محققان موسسه توسعه انسانی در موسسه ماکس پلانک، مرکز تحقیقات دیزنی در زوریخ، موسسه ETH زوریخ و دانشگاه راتگرز به این سوالات در یک محیط مجازی پاسخ دادند.
در این پژوهش، حرکات 36 شرکت کننده در یک محیط مجازی سه بعدی (در رایانه) مورد بررسی قرار گرفتند تا محققان بتوانند مناطق خطرخیر را در شرایط ازدحام جمعیت شناسایی کنند. هر شرکت کننده به طور همزمان از طریق یک نشانه، در این محیط مجازی حرکت می کرد و رفتار حرکتی آنها در آزمایشات مختلف بررسی می شدند.
برای بررسی واکنش شرکت کنندگان در شرایط اضطراری، وضعیت خروج از یک ساختمان پیچیده با چهار خروجی، که تنها یکی از این خروجی ها قابل استفاده بود، شبیه سازی شد. بیشتر شرکت کنندگان اطلاعی از مسیر خروجی درست نداشتند، اما می دانستند که عده ای مسیر درست را می دانند.
در عین حال، شرکت کنندگان در شرایط تنش شدید قرار گرفتند: افراد باید ظرف مدت 50 ثانیه از ساختمان خارج می شدند تا از امتیاز آنها کاسته نشود؛ امتیاز نهایی در پایان آزمایش به پاداش نقدی تبدیل می شد. کاهش نور محیط، چراغ قرمز چشمک زن، ایجاد آتش سوزی در خروجی های مسدود، از دیگر عوامل تشدید تنش در شرکت کنندگان بود.
نتایج بدست آمده نشان داد، رفتار شرکت کنندگان در محیط مجازی تا حدود زیادی با رفتار مردم در شرایط واقعی سازگار بود: 95 درصد شرکت کنندگان از سمت راست سایر شرکت کنندگان عبور می کردند. در تحقیقات قبلی مشخص شده بود که اروپایی ها تمایل به راه رفتن از سمت راست را دارند.
برخورد بیشتر در شرایط تنش بیشتر
برخورد افراد به یکدیگر و هل دادن در شرایط تنش شدید، بشدت افزایش پیدا می کند. خطرناک ترین مناطق، نقاطی هستند که افراد در آنجا مجبور به تصمیم گیری (و تغییر مسیر) می شوند. در این مناطق، اغلب ازدحام جمعیت روی می دهد و در مسیرهای بن بست، افراد مجبور به تغییر مسیر و حرکت در خلاف جهت جریان جمعیت می شوند.
شبیه سازی رفتار حرکتی مردم در محیط های مجازی، به محققان کمک می کند تا رفتار آنها را در دنیای واقعی در شرایط اضطراری بدقت بررسی کنند.