بررسي فعاليت مغز ي بيماراني که خـارش مـزمـن دارنـد

به گزارش شفا آنلاین،آنها به کمک MRI کارکردي پيشرفته، فعاليت مغزي افراد سالم و افرادي که خارش مزمن دارند را به هنگام خاراندن مورد بررسي قرار دادند و متوجه شدند، وقتي که بيمارمحل خارش را مي‌خاراند قسمت‌هايي از مغز بيمار که در کنترل حرکت و پروسه پاداش دخيل هستند فعال‌تر مي‌شوند. اين نکته احتمالا مي‌تواند اعتياد به خاراندن را دراين بيماران توضيح دهد.

دکتر موچيزوکي، استاديار بخش درماتولوژي دانشگاه تمپل و محقق اول پروژه مي‌گويد: « خارش مزمن يکي از علائم مهم بيماري‌هاي پوستي مانند اگزماي کودکان و پسوريازيس و يکي از علائم رنج‌آور درساير بيماري‌ها مانند بيماري‌هاي پيشرفته کليوي است.»

وي مي‌افزايد: « علي‌رغم لذت بخش بودن خاراندن درمراحل اوليه، تداوم خاراندن منجر به حساس‌تر شدن محل خارش، درد و آسيب‌هاي ماندگار پوستي مي‌شود. به همين دليل فهم فعاليت‌هاي مغزي که موجب اين رفتار پاتولوژيک مي‌شود از اهميت به سزايي برخوردار است. »

در مطالعات قبلي که توسط گروه تحقيق دکتر يوسيپويچ، مدير مرکز خارش دانشگاه تمپل انجام شد، محققان مکانيسم‌هاي مغزي خاراندن و ارتباط آن با لذت بخشي را فقط در افراد سالم مورد بررسي قرار دادند. وي مي‌گويد: « مطالعه اخير براي اولين بار فعاليت مغز را به هنگام خاراندن در افراد بيمار با خارش مزمن مورد بررسي قرار مي‌دهد.»

در اين مطالعه دو گروه شرکت کننده در نظر گرفته شد. گروه اول بيماراني بودند که خارش مزمن داشتند و گروه شاهد که همه افراد سالم بودند. ساعد هر دو گروه با گياهي به نام لوبياي بنفش، يکي از حبوبات استوايي و بومي آفريقا و مناطق گرمسير استوايي، تحريک شد. سپس، به هنگام خاراندن از فعاليت مغزي هر دو گروه ، توسط MRI کار کردي تصويربرداري شد.

محققان دريافتند که در گروه بيمار، فعاليت مغز در ناحيه هرمي مغز ( شامل ناحيه حرکتي اوليه، ثانويه و تکميلي، ناحيه چهار و شش برودمن) که با ناحيه کنترل حرکتي و انگيزه در ارتباط است، بيشتر مي‌شود. همچنين قسمت‌هايي از مغز که دردادن پاداش دخيل هستند، مانند جسم مخطط ( در نواحي داخل مغز است که در فعاليت‌هاي لذت‌بخش مانند غذا خوردن فعال مي‌شود) و قشرسينگوليت کورتکس (در مديريت رفتار و احساس درد دخالت دارد) و عقده‌هاي قاعده مغز به طور قابل توجهي در افراد گروه بيمار نسبت به گروه سالم فعال‌تر شد.

دکتر موچيزوکي مي‌گويد: « اين يافته‌ها ما را قادر مي‌سازد تا شبکه مغزي نهفته در چرخه خارش را در ايپن بيماران تشخيص دهيم و دانسته‌هاي خود را افزايش دهيم. اين دانسته‌ها ما را به سوي درمان اين بيماران هدايت مي‌کند.»

خارش مزمن که مبتلابه ميليون‌ها آمريکايي است، به خارشي گفته مي‌شود که بيش از شش هفته به طول بيانجامد.اين خارش ممکن است، همه بدن را در بر بگيرد يا به يک ناحيه خاص محدود شود. شانس دچار شدن به خارش مزمن با افزايش سن بيشتر مي‌شود.