به گزارش شفا آنلاین، شکی نیست که همه پدران و مادران به
فرزندان خود عشق می ورزند و به شدت به آنان علاقه و محبت دارند. این علاقه
به حدی است که از آسایش، راحتی، خواب و خوراک خود می زنند تا پاره های
وجودشان در نهایت راحتی و آسایش زندگی کنند. اما گاهی پیش آمده والدینی که
صاحب فرزندان جدیدی می شوند؛ این عشق و محبت را به یک اندازه میان آنان
قسمت نمی کنند و به اصطلاح، خواسته یا ناخواسته میان عزیزانشان تفاوت و
تبعیض قائل می شوند.
همه ما در طول زندگی خود احتمالا این جملات را شنیده ایم که: آخه پسر یه چیز دیگس... آخه اون بزرگتره... آخه دختر مونس باباس... آخه اون منو بیشتر دوست داره... و...
این موارد نمونه ای از بهانه هایی است که برخی از پدر و مادرها در رابطه با علت فرق گذاشتن میان فرزندانشان بیان می کنند.
یافته های یک پژوهش علمی نشان می دهد بیش از ۳۰ درصد مادران، یکی از
فرزندان خود را بیشتر دوست دارند. به گزارش خبرگزاری ایسنا، براساس این
پژوهش که در سایت parentdish روی ۲۲۱۲ تن از والدین انجام شده است، ۳۴ درصد
از مادران و ۲۸ درصد از پدران اعتراف کرده اند که یکی از فرزندان خود را
بیشتر از بقیه دوست دارند.
اما جدای از بررسی علل و دلایل این رفتار والدین که فرصت جداگانه ای می
طلبد، اثرات مخرب این تفاوت ها بر فرزندان را می توان در چند عنوان دسته
بندی کرد:
کمبود محبت
کودکی که در معرض تبعیض والدین است، نوعی احساس تنهایی ترس آور و نداشتن پشتیبان و تکیه گاه مطمئن در او به وجود می آید.
محبت همچون آب که در رشد و نمو جانداران حیاتی است، در پرورش آدمی ضروری است.کودک ما برای رشد عاطفی و هیجانی خویش باید سیراب محبت شود. اما متاسفانه تبعیض والدین این حق حیاتی را از او سلب می کند و او را تشنه محبت، تحویل اجتماع می دهد. چه بسا در آینده برای جبران این کمبود دست به سوی هر آب گل آلودی دراز کند و با محبت های کاذب خیابانی جبران مافات نماید...
حسادت
از قدیم شنیده ایم که حسود هرگز نیاسود! همه ما تلاش می کنیم و زحمت می کشیم تا آسایش و راحتی را برای خود و فرزندان به ارمغان آوریم. اما غافلیم که با یک رفتار تبعیض آمیز خود میان فرزندان، ریشه حسد را در وجودشان جوانه زده ایم و آغازی بر سلب آسایش روانی آنان را به واسطه حسادت ورزیدن به دیگران رقم زده ایم.
لجاجت و بدخلقی
لجبازی و بدخلقی اسلحه کودک در مبارزه با تبعیض والدین است. کودکی که خود را در محاصره رفتار تبعیض آمیز پدر و مادر می بیند با بد رفتاری، تندخویی، دعوا و کتک کاری با همسالان، لجاجت در رفتار و انجام کارها و... با آنان مبارزه می کند.
ترس و اضطراب
ترس و اضطراب های مرضی معمولا ریشه در دوران کودکی افراد دارد. اتفاق و حادثه ای در آن دوران و نفوذ به ضمیر ناخودآگاه کودک منشأ چنین ترس ها و اضطراب هایی است. از این رو کودکی که در معرض تبعیض والدین است، نوعی احساس تنهایی ترس آور و نداشتن پشتیبان و تکیه گاه مطمئن در او به وجود می آید. چنین ترسی بروز و نتیجه اش اضطراب و رفتارهای ناشی از آن خواهد شد.
انتقامجویی
کودکی که خود را در محاصره رفتار تبعیض آمیز پدر و مادر می بیند با بد رفتاری، تندخویی، دعوا و کتک کاری با همسالان، لجاجت در رفتار و انجام کارها و... با آنان مبارزه می کند.
معمولا حس انتقام جویی در واکنش به رفتار نامناسب و غیرقابل جبران دیگران در مقابل فرد، به وجود می آید. کودک در رابطه با رفتار غیرقابل جبران تبعیض پدر و مادر، حس انتقام می گیرد. این حس هر چه شدید و شدیدتر شود در آینده از حالت حس خارج شده و به بروز رفتار عملی منجر می شود. حال ممکن است این انتقام از پدر و مادر یا خواهر و برادرانی باشد یا در حالت شدیدتر از اجتماع و مردم آن صورت گیرد.
آری اینها نمونه ای از اثرات مخرب و شوم رفتار تبعیض آمیز والدین در رابطه با فرزندانشان بود که در این مقال می گنجید.
اما با نگاهی به آموزه های دینی ارزشمند خود در می یابیم عدم رفتار تبعیض
آمیز و به عدالت رفتار کردن میان فرزندان به ما توصیه شده است.
در همین رابطه پیامبر مهر رحمت(صلی الله علیه و آله) می فرماید: "در میان
فرزندان خود عدالت را مراعات کنید. همان گونه که دوست دارید در نیکی و لطف
به شما، به عدالت رفتار کنند."(1)
همچنین آن حضرت به مردی نگریست که دو فرزند داشت و تنها یکی از آن دو را
بوسید. ایشان به او فرمود: "چرا مساوات را میان آن دو رعایت نکردی؟"(2)
ایشان همچنین در رابطه با هدیه دادن به فرزندان توصیه دارد و می فرماید: "بین فرزندانتان در هدایا به مساوات عمل کنید."(3)
در پایان ذکر این مورد مهم ضروری است که هر فرد استعداد و توانایی های
مخصوص خویش را داراست. پدر و مادر با کشف و شناخت استعداد و توانایی
فرزندشان در رشد و شکوفایی آنها سهم به سزایی دارند. اما عدم شناخت این
استعداد و توانایی به منزله نبود آن نیست و این امر نباید منجر به بروز
تبعیض بین فرزندی که به ظاهر توانایی دارد (توانایی اش کشف و شناخته شده)
با فرزندی که به ظاهر استعداد و توانایی ندارد (توانایی اش کشف و شناخته
نشده) شود.
پدر، مادر یادتان نرود ما در کسب محبت و ابراز علاقه شما، همه باهم برابریم
چه زجر وحشتناکی کشیدم .
الان شدم یک بیمار ، یک آدم افسرده ، همیشه غمگینم . هیچی شادم نمیکنه .
ولی برعکس برادرم خیلی شاده ،
مادرم به من میگه میخواستم توی دوران بارداری تو را سقط کنم .
چه سرنوشت غم انگیزی دارم .
همیشه با خودم میگم کاش همان موقع تولد میمردم .
خیلی نامردن در حقم خیلیییییییی
آرزو میکنم بمیرن