» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>فقر اقتصادی نسبی یک مشکل عمده دوران سالمندی است جامعه باید محیطی را فراهم آورد تا در آن از سالمندان حمایت های منطقی به عمل آید و آنها را برای کسب استقلال ترغیب کند.
به گزارش شفا آنلاین،یک جامعه شناس و استاد دانشگاه با اشاره به روند سالمندی در ایران گفت:کاهش درآمد خانوار و افزایش هزینه های مادی و معنوی همچنین افزایش وابستگی و تعلقات از عمده ترین مشکلات دوره سالمندی است.
دکتر
ابراهیم اندرخورا جامعه شناس و مدرس دانشگاه پالش های سالمندی در ایران را تحلیل کرد و گفت:برخی مشکلات سالمندی را می
توان در قالب یک ابعاد اجتماعی سالمندی به معنای پذیرش ناتوانی و ضعف افراد
از سوی اعضای خانواده و جامعه مطرح کرد.همچنین ابعاد زیست شناختی که مفهوم
آن گذر از رشد جسمانی و مجموعه توانایی های آن و رسیدن به مرز پیری و
وابستگی است نیز از چالش های سالمندی است.
وی در
ادامه بیان کرد:ابعاد هیجانی نیز یکی دیگر از مواردی است که در سالمندی با
بحران مواجه می شود افراد در دوران سالمندی ناتوان می شوند و ناکامی های
خود را می پذیرند از این رو دستخوش نوسانات خلقی شدید می شوند و ممکن است
در برخی موارد عملکرد وابسته به فرزندان و جامعه داشته باشند.
این
استاد دانشگاه با اشاره به ابعاد حقوقی و چالش های سالمندی نسبت به این
موضوع تصریح کرد:ابعاد حقوقی که به معنای اعطای امتیازات و تسهیلات حقوقی
است و نگرش قانون را به سالمندان و سالمندی تعریف می کند .مهم ترین مشکلات و
چالش های سالمندان در قالب تکالیف رشدی نخست حفظ سلامت جسمانی و سازش
یافتن با محدودیت های پیش رو است.
اندرخورا حفظ
نکردن درآمد و دارایی کافی برای حمایت از خود را عمده ترین معضل دوره
سالمندی معرفی کرد و گفت:متاسفانه برخی سالمندان برای آینده و دوران پیری
خود درآمد و منابع مالی کافی پس انداز نمی کنند و همین امر ضعف دوران
سالمندی به شمار می رود.حتی نداشتن مسکن مستقل برای حفظ هویت و موقعیت
اجتماعی نیز از دغدغه های سالمندی در ایران است.
وی
تاکید کرد:یکی از پراهمیت ترین نیازها برای دوران سالمندی داشتن مسکن
مستقل و محل زندگی مناسب است زندگی در یک منزل شخصی بدون اتکا مالی و
اقتصادی به دیگران وفرزندان یک امتیاز دوره سالمندی است.همین مسئله مشکلات
اجتماعی و روانی عدیده ای را به همراه می آورد.
این
استاد دانشگاه زندگی با فرزندان بالغ به صورت زوج را یکی دیگر از چالش های
سالمندی مطرح کرد و گفت:برخی سالمندان تنها هستند و به دلیل اینکه همسر
خود را از دست داده اند چاره ای جز زندگی با فرزندان ندارند و این مسئله
باعث تشدید وابستگی شده و از سوی دیگر بر تغییرات خلقی آنها می افزاید.
به
گفته این جامعه شناس اما پرسش اصلی اینجاست که مسئولان در قبال ورود به
دوره سالمندی و افزایش سالمندان در کشور چه تدابیری اندیشه می کنند؟ چگونه
مقدمات ورود به این دوره زندکی باید فراهم شود؟
وی
تاکید کرد:داشتن یک برنامه جامع حمایتی برای دوران سالمندی در کشور و
تعریف عملیاتی وظایف و مسئولیت های دستگاه های مختلف تحت پوشش نیز یک
راهکار پیشنهادی است.همچنین تصویب قوانین و مقررات مرتبط با دوران سالمندی
که در آن به حقوق مادی و معنوی سالمندان اهمیت داده شود و اختصاص بودجه
لازم و کافی برای پاسخگویی به نیازهای درمانی مانند دارو و هزینه های
درمانی،باید در اولویت قرار گیرد.
وی تامین نیازهای عاطفی و احساسی سالمندان را در اولویت قرار داد و
گفت:باید نسبت به دوره سالمندی بازتعریفی صورت گیرد تا سالمندان در سطح
اجتماعی شرایط خاصی پیدا کنند.اصلاح و تغییر نگرش ها نیز باید شکل گیری
هنجارهای اجتماعی با توجه به شرایط سالمندان می شود.ایجاد انگیزش و توسعه
ظرفیت های سالمندان و تعریف منطقی انتظارات و جامعه از این دوره زندگی
،مهارت افزایی ،ایجاد فضاهای شهری خاص به سالمندان و شکل گیری بسترهای
فرهنگی مانند تشکیل انجمن های سالمندی باعث می شود تا این قشر از
افسردگی،تنهایی و مشکلات رفتاری مصون بمانند.
اندرخورا
به دیگر شرایطی که جامعه باید برای سالمندان فراهم آورد اشاره کرد و
گفت:فقر اقتصادی نسبی یک مشکل عمده دوران سالمندی است جامعه باید محیطی را
فراهم آورد تا در آن از سالمندان حمایت های منطقی به عمل آید و آنها را
برای کسب استقلال ترغیب کند .وجود رضایت در سالمندان از این دوره این احساس
را به طور مستقیم و غیر مستقیم در کل دوره های زندگی افراد یک جامعه تاثیر
گذاشته و انتقال می دهد.
این استاد دانشگاه در
پایان خاطر نشان کرد:مفاهیمی چون اخلاق ،امید،نشاط اجتماعی و ... در صورت
فراهم شدن این ابزارها در جامعه افزایش می یابد. وجود سالمند و توجه به
سالمندان از سوی جامعه اخلاقیات را گسترش می دهد .آستان
نظرشما
آخرین اخبار