مارگرت چان، مدير کل سازمان جهاني بهداشت
گزارش
سالانه سازمان جهاني بهداشت درباره سل ميگويد، تعداد کساني که بر اثر
ابتلا به بيماري سل در سال 2014 مردهاند، دوبرابر تعداد قربانيان ايدز
است، هرچند که تعداد تلفات سل در 25 سال گذشته نصف شده است.
بر
اساس اين گزارش، براي اولين بار در سال گذشته، تعداد قربانيان سل بيش از
تلفات ايدز بوده است. اگرچه، تعداد افراد کساني که براثر سل از دنيا
رفتهاند در 25 سال گذشته نصف شده است، اما ارقام هنوز وحشتآور و
تاملبرانگيزند، 5/1ميليون نفر براثر ابتلا به سل از دنيا رفتهاند و
2/1ميليون نفر بر اثر بتلا به سل.
تعداد
مبتلايان جديد به سل در سال گذشته نسبت به سال پيش از آن افزايش داشته و
به 6/9ميليون مورد جديد رسيده که البته به نظر سازمان جهاني بهداشت يکي از
دلايل آن بهبود و گسترش روند گردآوري اطلاعات در سطح ملي بوده است. برخي
نکات در اين گزارش جالب توجهاند، از جمله آنکه بيش از نيمي از موارد جديد
ابتلا در 5 کشور چين، هند، پاکستان، اندونزي و نيجريه ديده شدهاند. بهرغم
افزايش موارد ابتلا، به عقيده سازمان، مبارزه جهاني عليه اين بيماري عفوني
توانسته است به اهداف خود برسد. در سال 2000، کنفرانسي با نام اهداف توسعه
هزاره در سازمان ملل متحد تشکيل شد که يکي از اهداف آن کاهش تعداد
قربانيان به نصف و معکوس کردن روند ابتلا تا سال 2015 بود. سازمان ميگويد،
ابداع روشهاي تشخيصي و درماني بهتر، توانسته است جان 43ميليون نفر را در
فاصله سالهاي 2015-2000 نجات دهد.
اين
ارقام از سويي ديگر، نشان از بهبود وضعيت مبتلايان به ايدز دارند و نشان
ميدهند، امکان دسترسي به داروهاي ضدايدز و زمان زنده ماندن بعد از ابتلا
بيشتر شده است. مارگرت چان، مديرکل سازمان جهاني بهداشت از اين دستاوردها
استقبال کرده، اما درضمن هشدار داده است که کارهاي نکرده زيادي هنوز باقي
ماندهاند.
گزارش سالانه سازمان گواهي بر آن است که مهار توبرکولوز (سل) تاثير چشمگيري بر نجات جان افراد و درمان بيماران دارد. پيشرفتهاي ما براي مبارزه با سل بسيار بوده است، اما اگر جهان ميخواهد، اپيدمي اين بيماري از بين برود، بايد امکانات بيشتري هم براي خدماترساني و هم براي تحقيقات درنظر بگيرد.» سازمان ميگويد، سل روزانه 4400 نفر را در جهان ميکشد و از ميان موارد جديد ابتلا، 3/3درصد به درمان ترکيبي دارو مقاومت نشان ميدهند. سازمان از همه کشورهاي جهان ميخواهد فاصله بين تجسس براي موارد ابتلا و درمان بيماري را کم کنند.
سال
گذشته بيش از يکسوم موارد ابتلاي به سل، 6/3ميليون مورد، شناسايي نشده و
به مسئولان گزارش نشدند. به گزارش سازمان جهاني بهداشت، فاصله بين شناسايي و
درمان از موارد نگرانکننده اهداف هزاره سوم درباره بيماري سل است، چرا که
تنها نزديک به يکچهارم از 480هزار مورد شناسايي و گزارش شدهاند. سازمان
ميگويد، دليل مهم پايدار ماندن فاصله بين شناسايي و درمان بيماران، کمبود
منابع مالي است. امسال از 8ميليارد دلار بودجهاي که قرار بود براي مبارزه
با سل باشد، 4/1ميليارد دلار کسر بود. گذشته از آن، منابع مالي براي بهبود
روشهاي تشخيص، داروها و واکسن نيز با کسري 3/1ميليارد دلاري روبرو است.
سال
آينده که قرار است، «اهداف کلان توسعه» جايگزين اهداف هزاره سوم شود که
اهدافي را تا سال 2015 پيشبيني کرده بود، دستورکار از مهار بيماري به
پايان اپيدمي جهاني تغيير و به اين ترتيب مسئوليت کنشگران داخلي و
بينالمللي نيز افزايش خواهد يافت. اهداف استراتژيک پايان توبرکولوز که
مورد تاييد همه کشورهاي عضو ملل متحد قرار گرفته است، کاهش 80درصدي تعداد
مبتلايان و 90درصدي مرگ و مير ناشي از ابتلا و ازميان بردن هزينههاي
فاجعهبار بيماري براي خانوارهاي افراد مبتلا تا سال 2030 است. اريک گازبي،
مامور ويژه ملل متحد در مورد سل، ميگويد: «پايان دادن به اپيدمي سل،
اکنون بخشي از دستور اهداف توسعه پايدار است. اگر ميخواهيم به اين هدف
برسيم، بايد مانبع مالي ما در حد مقابله با يک تهديد جهاني باشد. درضمن
بايد برنامهاي براي پوشش جهاني بهداشت و سلامت و کاهش فقر داشته باشيم.
هدف ما آن است که آسيبپذيرترين جوامع در اول مورد توجه واقع شوند نه در
آخر.»
خلاصه گزارش سازمان جهاني بهداشت
سل
همواره تبعات بزرگ اقتصادي براي خانوادههاي درگير با اين بيماري داشته
است، درآمد آنها را تا 50درصد کاهش داده و نابرابريهاي موجود را افزايش
داده است. سل علاوه بر يک بيماري موضوعي مهم براي تحقق عدالت اجتماعي و
براي ايجاد يک پوشش جهاني و همهشمول سلامت بنيادي است. استراتژي پايان
توبرکولوز که سال گذشته در مجمع بهداشت جهاني مورد پذيرش همه کشورهاي عضو
قرار گرفت، قرار است بر 3 محور عمده تمرکز داشته باشد: يکپارچه کردن مراکز
بيمار محور درمان و پيشگيري از سل براي هر که نيازمند درمان است، ازجمله
کودکان؛ برجسته کردن سياستها و سيستمهاي حمايتي و بيشتر کردن تحقيقات و
نوآوريها.
اين استراتژي اهداف بلندپروازانهاي را دنبال ميکند، از جمله کاهش 95درصدي موارد مرگ و 90درصدي موارد ابتلا تا سال 2935. معيار آنکه تا 5 سال آينده سازمان و جامعه جهاني تا چه حد توانسته است به اين اهداف نزديک شود، از ميان بردن هزينههاي فاجعهبار بيماري براي مبتلايان و خانوادههاي آنان است. اين کار به يقين از راه دسترسي بيشتر به درمان و مراقبت و حمايت مالي که هزينههاي پزشکي و غيرپزشکي بيماري و کاهش درآمد ناشي از ابتلا را به حداقل ميرساند، شدني است.
Guardian