حضرت علی علیه السلام میفرماید: جهاد زن به این است که خوب شوهرداری کند. [1]
با توجه به اینکه جهاد در راه خدا برای ترقی و عظمت اسلام و دفاع از کشورهای اسلامی و اجرای عدالت اجتماعی بزرگترین عبادت است ارزش شوهرداری معلوم میشود.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر زنی که بمیرد در حالی که شوهرش راضی باشد داخل بهشت میشود.[2]
و باز در روایت دیگری حضرتشان فرمودند: زن نمیتواند حق خدا را ادا کند، مگر اینکه حق شوهرش را ادا کند.[3]
شوهرداری یعنی مواظبت و نگهداری شوهر . شوهرداری کار سهل و آسانی نیست که از هر زنی ساخته باشد، بلکه کاردانی و ذوق و سلیقه و زیرکی مخصوص لازم دارد، زنی که بخواهد شوهرداری کند باید دل او را به دست آورد، اسباب رضایت خاطرش را فراهم سازد. مواظب اخلاق و رفتارش باشد، به کار نیک تشویقش کند، از کارهای بد نگهداریش کند. سعی کند او را به صورت یک شوهر آبرومند و محبوب و مهربان درآورد تا برای خانواده اش بهترین سرپرست و برای فرزندانش بهترین پدر و مربی باشد.
خداوند حکیم قدرت فوق العاده ای به زن عطا فرموده است. سعادت و خوشبختی خانواده در دست اوست. زن میتواند خانه را به صورت بهشت برین درآورد، و میتواند به صورت جهنم سوزانی تبدیلش سازد، میتواند شوهرش را به اوج ترقی برساند و میتواند به خاک سیاهش بنشاند.
زن اگر به فن شوهرداری آشنا باشد و وظائفی را که خدا برایش مقرر فرموده انجام دهد میتواند از یک مرد عادی بلکه از یک مرد بی عرضه و بی لیاقت یک شوهر لایق و آبرومند بسازد.
اکنون برای اینکه اهمیت شوهرداری و نقش آن در جایگاه شخصیتی هر زن مشخص شود بد نیست به چند جمله از دانشمندان اشاره کنیم:
یکی از دانشمندان مینویسد: زن قدرت عجیبی دارد، مثل قضا و قدر است، هر چه بخواهد همانست. [4]
اسمایلز میگوید: اگر زن با تقوی و خوش خلق و کدبانویی در خانه محقر و فقیری باشد آن خانه را محل آسایش و فضیلت و خوشبختی میسازد.
ناپلئون میگوید: اگر میخواهید اندازه تمدن و پیشرفت ملتی را بدانید به زنان آن ملت بنگرید.
بالزاک میگوید: خانه بی زن عفیف، قبرستان است.