» عمومی
شکرخواه استاد ارتباطات پس از ۳۰ سال کار در رسانه:
هیچ‌کدام از ما وابستگی به مقام نداریم. من هنوز هم مستأجرم و شجاعانه می‌گویم که در برابر صدها فرصت قرار گرفتم که خانه و ماشین بگیرم، اما یاد گرفته بودم پاکتی را که درونش دیده نشود دستم نگیرم
شفاآنلاین>اجتماعی>مراسم بزرگداشت یونس شکرخواه، روزنامه‌نگار پیشکسوت که پس از 30 سال تلاش رسانه‌ای به‌تازگی بازنشسته شده است، با حضور جمعی از دوستان و همکاران قدیمی‌اش برگزار شد. او در این مراسم خاطرنشان کرد که نسل ما هیچگاه بازنشسته نمی‌شود و ما همچنان ادامه داریم.
به گزارش شفاآنلاین، حجت‌الاسلام والمسلمین سعیدرضا عاملی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران با اشاره به روزنامه‌نگاری هوشمند و برشمردن ویژگی‌های آن و با بیان اینکه «آقای شکرخواه پایه‌گذار روزنامه‌نگاری<journalism> برخط در ایران هستند»، گفت: در ادامه روزنامه‌نگاری برخط، امروز در حال رسیدن به روزنامه‌نگاری هوشمند هستیم که توانش آن را خودمان تعریف می‌کنیم.
وی افـــــــزود: مـــــا در حــــــوزه روزنامه‌نگاری با حضور افرادی همچون آقای شکرخواه به صورت تدریجی به سمت روزنامه‌نگاری هوشمند حرکت کرده‌ایم. از لحاظ شخصیتی نیز آقای شکرخواه یک دوست خیلی مهربان است. من نزدیک ۱۸ـ ۱۷ سال است که با ایشان آشنا شدم و مهمترین نکته درباره او این است که انسان اخلاق‌مدار و در رفاقت پایدار است.
او رفیق تلخ و شیرین است و نه رفیقی که به اقتضای زمانه یا خیلی نزدیک یا خیلی دور می‌شود. این وجه اخلاقی آقای شکرخواه است که کیفیت ارتباطات را برای ایشان فراهم کرده است و همان وجه اخلاقی است که روزنامه‌نگاری کیفی را فراهم آورده است.
عاملی با بیان اینکه «آقای شکرخواه هیچگاه آبروی کسی را نبرده است»، تأکید کرد: او همواره در درست‌نویسی، راست‌نویسی و پرهیز از هر راست‌نویسی تأکید کرده است.
در این مراسم پیام سیدعباس صالحی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) توسط سید محمد طباطبایی (دبیر شورای ارزشمندی هنرمندان) قرائت شد.
مشکل روزنامه‌نگاری ایران دفن تجربه‌ها است
همچنیـــــن فـــــریــــد قاســـمی، روزنامــــه‌نگار و پژوهشگر تاریــــخ مطبوعات ایران گفت:روزنامه‌نگاری ایران یک حرفه مظلوم است و این مظلومیت برای امروز و دیروز نیست و از همان سرآغاز مظلوم بود.
اولین روزنامه‌نگار ایران، ۱۸ سال در صف یک‌نفره صدور مجوز بود و بعد هم که موفق به انتشار شد، سه سال کار مطبوعاتی کرد و به او گفتند بیا شغل دیگری برای تو سراغ داریم و روزنامه‌اش را تعطیل کردند. او را از مدیرمسئولی سخن امروز برکنار کردند و به او سمت مسئول وصول مطالبات شهرداری تهران را دادند.
قاسمی ادامه داد: حتی روزی که فرهنگستان و دانشگاه در این کشور نبود، بار فرهنگی را روزنامه‌نگاری به دوش می‌کشید. زمانی که اصلاً در ایران شیوه نگارش فارسی نبود، این روزنامه‌نگاران بودند که اولین شیوه‌نامه را نوشتند. امروز هم می‌بینیم که درباره روزنامه‌نگاری حرف‌های ناصواب بسیاری زده می‌شود.
وی گفت: ما نمی‌توانیم از دره بین نسلی حرف بزنیم و به راحتی سرمایه‌های روزنامه‌نگاری را از دست بدهیم. به نظر من امروز مشکل روزنامه‌نگاری ایران دفن تجربه‌هاست. اگر به من بگویند مشکل امروز روزنامه‌نگاری چیست، فهرستی تهیه می‌کنم و در ابتدای آن می‌نویسم تهی شدن تحریریه‌ها از صدیقی‌ها، قاضی‌زاده‌ها، شکرخواه‌ها و تلاش نمکدوست‌ها برای اینکه مفری برای بازنشستگی پیدا کنند.
سیدمحمود دعایی، مدیر مسئول روزنامه «اطلاعات» صحبت‌های خود را با طرح یک شوخی آغاز کرد و گفت: امروز خیلی آرام گفتم، من اگر دختر بودم زنش می‌شدم. این صحبت‌های او با تشویق و خنده‌های حاضران همراه شد.
دعایی سپس خاطرنشان کرد: زمانی که برای اولین بار به روزنامه «اطلاعات» رفتم، عناصر فرهیخته زیادی بودند که دستم را گرفتند و آقای شکرخواه یکی از آن عناصر بود که برایم قوت قلب بود. او آگاهی زیادی به ما داد و مهمتر اینکه با مشی خود برای ما سرمشق بود.
برای روزنامه‌نگاری که علم و اخلاق را پیوند زد
محسن اسماعیلی، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری در سخنانی گفت: شکرخواه را به دو ویژگی می‌ستایند؛ یک ویژگی دانش برتری است که دارند و از شناخته‌شده‌ترین استادان دانش ارتباطات هستند. دومین ویژگی نیز منش و رفتار اوست. این فروتنی آشکار و بی‌ادعایی، کیمیای نایابی است که به‌رغم دانش و جایگاه علمی، همیشه می‌توان او را به صفت تشنگی برای فراگیری دانش بیشتر ستود. او همیشه خندان و خوش برخورد است و هیچگاه در فراز و نشیب‌ها گره به پیشانی نداشت و همواره صادق بود و همچنان نیز هست.
اسماعیلی با بیان اینکه «آقای شکرخواه بی‌نیش است و همه نوش»، گفت: در همه این سال‌ها ندیدم که کسی از او رنجیده شود. به هر حال قلم دست گرفتن و زبان در کام چرخاندن گاهی حتی ناخودآگاه می‌تواند کسانی را آزرده خاطر کند؛ اما ندیدم که کسی از او آزرده خاطر شود.
فرشاد مهدی‌پور، مدیر مسئول روزنامه «صبح نو» گفت: یونس شکرخواه امتداد بین چاپ، کاغذ و صفحه‌های حروف‌چینی‌شده قدیمی و روزنامه‌نگاری آنلاین در کشور است.
او بیان کرد: گفته شد که ایشان حزبی نیست. می‌توانم به اعتبارِ تجربه شخصی بگویم که او را همیشه حافظ منافع ملی دیدم. یادم است که در یکی از مواقع حساس کنونی، می‌گفت من همیشه صبر می‌کنم ابرها کنار برود و بتوانم درست تصمیم بگیرم. این صبر و نگاه عاقلانه به پدیده‌ها و حفظ منافع ملی از مهمترین صفت‌های اوست. او برای ما اهالی مشهد یکی از مفاخر مهم روزنامه‌نگاری به حساب می‌آیند.
همچنین هادی خانیکی، روزنامه‌نگار پیشکسوت گفت: ما با ویژگی‌های روزنامه‌نگاری آقای شکرخواه و وارد کردن مؤلفه‌ها و عناصر جدید به روزنامه‌نگاری آشنا هستیم. اما آنچه من می‌خواهم به آن اشاره کنم قدرت جابه‌جایی او در موقعیت‌های مختلف است.
حســـن نمکـــدوست‌تهرانــی، روزنــامه‌نـــگار پیشکسوت گفـــت: مهمترین سازه‌ای که ما روزنامه‌نگاران تولید می‌کنیم خبر است و مقاله و گزارش فرزند خبر هستند. به این موضوعات اشاره کردم که بگویم وجه دانشمند بودن آقای شکرخواه نباید مغفول بماند. او دانشمندی است که با خبر سر و کار دارد. پیشتر هم گفته بودم که در حوزه خبر آقای شکرخواه دماوند هستند و دیگرانی همانند من، تپه‌های عباس آباد. در این میان ما احتیاج داریم که این دانش و روایت‌های روزنامه‌نگارانه در سطح جامعه جاری شود.
سپس محمد خدادی، معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد با تأکید بر اینکه نیاز اول امروز رسانه‌ها اخلاق است، گفت: مأموریت اول رسانه‌ها تکثیر خوبی‌ها در جامعه است. مهارت نیز در حوزه روزنامه‌نگاری بسیار حائز اهمیت است. امروز در میان هزاران فارغ‌التحصیل کمتر کسانی از مهارت کافی برخوردار هستند. لذا من دست نیاز به سوی شما استادان دراز می‌کنم تا بتوانیم بعد مهارت را در میان جامعه رسانه‌ای کشور گسترش دهیم.
سپس یونس شکرخواه گفت: از نظر مهر و محبت که دوستان اشاره کردند، حاصل جمع همین کسانی هستم که صحبت کردند. من مهربانی را از مهدی فرقانی، ذکاوت و سرسختی را از خانیکی، تکنیک را از فریدون صدیقی و آرامش را از منصور سعدی و بزرگ‌منشی را از آقای دعایی یاد گرفتم. یادم نیست چه سالی پیش آقای دعایی رفتیم و اولین پولی که گرفتم ۷ هزار تومان و واقعاً مبلغ خیلی زیادی بود. در واقع آقای دعایی من را به طرف این فضا هُل داد.
شکرخواه که با بغض سخن می‌گفت ادامه داد: هیچ‌کدام از ما وابستگی به مقام نداریم. من هنوز هم مستأجرم و شجاعانه می‌گویم که در برابر صدها فرصت قرار گرفتم که خانه و ماشین بگیرم، اما یاد گرفته بودم پاکتی را که درونش دیده نشود دستم نگیرم.ایسنا
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار