محققان بر این نکته واقف هستند که میزان زیاد کربن دی اکسید موجود در آب باعث مرگ مرجان ها می شود. اما این اولین نشانه از چگونگی مرگ جبلک های آسیب پذیر است که با استفاده از آن می توان پی برد که به چگونگی تغییرات سایر اقیانوس های روی زمین در اثر جذب بیش از حد کربن دی اکسید پی برد.
ایان اینوچز به همراه سایر همکارانش به مطالعه جمعیت جلبک ها و میزان کربن دی اکسید موجود در آب های اطراف Maug پرداخت. نتیجه تحقیقات این محققان در مجله تغییرات آب و هوایی به چاپ رسیده است.
ایان اینوچز در قالب بیانیه ای این پدیده را اولین مدرکی دانست که بر مبنای آن می توان به تاثیرات افزایش میزان اسیدی شدن آب بر روی اکوسیستم مرجان ها پی برد. پلیپ های مرجانی از خود اسکلت هایی ترشح می کنند که ترکیب اصلی آن ها کربنات سدیم است. تجمع این ترشحات نیز در ادامه باعث ایجاد صخره های مرجانی می شود. دی اکسید کربن موجود در آب اطراف این مرجان ها با کربنات سدیم واکنش شیمیایی انجام می دهد و بدین ترتیب مرجان ها دیگر قادر به ساخت اسکلت ها و صخره های مرجانی نخواهند بود. همچنین کربن دی اکسید آب را اسیدی تر کرده و کربنات سدیم نیز در آب اسیدی حل می شود.
آتشفشان Maug باعث افزایش میزان کربن دی اکسید موجود در آب می شود و به این ترتیب مرجان های اطراف آن از بین می روند. جلبک هایی که در برابر آب اسیدی مقاوم تر هستند جایگزین مرجان ها می شوند که البته این جلبک ها در اکوسیستم دریایی نمی توانند نقش مرجان ها را ایفا کنند. اینوچز در این باره می گوید:" صخره های مرجانی سالم می توانند غذا و سر پناه مورد نیاز ماهیگیران را فراهم کنند، بدین ترنیب هم از گردشگری حمایت می کنند و هم سواحل را در برابر طوفان ها محافظت می کنند."
از بین رفتن مرجان ها در اطراف این آتشفشان و رشد جلبک های هرز به جای آن ها در واقع پیش نمایشی از چیزی است که در انتظار سایر اقیانوس های جهان است.
