اين
پژوهشگران سوابق پزشکي 15 نفر را بررسي کردند که به آنها گفته شده بود به
پنيسيلين آلرژي دارند اما آزمايش آلرژي به پنيسيلين در آنان منفي شده
بود. بعداً اين افراد چندين بار با پنيسيلين داخل وريدي درمان شده بود.
نتايج اين بررسي قرار است در اجلاس سالانه جامعه متخصصان آلرژي، آسم و ايمنيشناسي آمريکا در سن آنتونيو ارائه شود.
دکتر
ديود کان، متخصص آلرژي و سرپرست اين بررسي گفت: «ميان بيماراني که ما
سوابقشان را بررسي کرديم، هيچ واکنش نابجايي به دارو رخ نداده بود و هيچ
شاهدي از عود آلرژي آنان به پنيسيلين وجود نداشت. گرچه اغلب تصور ميشود،
در بيماراني که پنيسيلين داخل وريدي دريافت ميکنند، خطر بيشتر بروز آلرژي
وجود دارد، يافتههاي ما از اين نظر حمايت نميکرد.»
کان
گفت واکنشهاي قبلاً گزارششده نسبت به پنيسيلين شامل دانههاي پوستي،
کهير و تورم لبها بود اما اين بررسي نشان داد که هيچکدام از اين واکنشها
پس از تست آلرژي و درمان با دورههاي متعدد پنيسيلين داخل وريدي رخ نداده
است. تصور ميشود که حدود 10 درصد آمريکاييان به پنيسيلين آلرژي دارند.
درنتيجه به گفته اين پژوهشگران براي آنان آنتيبيوتيکها خطرناکتر و
گرانقيمتتر تجويز ميشود.
دکتر رولاند سولنسکي، يک متخصص آلرژي ديگر، دراينباره گفت: «پژوهشهاي اخير نشان دادهاند که بيماراني که به آنها برچسب دچار آلرژي به پنيسيلين زده ميشود و آنتيبيوتيکهاي ديگري برايشان تجويز ميکنند، با احتمال بيشتري ممکن است دچار عوارض نابجا مانند التهاب روده بزرگ، طول مدت بيشتر بستري در بيمارستان و شمار بيشتر عفونتهاي مقاوم به آنتيبيوتيک شوند.»
کان گفت بيماراني که به آنان گفته شده است به پنيسيلين آلرژي دارند، بايد براي کسب اطمينان تست آلرژي شوند.
او
توضيح داد: «متخصص آلرژي با شما کار خواهد کرد تا معلوم شود آيا واقعاً به
پنيسيلين آلرژي داريد يا نه و در صورت داشتن آلرژي گزينههاي درماني
ديگر، براي شما چيست. اگر مشخص شود به پنيسيلين آلرژي نداريد، خواهيد
توانست از داروهايي استفاده کنيد که ايمنتر، اغلب مؤثرتر و ارزانقيمتتر
هستند.»