی نامید که علت اصلی
بروز آن تا به حال ناشناخته مانده است. هرچند علائم و شدت این بیماری در
افراد مختلف، متفاوت است اما، همه انواع اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط
با دیگران توسط کودک، تاثیر میگذارد. به طوری که در شروع بیماری، والدین
کودک مبتلا به اوتیسم متوجه میشوند که کودکشان همچون کودکان همسن خود
رفتار نمیکند و قدرت سخن گفتن ندارد.
وی
ادامه داد: علاوه بر تاخیر در یادگیری صحبتکردن یا اصلا صحبت نکردن،
انجام انواع رفتارها، علایق و بازیهای تکراری، ناتوانی در گفتن اسم و
برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن، ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت
با دیگران یا عدم توانایی در حفظ مکالمات، حساس بودن به نور، صدا و بروز
رفتارهایی چون خودزنی از جمله نشانهها و علائم ابتلا به اوتیسم است.
راهی برای تشخیص اوتیسم از نظر پزشكی وجود ندارد
فاطمه
عمرائی اظهار داشت: برای تشخیص این بیماری هیچ تست پزشكی وجود ندارد.
برای تشخیص اُوتیسم در یك كودك باید رفتار، ارتباط و سطح رشد ذهنی كودك به
دقت بررسی شود. از آنجائی كه بعضی از علائم این بیماری با بعضی از بیماری
های دیگر مشترك است ممكن است متخصصین آزمایشها و تستهای پزشكی متفاوتی
را برای كودك تجویز كنند تا از وجود یا عدم وجود مشكلات دیگر در كودك مطمئن
شوند.
نبود پوشش بیمهای مشكلی بزرگ برای بیماران اوتیسم
مادران
یکی از بیماران میگوید: با توجه به اینکه
هزینههای کاردرمانی تحت پوشش هیچ بیمهای نیستند در هر خانواده به طور
متوسط سه تا چهار میلیون تومان هزینه این بیماران میشود.
وی
افزود: ما هر ماه این هزینهها را برای فرزندمان انجام دادیم ولی بعد از
گذشت چند سال و صرف این هزینه هنگفت وقتی وارد جامعه شده جایگاهی در جامعه
ندارد و هیچ جا کار برایش پیدا نمیشود و فرزندمان دوباره در خانه منزوی
شده است.
وی افزود: ما این هزینه ها را از زندگیمان زدیم و خرج فرزندمان کردیم که درمان شود اما انگار تمام زحماتمان بر باد رفته است.
وی تاكید كرد: اگر بیمهها این هزینهها را تحت پوشش قرار دهند حداقل بار مالی بر دوش خانواده ها برداشته میشود
کمبود درمانگاههای دولتی در زمینه کاردرمانی
هومن
قربانی کارشناس ارشد کار درمانی گفت: به دلیل کمبود نیرو در بخشهای
دولتی درمانگاه های دولتی نمیتواند به طور کامل به بیماران اوتیسم خدمات
کار درمانی ارائه دهند و درمانگاهای دولتی به این بیماران هر ماه تقریبا یک
بار نوبت میدهد در صورتی که بیماران اوتیسم هرهفته چهار الی پنج بار به
این خدمات نیاز دارند.
وی
ادامه داد: با توجه به این وضعیت بخشهای دولتی مردم مجبورند برای درمان
به کلینیکهای خصوصی مراجعه کنند از طرفی هم چون خدمات کاردرمانی تحت پوشش
بیمهها نیست هزینه زیادی برای این بیماران دارد که با توجه به این موضوع
بسیاری از مردم این خدمات را به دلیل مشکلات مالی ناقص دریافت میکنند و
این خود موجب تشدید این بیماران میشود.
اوتیسم جز بیماری خاص نیست
سعیده
صالح غفاری دبیر انجمن بیماران اوتیسم گفت: با توجه به وجود مشکلات زیاد این بیماران این
بیماری جز بیماران خاص قرار نگرفته است.
وی
ادامه داد: انجمن اوتیسم به نمایندگی از تمامی بیماران اوتیسم از مسئولین
تقاضا دارد که بیماری اوتیسم جز بیماران خاص قرار بگیرد زیرا هزینه های کار
درمانی برای این بیماران بسیار زیاد است.
از وزیر اصرار و از مجلسیها انکار
احمد
آریایینژاد عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با توجه به این
اظهارنظر وزیر بهداشت به خبرنگار باشگاه خبرنگاران میگوید: مجلس فقط
بودجهها را تصویب میکند و وارد ریز قضایا نمیشود و خود وزارت بهداشت جهت
این امر یک کمیسیون دارد و بردن بیماری اوتیسم جزء بیماران خاص مربوط به
خود وزارت بهداشت است و ربطی به مجلس ندارد.
اما
با وجود این مشکلات زیاد و آمار بالای این بیماران در سطح کشور مسئولین توپ
را در زمین همدیگر میاندازند ولی بهتر است به جای انداختن توپ در زمین
دیگری فکر اساسی به حال این بیماران شود.