دختران دانشجو که تنها در غربت مانده اند شاید طعمه خوبی برای افراد سودجو و یا نیت های شوم تبهکاران باشند؟
آیا واسطه های تهیه مسکن که شماره هایشان در فضاب مجازی و یا دیوارهای اطراف دانشگاه پخش شده است، افراد قابل اطمینانی هستند؟آیا این افراد با مدارک معتبر رفتار متقاضیان خانه هایشان را اجاره می دهند؟آیا بدون نظارت زمینه انحراف و یا بستر بزه کاری فراهم نمی شود؟چه کسی امنیت همخانه ای ها را تضمین می کند؟(به طوری که فیلم هی منتشر شده از این خانه ها در فضای مجازی قابل توصیف و بیان نیست)
با یکی از این شماره های جستجو همخانه تماس گرفتیم. مردی میانسال در مناطق مختلف تهران خانه دارد و می تواند آن را به 3 دانشجو هر یک به مبلغ 15 میلیون رهن و ماهانه 500 هزار تومان اجاره دهد.
جالب بود خودش امنیت خانه اش را تضمین می کرد و مدارک هویتی نمی خواست، فقط اسکناس می شناخت . حتی نپرسید که هم خانه های دیگر مرد هستند یا زن ، معتاد هستند یا دانشجو ...
حتی با شماره های دیگر که تماس گرفته شد متوجه شدیم که آنان اهمیتی به حقیقت نمی دهند و تنها با یک اسم دانشجویی قانع می شوند.
یادمان نرفته است که ازدواج های سفید، کم رنگ شدن میل جوانان در کنار خانواده و رسیدن به آزادی نامشروع اغلب از همین خانه ها رشد می یابد و کم کم در اذعان عمومی نمایان می شود.
تهران با بیش از 13 میلیون جمعیت که بخش قابل توجهی از آن را دانشجویان دربر می گیرند در کدام چهارچوب زمینه رشد و شکوفایی دانشجویان سایر شهرهای کشو را فراهم می کنند.
دکتر جعفربای جامعه شناس و استاد دانشگاه معتقد است: متأسفانه به دلیل نبودن نظارت کافی بر اینگونه سکونت‌گاه های موقتی که برای یک سال یا کمتر اجاره می‌شود افراد به دوراز نظارت خانواده‌های خود به بهانه‌های اشتغال و یا دانشجو بودن منازلی را اجاره میکنند و در بسیاری اوقات نمی‌توانند از آسیب‌هایی مانند اعتیاد مسائل انحرافی و اخلاقی که در کمی آن‌هاست دور بمانند و از طرفی یکی از ویژگی‌های این پدیده این است که به اصطلاح جمعی از غریبه‌‌ها که هیچ شناختی نسبت به یکدیگر ندارند در کنار هم زندگی میکنند.
دختران و پسران دانشجو که خام و ناپخته از دنیا هستند امروز نیازمند توجه مسئولان و خانواده اند که با هدایت صحیح در جاده پیشرفت و موفقیت حرکت کنند و در زندگی برای جامعه الگو باشند و خانواده ای سالم تشکیل دهند تا چرخه سلامت رفتاری شهرمان بچرخد و ادامه داشته باشد.
گفتنی است، با وجود تبلیغات هم خانه‌ای ها در سایت های معتبر و غبر معتبر و همچنین در سطح شهر می توان افزایش متقاضیان برای زندگی در اینگونه املاک را نتیجه گرفت که زنگ خطری برای متولیان است که کمبود خوابگاه ها را تامین کنند(دور از ذهن نیست با اختصاص چند ساختمان و تعدادی نگهبان و دوربین زمینه انحراف و بزه را کم کرد و مراقبت های از ذهن های فعال که سرمایه های این مرز و بوم هستند به درستی پاسداری کرد).
