به گزارش شفا آنلاین،تعداد برنامه‌ها و جشنواره‌ها و همایش‌ها و خلاصه برنامه‌ریزی‌های مجموعه
برج میلاد از سبدش گرفته تا فضای باز ورودی، آن‌قدر زیاد است که گاهی از
دست خودشان هم در می‌رود. نیازی به اثبات ندارد که «میلاد»، مرکز گردشگری
نیمه شمالی پایتخت است و شهروندان بخش جنوبی و مرکزی تهران توان مالی
بازدید از برج و استفاده از امکانات جانبی آن را ندارند. میلاد در کنار خود بیش از ١٥ امکان جانبی دارد که در سایت رسمی‌اش معرفی شده است و فعال‌اند. این مجموعه‌ها شامل چند رستوران مجزا، گالری‌ها، سالن لیزریوم، باشگاه پینت‌بال، پیست دوچرخه‌سواری، سینمای شش‌بعدی، دلفیناریوم، فیش‌اسپا، مهمان‌سرا، مرکز خرید، آبشار، سایت نمایشگاهی، راپل، فود کورت و...، می‌شود.
هنوز رفتن به میلاد سخت است
علاوه بر این موارد، برج میلاد در هر سالِ کاری به مناسبت‌ها و
زمانبندی‌های متفاوت، جشنواره‌های زیادی برگزار می‌کند که تقریبا در بیشتر
روزهای سال محوطه بیرونی برج را پر و شلوغ می‌کنند. اگر سینما و بازدید از
برج و سازه رأس را هم به این امکانات اضافه کنید، کاملا دستتان می‌آید این
مجموعه را چرا می‌توان یک فرهنگسرا یا حتی یک شهربازی خواند؛ مجموعه‌ای که
برای جبران اجرائی‌نشدن کارکرد مخابراتی تا می‌توانسته در کارکرد گردشگری
پیش رفته و به اذعان بسیاری از کارشناسان زیاده‌روی هم کرده است؛ البته با
همه این موارد، ایراد اساسی برج میلاد، مسیر دسترسی به آن است. با وجود
دسترسی‌های اختصاصی‌ای که برای میلاد در نظر گرفته‌اند، هنوز هم رفتن به
میلاد برای همه مردم آسان نیست و اگر خودرو شخصی نداشته باشید، حتما باید
با آژانس و تاکسی بروید و برگردید.
انگیزه‌ای برای مخابراتی‌شدن نیست
ماجراهای تکمیل برج میلاد و گذاشتن کلاه روی سر آن میله بلند را که سال‌ها
همان‌طور نیمه‌کاره مانده بود، تقریبا همه تهرانی‌ها به یاد دارند. بارها
از بی‌پولی و تأثیر تحریم بر تکمیل برج گفته‌اند و مردم به خوبی می‌دانند
«میلاد» با چه خون دلی بزرگ شده است؛ اما چرا نباید حالا که تمام شده به
وظیفه اصلی خود بپردازد؟ در بخش معرفی سایت مجموعه برج میلاد تهران، کاربری
برج تسهیل و گسترش ارتباطات بی‌سیم در سطح تهران، بهینه‌سازی و گسترش پوشش
رادیو و تلویزیون، ایجاد زیرساخت‌های تلویزیونی دیجیتال، هواشناسی، کنترل
ترافیک و گردشگری اعلام شده است. میلاد همچون سایر نمونه‌های مشابه خود در
دنیا برای کاربرد مخابراتی در نظر گرفته شده است؛ اما در سال‌هایی که از
افتتاح آن می‌گذرد، نه مسئولان شهرداری به دنبال اجرائی‌کردن این قابلیت
بوده‌اند و نه سازمان صداوسیما به دنبال استفاده از این قابلیت رفته است و
گویا قرار نیست به این زودی‌ها این قدوقواره بلند، تهرانی‌ها را بهره‌مند
کند.
از روابط‌عمومی و مسئولان صداوسیما و برج میلاد پیگیری زیادی شد تا پاسخ این سؤال را که چرا کاربرد مخابراتی برج را فعال نمی‌کنند، از آنها گرفته شود. متأسفانه دو طرف علاقه‌ای به توضیح نداشتند و حتی سعی در ارائه‌ندادن هر نوع توضیحی هم داشتند. باوجوداین آخرین وضعیت تجهیزات نصب و خریداری‌شده در برج میلاد و آخرین رایزنی‌های صداوسیما و شهرداری تهران به این شکل ارائه می گردد.
خط‌ونشان‌هایی که هنوز کشیده نشده‌اند
طبق قاعده‌های فنی، تمرکز تجهیزات باید روی UHF و VHF باشد و درعین‌حال
سیستم‌های مخابراتی و اکسزها نیاز به فضا و مسیر اختصاصی دارند. این فضا
باید از نظر مالکیتی و حقوقی، دائمی و اختصاصی باشد تا مجموعه بهره‌بردار،
که در اینجا صداوسیماست، مجبور نباشد هر روز تغییری ایجاد کند. به عبارتی
در چنین مجموعه‌هایی که حساسیت و مسائل امنیتی بالایی دارد، اجاره
بی‌قیدوشرط یا مالکیت تقریبا دائمی لازم است تا مالک دخل و تصرفی ایجاد کند
و تجهیزات گران‌قیمت خود را بیاورد و نصب کند و پوشش استراتژیک شهر را در
دست بگیرد. بنا بر آنچه به دست آمده بعد از افتتاح برج میلاد تا
مدتی پیگیری‌هایی صورت گرفت و تجهیزات خریداری و نصب‌شده روی برج مربوط به
تلاش‌های همان زمان است، اما در چند سال گذشته این پیگیری‌ها متوقف شده
است.
صداوسیما احساس نیاز نکرده است
در این مدت پلت‌فرمی روی قسمت سه و چهار دکل آنتن نصب شده است تا تجهیزات
آلمانی که هفت سال قبل خریداری شده‌اند، آماده و نصب شوند و تا اینجای کار
نمی‌توان مخابراتی‌نشدن برج میلاد را به تحریم‌ها ربط داد. درعین‌حال
صداوسیما در این چند سال گذشته تجهیزات امروز را داشته و می‌توانسته است
برای فعال‌کردن بخش مخابراتی میلاد اقدام کند. مسئله مهم دراین‌میان آن است
که دو طرف انگیزه‌ای برای فعال‌شدن بخش مخابراتی میلاد ندارند. این طرف
شهرداری تهران برج میلاد را تبدیل به یک فرهنگسرای بزرگ برای نیمه شمالی
شهر کرده و پولش را هم درمی‌آورد و از سوی دیگر، صداوسیما با شرایط فعلی
تجهیزات، کارش را راه می‌اندازد و نیازی به برج ندارد که برایش این همه
هزینه و وقت صرف کند.
البته می‌توان این‌طور هم دید که صداوسیما از این
مسئله بیم دارد که پس از قدم‌پیش‌گذاشتن و صرف هزینه و ریسک زیاد، کار خود
را روی برج آغاز کند و بعد مجموعه برج و به عبارتی شهرداری هر روز در مورد
اجاره و شرایط آنجا و هر مسئله دیگری نظیر مسیرهای دسترسی، بازی در بیاورد.
مسئله دیگر در این عدم توافق شهرداری و صداوسیما، نبود یک مرجع بالاسری بین
دو طرف است و این دو مجموعه اگر مخابراتی‌شدن برج را بخواهند، باید خودشان
با هم به تفاهم برسند. در این سال‌ها جلسات متعددی برگزار و توافقاتی هم
حاصل شده اما به مرحله نهایی نرسیده است و گویا شهردار و رئیس سازمان
صداوسیما قرار نیست به این زودی‌ها روبه‌روی هم نشسته و سنگ‌ها را وا بکنند
و قراردادی را امضا کنند.
صداوسیما مالکیت طبقات موردنیاز را می‌خواهد
قرارداد برج با صداوسیما نهایی شده و آنها می‌توانند
تا پایان سال تجهیزات خود را نصب و کارشان را آغاز کنند اما گویا هنوز
مسئله اصلی یعنی استراتژی قرارداد و منافع اصلی دو طرف به نتیجه نرسیده و
محل اختلاف است. بر این اساس صداوسیما برای تجهیزات و دسترسی‌های خود به
حداقل ١,٥ طبقه بدون محدودیت نیاز دارد.
آخرین توافق یک میلیارد اجاره در هر سال
گویا آخرین توافقی که صداوسیما و شهرداری برای اجاره طولانی‌مدت این
فضا از برج داشته‌اند، سالانه حدود یک میلیارد بوده است تا در هر سال با
تغییری حدود ٢٠ درصد افزایش یابد. این آمار متعلق به چند سال قبل است و
قطعا اگر قرار باشد توافقی جدید صورت گیرد حتما عددها متفاوت خواهد بود.
با این حساب مخابراتی‌شدن میلاد، می‌تواند به درآمد قابل‌توجهی برای شهرداری و شهر تهران منجر شود. اگرچه مجموعه‌های تفریحی، فرهنگی و گردشگری فعلی در بخش‌های مختلف برج، این مجموعه را خودکفا کرده اما با درآمد قابل‌توجه و ثابت مخابراتی، «میلاد» می‌تواند رؤیای شهرداری برای داشتن یک بنگاه درآمدزایی و درآمد پایدار واقعی را تحقق بخشد. گفته شده که شهرداری تهران در ١١ سالی که میلاد ساخته شده، ٣٢٠ میلیارد تومان برای آن هزینه کرده است. در این شرایط داشتن «میلاد» مخابراتی و نمادی زیبا و پرمخاطب گزینه بهتری نسبت به یک برج صرفا گردشگری است و باید از مسئولان دو سوی ماجرا پرسید که چرا هفت سال این گزینه مهم و کاربردی را از مردم تهران گرفته‌اید و برای اجرائی‌شدن آن کاری نمی‌کنید؟شرق
