یک سند جدید که اجماعی است از توافق نظر چندرشته‌ای، مدیریت مادام‌العمر مباحث هورمونی را در زنانی که پیش از این استروک داشته‌اند، مورد بحث قرار داده است.
شفا آنلاین:این سند جامع، دستورالعمل‌های مبتنی بر شواهدی را در زمینه مدیریت بارداری، پیشگیری از بارداری، و استراتژی‌های جایگزینی هورمون در میان زنانی که سابقه قبلی استروک داشته‌اند، فراهم آورده است.
به گزارش شفا آنلاین:نویسندگان این گایدلاین معتقدند با انتشار آن، پاسخی داده‌اند به نیاز بالینی نورولوژیست‌ها، متخصصان استروک، متخصصین زنان و متخصصان غدد در مدیریت زنانی که پیش از با استروک مواجه شده بودند.
گایدلاین‌های استروک انجمن قلب آمریکا برای زنان در سال 2014 منتشر و دربرگیرنده عوامل خطر منحصر به زنان بود، از جمله فاکتورهای باروری، و عواملی که در میان زنان شایع‌تر است، مانند میگرن همراه با اورا، چاقی، سندرم متابولیک و فیبریلاسیون دهلیزی.
به هرحال، در نسخه‌های پیشین این گایدلاین‌ها در زمینه مدیریت مادام‌العمر مسائل هورمونی در زنانی که قبلا استروک داشته‌اند، به مواردی مانند بارداری‌های آینده، نوع زایمان، اینداکشن زایمان، و پیشگیری ثانویه در طول بارداری آینده و شیردهی، به طور کامل پرداخته نشده بود. علاوه براین، هیچ اندیکاسیونی در زمینه استفاده از داروهای پیشگیری از بارداری هورمونی، محرک‌های تخمدان، درمان‌های جایگزینی هورمونی یا دیگر جایگزین‌ها در زنان با استروک قبلی فراهم نیامده بود. بنابراین، پانلی متشکل از کارشناسان چندین رشته به بررسی درمان‌های موجود در منابع علمی پرداخته و به انتشار سند توافقی که همه این موارد را در بر بگیرد، همت گماشتند.
این گایدلاین در نشریه Stroke منتشر شده است.
این پانل نتیجه‌گیری کرد که برای زنان با سابقه استروک، براساس داده‌های موجود، بارداری‌های بعدی کنترااندیکه نیست.
برای درمان پیشگیرانه از استروک در طول بارداری، توصیه‌های نویسندگان برپایه دو سناریو شکل گرفته است: شرایط پرخطر که می‌توان در آن آنتی‌کوآگولانت‌ها را در نظر گرفت یا شرایط کم‌خطر که درمان آنتی‌پلاکتی را در خارج از دوره بارداری در نظر می‌گیرند.
نویسندگان توصیه می‌کنند که زنان باردار با شرایط کم‌خطر می‌توانند برای درمان با هپارین شکسته نشده (UFH) یا هپارین با وزن مولکولی کم (LMWH) در طول تریمستر نخست، در نظر گرفته شوند و به دنبال آن، در دوران باقی‌مانده از بارداری آسپیرین با دوز کم تجویز شود. براساس شواهد موجود، توصیه‌های دیگری در مورد دیگر انواع داروهای ضدپلاکت به غیر از آسپیرین که بتوان برای زنان باردار با شرایط کم‌خطر تجویز کرد، وجود ندارد.
در زنان بارداری که شرایط پرخطری را می‌گذرانند، نباید آنتاگونیست‌های ویتامین K بین هفته‌های 6 و 12 بارداری و همچنین نزدیک زایمان تجویز شوند تا جنینی با مشکلات ضدانعقادی متولد نشود. LMWH یا UFH باید در موارد زیر تجویز شوند: 1) در طول این دوره‌ها و جایگزین شده با آنتاگونیست ویتامین K که هدف INR یکسانی دارند، یا 2) در طول تمام دوران بارداری.
زنان باردار با شرایط پرخطر که روی درمان با داروهای آنتی‌کوآگولانت جدید خوراکی هستند، باید بین هفته‌های 6 و 12 بارداری روی درمان با LMWH یا UFH قرار گیرند، و وارفارین می‌تواند در دیگر دوره‌ها تجویز شود. هدف INR در درمان با آنتاگونیست ویتامین K بستگی دارد به پاتولوژی زمینه‌ای. به‌طور جایگرین، UFH و LMWH می‌توانند در تمام طول بارداری تجویز شوند.
در میان دیگر توصیه‌های کلیدی که در این گایدلاین آمده، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
زایمان واژینال ممکن است به زایمان سزارین ارجحیت داشته باشد. زایمان سزارین باید براساس اندیکاسیون‌های زایمان و نه براساس سابقه استروک، انتخاب شود.
زمانی که اینداکشن دارویی زایمان داده می‌شود، آسپیرین‌درمانی ممکن است ادامه یابد.
دوزهای درمانی UFH/LMWH باید 24 ساعت قبل از اینداکشن زایمان قطع و اگر کنترااندیکاسیونی وجود نداشته باشد، ظرف 24 ساعت آغاز شود.
آنتاگونیست‌های ویتامین K ممکن است 24 ساعت پس از زایمان و بدون دوز بارگیری آغاز شوند.
در طول دوره شیردهی، استفاده از آسپیرین دوز کم، آنتاگونیست ویتامین K یا UFH/LMWH ممکن است پیشنهاد شود. داروهای آنتی‌کوآگولانت جدید خوراکی باید در طول دوران شیردهی تجویز نشوند و زمانی که لازم است، با UFH/LMWH یا یک آنتاگونیست ویتامین K جایگزین شود. هیچ توصیه‌ای در زمینه استفاده از آنتی‌پلاکت‌ها در کنار آسپیرین، در طول شیردهی داده نشده است.
در زنانی که استروک قبلی داشته‌اند، هیچ توصیه‌ای در زمینه تحریک تخمدان داده نشده است.
کنتراسپتیوهای خوراکی نباید به زنانی که سابقه استروک دارند، پیشنهاد شود.
درمان جایگزینی هورمون نباید برای گر گرفتگی توصیه شود، اما گاباپنتین ممکن است پیشنهاد شود. هیچ توصیه‌ای در مورد استفاده از مهارکننده‌های بازجذب انتخابی سروتونین برای درمان گرگرفتگی داده نشده است.
نکته دیگر آنکه، هیچ توصیه‌ای در مورد فیتواستروژن‌ها نمی‌توان داد، زیرا داده مناسبی در این زمینه وجود ندارد.
در نهایت، در زنان یائسه شده باید هدف نهایی، توصیه به داشتن زندگی سالم و نکشیدن سیگار، داشتن فعالیت فیزیکی و BMI مناسب باشد.سپید
Medscape
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار