واقعا جای خجالت دارد که شرکتی که یک میلیارد قرص در ایران می‌فروشد، ادعا می‌کند که امسال 600 هزار دلار صادرات داشته است در حالی که مشابه چنین شرکتی در هند به‌‌وسیله ارتباط‌ها، جذب تجار و متخصصان سایر حرفه‌ها توانسته 800 میلیون دلار صادرات داشته باشد.
شفا آنلاین:این روزها، با وجود بازار پرتلاطم دارو در کشور، بسیاری از شرکت‌های
داروسازی به دنبال صادرات محصولات خود به بازارهای منطقه هستند. به طوری که
بسیاری معتقدند که آینده صنعت داروسازی به صادرات گره خورده است. به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید عباس کبریایی‌زاده، رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی معتقد است که زمان آن فرا رسیده تا کارنامه‌های صادراتی شرکت‌های دارویی ارزیابی شوند و مشخص شود تا چه حدی در این عرصه نقش داشته‌اند.
او در سومین سمینار توسعه صادرات گفت: «واقعا جای خجالت دارد که شرکتی که یک میلیارد قرص در ایران می‌فروشد، ادعا می‌کند که امسال 600 هزار دلار صادرات داشته است در حالی که مشابه چنین شرکتی در هند به‌‌وسیله ارتباط‌ها، جذب تجار و متخصصان سایر حرفه‌ها توانسته 800 میلیون دلار صادرات داشته باشد.»
او افزود: «چه بسا همین شرکت، از نظر ضریب کیفیت مشابه کارخانه‌های داروپخش ماست . منتهی تفکر و مدیریت جهانی باعث چنین موفقیتی شده است. جالب است که وقتی با مدیران همین شرکت صحبت می‌کردم از برنامه‌های بلند مدت خود در سال 2018 صحبت می‌کردند.»
رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران ضعف روش‌های صادراتی در کشور را بسیار مشهود دانست. کبریایی‌زاده گفت: «قرارداد نویسی و مذاکرات بین‌الملل را بلد نیستیم. باید این موارد را در محیط دانشگاه و ارتباطات بین‌الملل خود یاد بگیریم تا ادعا کنیم که صنعتی رو به گسترش داریم.»
او با بیان اینکه صنعت داروسازی دانش بومی شده کشور است، تصریح کرد: «این صنعت اگر بخواهد برای 80 میلیون نفر دارو تولید کند به ناچار یا باید خودکشی کند یا دگرکشی؛ تولیدکننده باید پای خود را در صنعت دیگری بگذارد تا بتواند زنده بماند. با همین روند پیش رو یکی بخر دو تا ببر، در این صنعت به مراتب بدتر خواهد شد.» به گفته کبریایی‌زاده، مهمترین راه موفقیت در بازارهای جهانی تربیت نیروهای متخصص که در درجه اول بازرگان خوبی باشند تا بتوانند داروی ایرانی را به جهان معرفی کنند. رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی یادآور شد: «داروی چین و هند را داروسازانشان به دنیا معرفی نکردند بلکه تجار آنان معرفی کردند. امروز وظیفه تجار ایرانی است که داروی ایرانی را به دنیا بشناسانند. امروز به مدیرانی نیاز داریم که صنعت و داروی ایرانی را به جهان معرفی کنند. غفلت در این امر باعث شده تا صنایع داروسازی ما به صورت خون آلودی در بازارهای داخل رقابت کنند، چون ظرفیت تولید بالاست.»
کبریایی‌زاده تاکید کرد: «همه بازارهای آفریقا و شاخ آفریقا در اختیار چین و هند است چون صادرات آنها قوی است بعد ما در ایران نشسته‌ایم و می‌خواهیم از راه دور به اروگوئه و کنیا دارو بفروشیم که به این روش نمی‌توان اقدامی اساسی انجام داد.»
او با بیان اینکه تراز تجاری مثبت دارو در گرو صادرات و توسعه بازار است، توضیح داد: «حدود ۱۵۰ شرکت دارو و مواد اولیه در کشور داریم که اگر فقط هر کدام ۵ میلیون دلار صادر کنند تراز تجاری دارو در کشور مثبت می‌شود. صادرات باید هوشمندانه باشد و باید غفلت‌های خود را بشناسیم. متاسفانه یکی از غفلت‌های صنعت داروسازی این بوده که از تخصص سایر حرفه‌ها برای توسعه بازار استفاده نکرده است. نتیجه این می‌شود که از بازارهایی مانند روسیه و عراق که 80 و 90 درصد داروهای مورد نیاز خود را وارد می‌کنند، غافل باشیم و سهمی در این بازارها نداشته باشد.»
باید از تکرار تجارب تلخ جلوگیری کرد
اکبر برندگی، نایب رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران درباره آخرین وضعیت صادرات و ضرورت تشکیل کمیته صادرات در سندیکا گفت: «تفکر هیئت مدیره جدید سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران توسعه بازارهای صادراتی است و از زمانی‌که کمیته صادرات با حضور مدیران ارشد صادرات شرکت‌های داروسازی عضو تشکیل شد، سه کارگروه CIS، آفریقا و کارگروه کشورهای عربی و خاورمیانه همزمان با هدف فعالیت تمامی مدیران در بحث صادرات آغاز به کار کرد.»
رئیس کمیته صادرات سندیکا گفت: «در حال حاضر مدیران به شیوه‌ای عمل می‌کنند که هرکس تفکر و ایده خود را دارد و بر همان اساس عمل می‌کند. به عنوان نمونه من تولیدکننده اطلاع ندارم فلان کارخانه یا تولید کننده چه مطالعاتی انجام داده است. هدف از تشکیل کارگروه این بود تا داشته‌ها به اشتراک گذاشته شود و ضعف‌ها جبران شود تا بتوانیم به جلو حرکت کنیم.»
برندگی معتقد است تجربه صنعت داروسازی کشور در بازار داروی افغانستان، تجربه تلخی بود که باید از تکرار آن در دیگر کشورها جلوگیری کرد. به همین دلیل تقسیم بازار دیگر هدف تشکیل این کمیته بود تا اگر شرکتی محصول خود را در کشوری مانند آذربایجان ثبت کرده، شرکت دیگری مشابه آن محصول را در همان کشور ثبت نکند.»
او در پایان با ارایه آماری از آخرین وضعیت صادرات در کشور بیان کرد: «بر اساس آمار منتشر شده از 9ماهه سال 95، مجموع صادرات شرکت‌های داروسازی 58 میلیون دلار است.»
توسعه روند صادرات مهمترین شرط بقای شرکت‌های تولیدکننده دارو
پیمان ترحمی، مدیر عامل شرکت داروسازی خوارزمی در سومین سمینار توسعه صادرات پایدار در توضیح مهمترین معضلات صادرات شرکت‌های دارویی بیان کرد: «در حال حاضر مشاهده آمار صادرات دارو در کشور بیانگر این است که فقدان سیاست قیمت‌گذاری صحیح صادراتی، ساختار سازمانی، نبود کمیته‌های صادراتی فعال و عدم تخصص پرسنل واحد صادرات از مهمترین علل مشکلات صادرات شرکت‌های دارویی است.»
او افزود: «افزایش تعداد تولیدکنندگان داخلی، عمدتا دربخش تولیدکنندگان داروهای ژنریک است که همین امر باعث افزایش تولید اقلام دارویی مشترک می‌شود. بر اساس آمارنامه سال 94 حدود 3560 قلم‌دارویی داخلی که شامل 1600 قلم قرص، 100 قلم شربت، 50 قلم شیاف، 650 قلم ویال، 80 قلم پریفیلد، 600 قلم آمپول، 80 قلم کرم و ژل و 400قلم کپسول می باشد به‌صورت مشترک تولید می‌شوند.»
ترحمی تاکید کرد: «عوامل محیطی و تاثیرگذار در روند تولید بیشتر وواردات دارو ناشی از رفع تحریم‌ها و غیره ، همگی بیانگر ضرورت توسعه صادرات علمی و اصولی است و توسعه روند صادرات را باید یکی از مهمترین شروط بقای شرکت‌های تولید کننده به حساب آورد.»
او با بیان این موضوع که متاسفانه بازارهای هدف به صورت اصولی و بر اساس استراتژی‌های خاص توسط تولیدکنندگان دارو انتخاب نمی‌شود، توضیح داد: «در حالی‌که بازارهای متعدد با پتانسیل بالای واردات در کشورهای آفریقایی، حوزهCIS ، خاوردور و آمریکای لاتین وجود دارد که با توجه به اینکه لازمه ورود و بقا در بازارهای مذکور نیاز به برنامه ریزی ، آموزش و سرمایه‌گذاری مالی و نیروی انسانی است، اما شرکت‌های دارویی فعالیتی درآن منطقه ندارند یا فعالیت آنها بسیار محدود است.»
به گفته ترحمی، انجام تحقیقات بازار یکی از مهمترین ضرورت‌های ورود به بازارهای صادراتی است تا بررسی اولیه، شناخت بازار و آشنایی با شرایط فعالیت در کشور هدف به صورت تخصصی انجام بگیرد. بر همین اساس تجربیات موجود در خصوص چگونگی حضور برخی ازشرکت‌های دارویی در بازارهای هدف بیانگر استفاده از شیوه‌های سنتی و ناکارآمد است. به‌عنوان مثال بسیاری از شرکت‌ها انتخاب و ورود به بازارشان صرفا ناشی از مراجعه خریدار به‌صورت مقطعی جهت خرید دارو و ارسال به یک کشور است که عملا چیزی جز یک حضور موقت، کوتاه مدت و ناموفق به دنبال نخواهد داشت.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار