این درحالی است که چنین حوادثی در کشورمان کم اتفاق نمی‌افتد، زیرا براساس آمار در کشور هر سال 150 هزار مورد سوختگی اتفاق می‌افتد که 3000 مورد آن به مرگ مصدومان منجر می‌شود.
واقعیت این است که در کشورمان چنین بیمارستان هایی با نیاز شهروندان تناسب ندارد، برای نمونه در استان تهران با جمعیتی حدود 14 تا 15 میلیون نفر که علاوه بر این جمعیت باید آماده کمک به بیمارانی که از شهرهای دیگر برای مداوا مراجعه می کنند نیز باشد فقط یک بیمارستان ویژه سوانح و سوختگی وجود دارد که اوایل دهه 50 احداث شد، البته آن زمان بودجه و اعتبار کافی در اختیار داشت اما اکنون چنین شرایطی نیز ندارد.
علاوه براین بیمارستان های خاص دیگری نیز هستند که تعداد محدودی تخت برای شهروندانی که دچار سوختگی می شوند، دارند مانند بیمارستان شهید چمران که آقای طلایی در آن بستری بود یا بیمارستان هایی که ایشان به آن مراجعه کرد و با شلوغی و تعداد بالای بیماران روبه رو شد.
اما در تهران هنوز بیمارستان ویژه دیگری برای بیماران سوانح و سوختگی ایجاد نشده و این درحالی است که مقابل بیمارستان سوانح و سوختگی که اکنون بیمارستان حضرت خاتم الانبیاء ساخته شده برای گسترش بیمارستان سوانح و سوختگی در نظر گرفته بودند.
افزون براین باید یاد آور شد تعدادی از درمانگاه ها یا بیمارستان هایی که به عنوان کمک در نظر گرفته شده بود، این روزها تعطیل شده اند.
به عنوان مثال آخرین بیمارستان کمکی برای مصدومان سوختگی در خیابان سنایی بود که حدود 20 سال پیش به آنجا مراجعه کردم اما این بیمارستان نیز چند سالی است به مطب پزشکان تبدیل شده است؛ در واقع این بیمارستان و درمانگاه های کمک کارهای اولیه بیماران را انجام می دادند تا بقیه مراحل درمان در بیمارستان اصلی انجام شود، چون زمان رسیدگی به افرادی که دچار سوختگی می شوند بسیار مهم است.
این در حالی است که با وزیر بهداشت و درمان نیز موضوع کمبود بیمارستان و
تخت های ویژه سوانح و سوختگی در میان گذاشته شده است، پس این کمبود باید
با برنامه ریزی جبران شود. امیدواریم وزارت بهداشت درصدد تکمیل تخت های
مورد نیاز در بیمارستان های دولتی و بخش خصوصی باشد.جام جم آنلاین
مهدی چمران - رئیس شورای شهر تهران
