این روزها گلایه در خصوص عدم پرداخت بیمه‌ها به فعالان حوزه سلامت کم نبوده و بسیاری از شرکت‌های دارویی و انجمن‌های مربوطه نسبت به این مسئله واکنش نشان داده‌اند.
شفا آنلاین:برخی از صاحب‌نظران حوزه سلامت بر این اعتقادند که
دارو یکی از استراتژیک‌ترین مراحل درمان است و مطالبات پرداخت نشده موجب
ایجاد بحران در زنجیره تامین دارو می‌شود. به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید حتی برخی از مسئولین از جمله رئیس سازمان غذا و دارو در مصاحبه‌های اخیر خود اعلام کرد که نسبت به مطالبات داروخانه‌ها و شرکت‌های دارویی نگران است و با ادامه این روند، امکان اختلال در زنجیره تامین دارو وجود دارد.
حامدی‌فر، عضو هیئت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی نیزاعلام کرد که مطالبات صنعت دارو حدود 3 هزار میلیارد تومان است. به گفته برخی از صاحب‌نظران حوزه سلامت این میزان نشان می‌دهد که با وجود تاکیدات زیاد بر حمایت از تولید، پرداخت نکردن مطالبات، باعث رکود صنعتی می‌شود که اکنون با کمترین میزان وابستگی ارزی 97 درصد نیازهای دارویی کشور را تامین می‌کند.
صنعت داروسازی روی لبه تیغ راه می‌رود
مهدی پیرصالحی، مدیرکل اسبق نظارت و ارزیابی دارو و مواد مخدر سازمان غذا و دارو و مدیرعامل شرکت داروسازی داروپخش درباره مشکلات نقدینگی در صنعت داروسازی می گوید: «واقعیت این است چرخه نقدینگی در کل صنعت دارو اشکال دارد که یکی از آنها همین پول‌های بلوکه شده بیمه در بیمارستان‌های دولتی و عدم پرداخت آنها به شرکت‌های پخش است. این مسئله باعث شده تا هزینه‌های مالی شرکت‌های دارویی اعم از پخش یا تولیدی و ... بالا برود. اکثر شرکت‌های دارویی نسبت به فروش خود 10 درصد هزینه پرداخت می‌کنند و این هزینه‌ها برای آنها بالاست.»
به گفته این تولیدکننده این هزینه‌ها نشان‌دهنده برگشت نامناسب پول و نقدینگی به صنعت است. پیرصالحی در این خصوص توضیح می‌دهد: «میانگین مدت زمانی پرداخت مطالبات بین 250 تا 370 روز است. این مدت زمان باعث می‌شود که چرخه نقدینگی به مشکل بخورد و بالاخره در جایی متوقف شود. با توجه به اینکه این روند به صورت زنجیره‌ای پیش می‌رود، در انتها به صنعت مواد اولیه می‌رسد و بیشترین صدمات را به این صنعت وارد می‌کند، زیرا هر کسی سعی می‌کند بار خود را بر دوش دیگری بیندازد.»
پیرصالحی با اشاره به عملکرد صنعت دارو در سال‌های اخیر، یادآوری می‌کند: «همین که 97 درصد از نیازهای دارویی جامعه توسط این صنعت تامین می‌شود نشان از عملکرد درست و مستقل این صنعت است.»
او با اشاره به مسئله ورود ایران به سازمان بهداشت‌جهانی ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه شرایط‌مان با شرکت‌های وارداتی برابر نیست. اگر ما ملحق به سازمان بهداشت‌جهانی شویم و شرایط ما با آنها برابر باشد؛ ما می‌توانیم با آنها رقابت و مقابله کنیم ولی زمانی که وارد سازمان بهداشت‌جهانی شویم در حالی که دستمان بسته باشد و دست رقیب خارجی هم باز باشد، قطعا صنعت داروسازی ما از صحنه رقابت حذف می‌شود و تنها خارجی‌ها ادامه می‌دهند.»
این مدیر اسبق نظارت و ارزیابی دارو بر این اعتقاد است که یکی از راهکارهایی که مسئولین در این حوزه می‌توانند در نظر بگیرند، اصلاح قیمت‌گذاری دارو است که البته همیشه این بحث در آن وجود داشته است.
پیرصالحی ادامه می‌دهد: «یکی دیگر از راهکارها می‌تواند کمک به کاهش هزینه‌های تمام شده تولید باشد. همه بخش‌های دولتی هرجا کمبود هزینه و منابع پیدا می‌کنند، فشارشان را روی صنعت دارو وارد می‌کنند. برخلاف همه سیاست‌گذاری‌ها، بیانات رهبری و گفته‌های ریاست جمهوری که نشان حمایت از تولید داخل دارند ولی متاسفانه در عمل مسئولان کسی را غیر از تولیدکننده ندارند که بتوانند از آن پول بگیرند. اگر هزینه‌های یک شرکت تولیدی را حساب کنید، بیمه از آنها مطالبات دارد، مالیات مطالبات بسیار زیاد دارد، شهرداری‌ها به شدت به آنها فشار می‌آورند و پول می‌خواهند.»
او با اشاره به اقتصاد مقاومتی می‌گوید: «بالاخره دولت اگر می‌خواهد از صنعت تولیدی حمایت کند، باید یک‌جاهایی با آنها راه بیاید و اگر می‌تواند تقسیط یا حتی بخشودگی شامل حالشان کند.»
پیرصالحی میزان مراجعه و استفاده از تسهیلات بانکی توضیح می‌دهد: «همه مبالغی که ذکر شد باید پرداخت شود و به دلیل اینکه شرکت‌های دارویی پول ندارند، مجبور می‌شوند وام بگیرندکه به شدت باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود. وضعیت تسهیلات بانکی به دلیل اینکه صنعت داروسازی همیشه خوش حساب بوده است، بانک‌ها به صنعت دارو راحت وام می‌دهند ولی برگشت این وام‌ها به صنعت دارو سنگین است.»
او با بیان اینکه شرکت‌های دارویی سودشان کمتر شده، می‌گوید: «به عنوان مثال سال گذشته کارخانه‌ها دارو پخش 35میلیارد سود داشته و 72 میلیارد بهره بانکی داده است. به عبارت دیگر دو برابر سود خود، بهره بانکی داده است. شرکت‌های دارویی سودشان کمتر از 10 درصد است درحالی که بانک 18 درصد بهره دارد. در نتیجه شرکت‌های دارویی عملا ضرر کرده است. متاسفانه این امر عمده صنعت دارو را شامل می‌شود.»
یک بسته بخر، 4 بسته ببر
احمد کرباسیان از فعالان حیطه دارو با بیان اینکه کارخانه‌ها پول و سرمایه ندارند و این یک واقعیت است، می‌گوید: «بعد از طرح تحول سلامت فشار روی شرکت‌های داروسازی بیشتر شده و حجم بدهی‌ها بالا رفته و برخی از شرکت‌ها مجبور شدند که پول با بهره‌های عجیب و غریب بگیرند تا سرمایه در گردش خود را تامین کنند. این مسئله باعث می‌شود که صنعت به تدریج تضعیف شود. حالا تصور کنیدکه قرار باشد شرکت‌ها و کارخانه‌های خارجی هم بیایند و سرمایه‌گذاری کنند، به طور حتم همه کارخانه‌های داروسازی کشور سقوط می‌کنند.»
کرباسیان معتقد است که در حال حداقل حاضر 10 تا 12 درصد سود شرکت‌ها کاهش پیدا کرده است. با این حال مطالبات تنها مشکل صنعت داروسازی نیست و این تولید کننده معتقد است که بازار رقابتی و حجم بالای تولیدات باعث شده که بسیاری از شرکت‌ها برای فروش محصولات خود به مشکلات عدیده‌ای برخورد کنند، به طوری که حتی برخی از تولیدکنندگان گفته‌اند، برای فروختن محصولات خود، به ازای هر بسته، 3 الی 4 بسته از همان دارو را به داروخانه‌ها هدیه می‌دهند تا بلکه بتوانند محصولات خود را بفروشند.
کرباسیان با اشاره به این مسئله توضیح می‌دهد: «یکی دیگر از مسائلی که امروز مشکل شده، در خصوص فروش است. با توجه به هزینه‌های بالای تولید، بازار رقابتی و حجم بالای تولیدات باعث فشار مضاعف بر شرکت‌های داروسازی شده است. همین مسئله باعث می‌شود تا آنها نتوانند طرح‌های توسعه‌ای را اجرا کنند.»
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار