در تحقيقات ازدواج از کي چي بپرسيم؟

در هر شرايطي تحقيق براي ازدواج، کاملا لازم و ضروري است و نبايد براي چنين امر مهمي فقط به ظاهرفرد يا ويژگي هاي خانوادگي او اکتفا کرد چراکه امروزه با پيچيده شدن روابط، تغيير الگوهاي آشنايي و ازدواج و حتي بالا رفتن مشکلاتي مانند اعتياد يا بيماري هاي عصبي بايد در امر ازدواج تحقيق بيشتري کرد. در واقع همان قدر که احتمال ازدواج ناموفق بالا رفته، ضرورت تحقيق و دقت و شناخت هم بيشتر شده است. تحقيق کردن با آشنا بودن با خانواده طرف مقابل هيچ منافاتي ندارد. اين که يکي از خانواده ها فکر مي کند چون خانواده طرف مقابل را مي شناسد پس به تحقيق نيازي نيست يک اشتباه بسيار بزرگ است که ممکن است باعث مشکلات زيادي در زندگي فرزندشان شود. همچنين توصيه مي شود که تحقيقات از خواستگار بايد بسيار سختگيرانه باشد تا نتيجه آن شناخت واقعي طرف مقابل باشد.

در ازدواج 2 نوع تحقيق وجود دارد؛ تحقيق اوليه و تحقيق اصلي. تحقيق اوليه مختصر است که بدون آن نبايد به طرف مقابل حتي اجازه ورود به خانه براي خواستگاري کردن بدهيم يا به خواستگاري اش برويم. اين تحقيق قبل از خواستگاري انجام مي شود و در آن مسئله همتايي خانواده ها از نظر اجتماعي، فرهنگي و ديني مد نظر قرار مي گيرد. سؤالات اوليه درباره سن، تحصيلات، خدمت نظام وظيفه (درباره آقايان)، شهر محل زندگي و... در همان تماس تلفني براي قرار خواستگاري پرسيده مي شود، اما تحقيق اصلي پس از خواستگاري و جلسات گفت وگوي پسر و دختر و با هدف رفع ابهامات انجام مي شود در زماني که هر 2 طرف تا حدودي شرايط يکديگر را پسنديده اند.

اين که چه چيزهايي را درباره خواستگار بايد بدانيد، نکته مهمي است که خيلي ها ساده از کنار آن مي گذرند با اين توجيه که شناخت کامل زير يک سقف به دست مي آيد، اما واقعيت اين است که بخش مهمي از شناخت با همين پرس و جوها حاصل مي شود. شما درباره اين ويژگي ها بايد از اطرافيان عروس خانم يا آقا داماد پرس و جو کنيد: الف) خانواده، ب) اعتقادات ديني، ج) رفتار فردي و اجتماعي، د)دوستان، و) مسئوليت پذيري و رعايت حقوق ديگران، ز)توانايي هاي او.

همچنين مطالعات نشان مي دهد که بعضي سوالات بايد در تحقيق پرسيده شود تا شناخت کامل تري از طرف مقابل به دست بيايد. اين سوالات عبارت است از:

صفت بارز اخلاقي او چيست؟

تا به حال عصباني شدنش را ديده ايد؟ در چه مواردي عصباني مي شود و اين جور وقت ها چطور رفتار مي کند؟

رفتار اجتماعي او را چطور مي بينيد؟ روابطش با دوستان و خانواده چطور است؟

کدام صفات اخلاقي را در او بيشتر مي بينيد؟

با چه افرادي (چه تيپ شخصيتي) رفت وآمد مي کند؟ اجتماعي است يا منزوي؟

تا چه حد به خانواده و دوستان خود وفادار است؟

چقدر به قولي که مي دهد پايبند است؟

تلاش او براي کسب روزي حلال چگونه است؟ و...

1-آشنايان: بستگان شخص از روحيات، اخلاق و کردار او باخبرند. مي توان درباره فرد مورد نظر از آن ها تحقيق کرد. البته اين به تنهايي کافي نيست چون ممکن است خويشاوندان، با مصلحت انديشي واقعيت را کتمان کنند.

2-دوستان: دوستان نزديک فرد منابع خوبي براي تحقيق هستند. دوستي محصول هم رنگي و تفاهم است و معمولا افراد درستکار با افراد ناشايست و بي بندوبار دوست نمي شوند. در واقع ويژگي هاي شخصيتي دوستان فرد تا حدي منعکس کننده روحيات او است.

3-همکاران و هم دانشگاهي ها: همکاران فرد ممکن است مطالبي درباره شخص مورد نظر بدانند که حتي خويشان و دوستان نزديک او ندانند. از تحقيق از اين گروه درباره فرد در زمينه هايي مانند: نحوه برخورد با ارباب رجوع، نحوه مراوده با همکاران، همکاري و سازش با ديگران و پايبندي به اعتقادات ديني شناخت کامل تري پيدا مي کنيد.

4-همسايه ها: اين رايج ترين روشي است که افراد در تحقيقات خواستگاري از آن بهره مي برند. با تحقيق در محل کار و تحصيل مي توان به شناختي از فرد و روحيات او دست يافت، اما با تحقيق در محل زندگي او، امکان شناخت خانواده هم ميسر مي شود.

البته مشروط بر آن که مدتي از زمان سکونت آن ها در آن محل گذشته باشد تا همسايگان به شناختي هرچند نسبي از آن خانواده رسيده باشند. از همسايگان در باره اخلاق در خانه، سابقه دعوا و يا رفتار بد در محله پرس وجو کنيد، اما مواظب باشيد که جزئيات خواستگاري و ارتباط با آن ها را بر ملا نکنيد چون ممکن است بعضي از همسايه ها بعدا مزاحمت ايجاد کنند.

5- معرف ها: درباره ازدواج هايي با حضور يک معرف، اگر فردي که دختر و پسر را به هم معرفي مي کند نسبت به اهميت کار خود آگاه باشد و با شناخت کافي نسبت به روحيات دو طرف اقدام کند، منبع خوبي براي تحقيق خواهد بود.