کد خبر: ۸۹۵۸۹
تاریخ انتشار: ۰۰:۵۹ - ۲۶ آذر ۱۳۹۴ - 2015December 17
شفا آنلاین>اجتماعی> کوچکترین پژوهشگر برگزیده جشنواره جابربن حیان، لوح تقدیر خود را از وزیر آموزش و پرورش دریافت کرد.
به گزارش شفا آنلاین،نگین ابو الاحراری دانش‌آموز 12 ساله شیرازی که در مدت 6 ماه و با اعتباری به ارزش 10 میلیون ریال، کیف طبی دانش آموزی را به منظور کاهش فشار زیاد به گودی کمر و شانه های دانش آموزان اختراع کرده است در نخستین روز از هفته پژوهش و در حضور وزیران آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری و و معاون پژوهش و فناوری وزیر علوم مورد قدردانی قرار گرفت.

نازیلا نظری فر، مادر نگین ابوالاحراری با بیان این جمله که همه چیز با یک جمله ساده آغاز شد، در خصوص این اختراع گفت: تا زمانی که نگین کوچکتر بود من و پدرش سعی می‌کردیم برای او کوله پشتی‌های چرخ دار تهیه کنیم تا در حمل کوله پشتی مدرسه که معمولاً وزن بالایی دارد دچار مشکل نشود، اما سال تحصیلی گذشته که نگین علاقه چندانی به این کوله پشتی‌ها نشان نمی‌داد با تصمیم خودش کوله پشتی معمولی خریداری کردیم با این حال برای اینکه سنگینی کوله پشتی باعث آزار نگین نشود، تا رسیدن به سرویس مدرسه او را همراهی می‌کردم تا اینکه یک روز که می‌خواست با عجله خود را به سرویس برساند کوله را به پشتش انداخت.


از پشت سر خود را به او رساندم و قسمت انتهایی کوله پشتی را بالا گرفتم تا به شانه هایش فشار کمتری وارد شود. در همان لحظه نگین گفت کاش همه کوله پشتی‌ها چنین تکیه گاهی داشتند تا هیچ وقت شانه دانش آموزان از حمل کیف‌های سنگین خسته نشود.

نظری فر ادامه داد: تا زمانی که نگین از مدرسه باز گردد به ایده اش فکر کردم و با خود گفتم باید به این ایده پر و بال داد و آن را اجرایی کرد. وقتی به خانه رسید موضوع را با او درمیان گذاشتم و قرار شد دست به کار شده و با بررسی‌های اینترنتی مطمئن شویم کسی در دنیا به این ایده نپرداخته باشد. مدت چندانی نگذشت که کار ساخت کوله پشتی با همکاری نگین، من و پدرش آغاز شد. با تحقیق بسیار متوجه شدیم هر چه کوله به بدن نزدیک تر باشد مناسب تر خواهد بود به همین دلیل به کمک یک خیاط، جلیقه کش دوزی شده‌ای را که کمک کند کوله پشتی به طور کامل به بدن دانش آموز بچسبد ساختیم.
دانش آموز خلاق
 « در طول مراحل ساخت کوله پشتی طبی این ایده به ذهنم  رسید که نوعی تکیه گاه بسازیم تا برای همه کوله پشتی‌ها قابلیت استفاده داشته باشد و دیگر نیازی به جلیقه کش دوزی شده نباشد. به این ترتیب ابزاری به شکل حرف انگلیسی «L» که قابل جدا و تا شدن بود و حکم طاقچه‌ای برای کوله پشتی داشت جایگزین جلیقه شد.»  نگین ابو الاحراری ادامه  می دهد: همچنین به کوله پشتی لامپ هایی متصل شد که با یک دکمه تنظیم و در قسمت جلویی و یا پشتی کوله پشتی نصب می‌شود تا رانندگان متوجه حضور دانش آموز باشند.  خوشبختانه ایده ام عملی شد، به جشنواره جابرابن حیان راه یافت و به عنوان دانش آموز پژوهشگر رتبه برتر را کسب کردم.

در حال حاضر مراحل مربوط به نوآوری و اختراع را پشت سر گذاشته اما هنوز به مرحله آخر ثبت نرسیده است زیرا در نوبت تأیید شورا قرار دارد.

تربیت خلاقانه
نازیلا نظری فر که خود مخترع و دارنده چند اختراع ثبت شده است، در حال حاضر به عنوان دبیر فیزیک تدریس می‌کند و در پژوهشکده معلم، برای معلم‌ها دوره‌های آموزش خلاقیت برگزار می‌کند، افزود: از کودکی در خانواده‌ای بزرگ شدم که به خلاقیت بها می‌دادند. برای نخستین بار وقتی کلاس دوم ابتدایی بودم فکر ساختن جاصابونی مناسب دانش‌آموزان با یک صابون مینیاتوری به ذهنم رسید که‌ آن روزها به درد بسیاری از دانش آموزان می‌خورد اما شرایط پروراندن آن ایده فراهم نشد.

سال‌ها بعد با گذراندن مقطع کارشناسی در رشته فیزیک و کارشناسی ارشد در رشته روان شناسی مسیر دلنشینی از زندگی را در پیش گرفتم ضمن اینکه در سال‌های 1387 و 1388 اختراعاتی را به ثبت رساندم. همه اینها باعث شد تا پس از ازدواج، به کمک آموزه هایی که از کودکی آموخته بودم راه و رسم فرزند پروری را بخوبی پیاده کنم، همسرم همراه خوبی بود و با کمک یکدیگر تلاش می‌کردیم آینده‌ای روشن را برای فرزندانمان رقم بزنیم.

دنیای شگفت انگیز سنگ‌ها
«به داستان نویسی، سفالگری، نقاشی، دنیای سنگ‌ها و کارهایی مثل دستبند‌سازی و... علاقه زیادی دارم.  تقریباً انواع و اقسام سنگ‌ها را می‌شناسم و قیمت‌آنها را می‌دانم. برای همین دوست دارم در آینده رشته دانشگاهی سنگ شناسی را انتخاب کنم تا معادن بزرگ سنگ‌های قیمتی و سخت تر و بزرگتر از کانی الماس را کشف کنم. دوست دارم موفق به کشف شهاب سنگ‌ها و فسیل‌های جدید شوم.»

نگین ضمن بیان علاقه مندی هایش ادامه داد: وقتی زمانم را با سنگ‌ها می‌گذرانم، احساس آرامش می‌کنم و از حضور در این دنیای رنگارنگ لذت می‌برم. از خدا می‌پرسم همین طور که ما انسان‌ها در جهانی پر از شگفتی زندگی می‌کنیم و در تلاش هستیم جامعه بهتری بسازیم، آیا سنگ‌ها هم دنیای خاصی دارند و مولکول هایشان برای پرورش بهتر دنیای خود درتلاش  هستند؟ بعد از خدا می‌خواهم اگر چنین است به من قدرت دهد تا بتوانم دنیای سنگ‌ها را کشف کنم.

در میان سنگ ها، سنگ طلای ابلهان مرا به خود جلب می‌کند، زیرا این سنگ طلایی رنگ که از رسوب گذاری سنگ‌های رسوبی کریستال تشکیل شده است، به گمان گذشتگان طلا بوده است در صورتی که تنها یک فلز است. به همین خاطر با خود می‌گویم شاید سنگ‌های دیگری هم در اثر ترکیبات خاص تشکیل شده باشند و در حال حاضر به اشتباه، جزو سنگ‌های ارزشمند محسوب نمی‌شوند. علاوه بر این اگر سنگی غیر آشنا ببینم حتماً در مورد جزئیات و چگونگی پیدایش آن سنگ تحقیق می‌کنم.

نگین ادامه داد: هر گاه فردی در اطرافم برای انجام کاری به مشکل بر می‌خورد ایده‌ای به ذهنم می‌رسد تا‌ آن مشکل برطرف شود. مثلاً هنگامی که مادرم با چرخ خیاطی کار می‌کند به این فکر می‌افتم که نصب یک ذره بین کنار قسمتی که سوزن قرار می‌گیرد باعث می‌شود تا فرد براحتی بتواند نخ را به داخل سوزن هدایت کند یا وقتی می‌خواهم در هوای بارانی اسکوتر بازی کنم به این فکر می‌افتم که اگر می‌شد به کمک یک حلقه یا وسیله‌ای یک چتر را به اسکوتر متصل کرد دیگر نیاز نبود با یک دست اسکوتر را هدایت کنم و با دست دیگر چتر را بالای سرم نگه دارم. می‌دانم وقتی بزرگتر شدم و امکانات بیشتری در اختیارم قرار گرفت، اگر کسی به ایده‌های کودکی ام نپرداخته باشد، آنها را اختراع می‌کنم یا در غیر این صورت دست به اختراعات تازه می‌زنم. به همین دلیل، چیزی که تا به حال فراموش نکرده و امیدوارم همیشه در ذهنم باقی بماند تشکر از خداوندی است که مرا خلق کرده و این ایده‌ها را به ذهنم می‌رساند.

نگین ابوالاحراری با بیان این جمله افزود: نمی‌توانم فرشته‌های معنوی را هم فراموش کنم زیرا در رسیدن به نتایج خوب برایم همراه خوبی بوده‌اند، علاوه بر این از خداوند سپاسگزارم زیرا یک خانواده خوب و پدر و مادری دارم که برای به ثمر نشستن ایده هایم به من کمک می‌کنند.

 
نظری فر در پایان با اشاره به این نکته که همواره سعی می‌کند ذهن نگین را ‌آزاد بگذارد و او را به انجام کاری مجبور نکند تا قدرت خلاقیت او پرورش پیدا کند، افزود: متأسفانه بسیاری از والدین به فرزندشان فشار می‌آورند که بیشترین وقت خود را صرف یک درس بخصوص کند در حالی که کودک به تفریح نیاز دارد و این شیوه که برخی از والدین یا معلمان زمان مربوط به نقاشی یا ورزش را به درس ریاضی اختصاص می‌دهند صحیح نیست، چراکه فرصت بروز خلاقیت، آرامش و تخلیه احساسات از آنها سلب می‌شود و همین عاملی برای افزایش اضطراب دانش آموزان یا ترک تحصیل آنها خواهد بود.

اعتقاد دارم همه انسان‌ها روی طناب باریکی راه می‌روند  و باید همه شرایط و موقعیت‌ها را در کنار یکدیگر رعایت کنند. این در حالی است که اگر از یک ناحیه خاص حمایت یا به یک‌طرف متمرکز شویم لغزش و سقوط مان حتمی است. به همین دلیل همواره به نگین می‌گویم مهم این است که مفهوم را بخوبی بفهمی نه اینکه نمره بالایی کسب کنی. او اعتماد به نفس بالایی دارد و به هیچ عنوان دچار اضطراب نمی‌شود برای همین در جمع‌های خانوادگی و دوستانه براحتی صحبت می‌کند و در مورد کارهایی که موفق به انجام آنها شده است توضیح می‌دهد.ایران

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: