نابینایی که بینا شد

به گزارش شفاآنلاین، براساس گزارش CNN، اختلال بينايي راجر پونتز از دوران نوجواني آغاز شد و بيماري‌اش تا حدي پيش‌رفت كه در سن 40 سالگي به‌كلي بينايي‌اش را از دست داد. پزشكان بيماري او را رتينيت پيگمنتوزا، بيماري چشمي وراثتي كه به شبكيه چشم آسيب رسانده و ديد را محدود مي‌كند، تشخيص داده‌شد.

با اين همه پونتز هميشه اميدوار بود كه روزي دوباره مي‌تواند ببيند، روزي كه در نهايت در سال 2014 فرارسيد. وي چند سال پيش مطالبي درباره سيستمي به‌نام Argus II شنيده‌بود، سيستمي كه به چشم‌هاي بيونيكي شهرت داشت و اميدواري او را براي دوباره ديدن افزايش داد.

اين سيستم شامل يك جفت عينك است كه دوربين ويديويي كوچكي روي آن نصب شده و از آن براي ثبت تصاوير استفاده مي‌شود. پروتزي كه بزرگتر از يك مداد‌پاك‌كن نيست به كمك جراحي روي سطح شبكيه چشم كاشته مي‌شود و اطلاعات ثبت شده توسط دوربين به صورت بي‌سيم به اين پروتز الكترونيكي يا همان شبكيه مصنوعي انتقال داده مي‌شود و در آنجا به پالس‌هاي الكتريكي تبديل مي‌شود.

هرسلولي كه اين بيماري كوركننده آنها را تخريب نكرده‌باشد،‌ توسط اين پالس‌هاي الكتريكي تحريك شده و منجر به‌ درك نور در بافت مغز مي‌شوند. در نهايت ديدي ايجاد خواهد شد كه نسبت به ديد معمولي بسيار ناقص است، درواقع تنها جرقه‌هايي از نور ديده مي‌شوند بدون اينكه رنگ و يا جزئياتي ديده شوند، اما همين اندازه ديد نيز مي‌تواند به پونتز در حركت كردن به اطراف كمك كند.

Argus II از سال 2011 در كشورهاي اروپايي از قبيل ايتاليا و آلمان مورد استفاده قرار گرفته‌است، اما تا سال 2013 وارد آمريكا، يعني زادگاه پونتز نشد و در همان سال FDA اين سيستم را به تاييد رساند. وي در سال 2014 به دومين فرد در آمريكا تبديل شد كه از اين سيستم استفاده مي‌كند. جراحي كاشت شبكيه مصنوعي چهار ساعت ادامه داشت و چند هفته بعد، اين شبكيه فعال شد و پونتز توانست بعد از سال‌ها جرقه‌هاي نور روي نمايشگر را تشخيص داده و جاي لامپ‌هاي اتاق را روي سقف به پزشكان نشان دهد.

با اين‌همه كار با اين سيستم نيازمند آموزش است و بيمار بايد معني آنچه را كه مي‌بيند و آنچه كه نمي‌بيند را درك كند تا در شرايط مختلف بتواند به تشخيص موقعيت بپردازد.

آكادمي چشم‌پزشكي آمريكا اعلام كرده اين درمان و جراحي كه بخشي از آن به‌شمار مي‌رود، از دشواري‌هاي بالقوه‌اي برخوردار است و هنوز عموم مردم امكان استفاده از آن را ندارند. اما براي افرادي كه نابينا هستند موفقيتي بي‌نظير به‌شمار مي‌رود، حتي اگر ديد احيا شده در آنها بسيار ناچيز و ابتدايي باشد.