وی با اشاره به امکان جایگزینی آب‌های شور و آب دریاها برای آب شیرین که محدود است، گفت: این طرح در شورای عطف به عنوان طرح کلان ملی و حیاتی مطرح شده و با توجه به ضرورت وجود آب برای حیات، نزدیک به 1000 پروژه در بخش آب شور مطالعه و نهایی شده و بخش اعظم آن نیز تائید شده است.

مدیر طرح استفاده از آب شور با تاکید بر مرحله مطالعاتی بودن طرح ادامه داد: در مرحله بعدی طرح به صورت پایلوت در مقیاس کوچک اجرایی خواهد شد و برای انجام پایلوت کار نیز کشور آلمان تمایل به همکاری داشته است.

وی با اشاره به تخلیه بخش اعظمی از روستاهای فلات مرکزی کشور به دلیل کم‌آبی گفت: در صورت ادامه روند کنونی آب شیرین مراکز ثقل جمعیتی فلات مرکزی ایران همچون شهرهای اصفهان و یزد دچار مشکل خواهند شد و همچنین پایتخت نیز با کمبود آب مواجه است.

این استاد دانشگاه، طرح مذکور را با طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ایران را نامرتبط خواند و گفت: طرح انتقال آب یک طرح فیزیکی بوده و این طرح دانش و فناوری استفاده از آب شور است و به طرح انتقال آب مرتبط نیست.

سلیمانی ضمن تاکید بر استفاده 94 درصدی بخش کشاورزی از آب شیرین در دسترس کشور، کشاورزی را به عنوان بخش پرمصرف آب شیرین دانست و گفت: کمتر از 5 تا 6 درصد آب شیرین در کشور صرف مصارف شرب و صنعت می‌شود و بخش اعظم این آب صرف تولید محصولات کشاورزی در کشور می‌شود.

وی استان مازندران را قطب کشاورزی کشور دانست و گفت: استان مازندارن در تولیدات مرکبات، خاویار، برنج و .... و منابع طبیعی مقام نخست را در کشور دارا است به طوری که 42 درصد برنج کشور در استان تولید می‌شود که نیازمند آب فراوان است و با وجود فراوانی آب در استان در بخش‌هایی از پائین دست شاهد خشکسالی هستیم.

سلیمانی حفر چاه را خطری برای استان دانست و گفت: حفر چاه‌ها برای استان موجب کاهش و تخلیه سفره‌های زیرزمینی شده و استان را با خطر فرو نشست روبرو خواهد کرد و با توجه به حاصلخیزی جلگه مازندران امکان فرو نشست زمین در این منطقه بیشتر است و استان را در معرض خطر متروکه شدن و آسیب‌های غیر قابل جبران قرار خواهد داد.

وی یادآور شد: با نهایی شدن این طرح می‌توانیم دستبرد به آب‌های شیرین منطقه را کم کرده و از آسیب به اکوسیستم محیط جلوگیری و از آب شور دریای خزر برای تولیدات کشاورزی، شرب، صنعتی و حتی توریسم استفاده کنیم.