رمز ماندگاری نوروز

شفا آنلاین: نوروز در درون خود مملو از آداب و رسوم پسندیده و متعالی است که هر یک از آنها می تواند ماندگاری آن را تضمین کند.

 به گزارش شفا آنلاین: وقتی به نوروز نگاه می کنیم در واقع به عصاره ای از تعالیم ادیان الهی برخورد می کنیم که در تلاش است انسان ها را در کنار هم جمع کند و با صلح، آرامش و امنیت زندگی کنند.

هنگامی که در لحظه تحویل سال این دعا را با خود زمزمه می کنیم: یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ. ای تغییر دهنده دلها و دیده‏ ها، ای مدبر شب و روز، ای گرداننده سال و حالت ها، بگردان حال ما را به نیکوترین حال. در واقع این دعا این نکته را به ما یاد آوری می کند که باید دل های خود را به دور از زشتی ها و کینه ها، به خوبی ها و زیبایی ها آراسته کنیم و دقیقا پیام و فلسفه نوروز نیز همین است.
میراث نوروز دربرگیرنده یک نظام زندگی و تربیتی است که از خانه تکانی پیش از فرارسیدن بهار آغاز می شود و با دید و بازدید و صلح و آشتی به معنی پاک کردن دل ها از کینه ها و کدورت ها ادامه می یابد. در نظام تربیتی نوروز، نسل بشر و انسان ها باید کدورت ها و کینه ها را کنار بگذارند و سپس وارد جشن همگانی فرارسیدن بهار شوند.
نوروز از این جهت با طراوات و تازه است که با نخستین روز بهار آغاز می شود و در 13 فروردین که روز حضور در دشت و دمن و طبیعت است پایان می یابد.
این جشن ملی بطور معناداری با بهار، طبیعت و سبزه و هر آنچه که با طبیعت معنی پیدا می کند عجین شده است. پیوند نوروز با بهار به معنی، زندگی و تولد دوباره است. نوروز در واقع به انسان ها فرصت دوباره زیستن را بشارت می دهد و این اصل در تمام سنت های نوروز جاری و ساری است.
نوروز به انسان فرصت دوباره اندیشیدن و تفکر می دهد و در اصل از او می خواهد که هنوز فرصت برای رفع خیلی از کینه ها و کدورت ها باقی است.
پیام نوروز این است که باید انسان ها در صلح و آرامش زندگی کنند که در آن زمان است که جامعه رنگ توسعه و پیشرفت را خواهد دید و در چنین جامعه ای همه افراد جامعه به رشد و بالندگی خواهند رسید.
نوروز در واقع منظومه ای از آیین های پسندیده است که همه می توانند در آن حضور یابند. شرکت فقیر و غنی در این جشن، پیام نوروز است از این رو همه افراد با هر توان مالی در این جشن حاضر می شوند و همین موضوع خیلی از فاصله ها را کنار می زند و این یعنی اینکه همه افراد در مکتب نوروز یکسان و برابر هستند.
در نوروز فاصله ها کمتر می شود، نزاع ها به طرز معناداری کاهش می یابد، دوستی ها و مهربانی های افراد بیشتر می شود، رسیدگی به بیماران و فقرا افزون تر می گردد، و این عملکرد حاکی از نظام تربیتی این جشن ملی است.
نوروز از چنان تعالیمی بهره مند است که در طول سده ها و سال های طولانی از گزنده تفکرات حذف مصون ماند و اصل نوروز هرگز به فراموشی سپرده نشده است.
هر چند نوروز در سده ها و سال های گذشته از برخی از آیین های پسندیده خود مثل دید و بازدید جمعی افراد از تک تک خانواده های محل فاصله گرفته اما هرگز در گذر زمان، رنگ فراموشی به خود ندیده است.
یاد کردن از شهدا و گذشتگان و حاضر شدن بر مزار آنان، رسم نوروز است و به معنی آن است که نوروز پاسداشت گذشتگان را به ما یادآوری می کند و نباید هیچگاه آنان را فراموش کنیم.
نوروز همین قدر دارای اهمیت است که در بسیاری از کشورهای دور و نزدیک میهن مان، گرامیداشته می شود.
جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می‌شود.
آیین ارزشمند نوروز حتی در جهان نیز شهرت فراوانی یافته بطوریکه مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ‌ای روز 21 مارس برابر با یکم فروردین را در چارچوب ماده 49 و تحت عنوان فرهنگ صلح به عنوان روز جهانی نوروز به تصویب رسانده و در تقویم خود جای داد، طی این اقدام که برای نخستین‌بار در تاریخ این سازمان صورت گرفت، نوروز ایرانی به‌عنوان یک مناسبت بین‌المللی به رسمیت شناخته شد.
نخستین بار، نوروز 1391 را در صحن عمومی سازمان ملل و یونسکو به میزبانی ایران جشن گرفتند. بان کی مون دبیرکل وقت سازمان ملل نیز پیامی بدین مناسبت صادر کرد.
به هر روی نوروز از چنان منطق و قدرتی برخوردار است که در برابر خیلی ناملایمات سربلند بیرون آمد تا نشان دهد که آیین های درست و ارزشمند همواره ماندگار خواهند بود همانطور که نوروز ماندگار شد.