» عمومی
شفاآنلاین - از اصلی‌ترین کاربردهای کارت‌های هوشمند می‌توان به استفاده از آن در سیستم حمل و نقل عمومی اشاره کرد که موجب صرفه جویی قابل توجهی در هزینه و زمان می‌شود.
به گزارش شفاآنلاین، استفاده از کارت‌های هوشمند باعث می‌شود تا مدت زمان ایستادن در صف برای پرداخت هزینه‌های خدمات شهری به میزان چشمگیری کاهش یابد، در هزینه‌ها صرفه جویی شود و به طور کلی می‌تواند برای مسافران و ارائه‌کنندگان این خدمات به صرفه‌تر باشد. در حقیقت استفاده از این کارت‌ها روش راحت‌تر و مناسب‌تری برای پرداخت هزینه‌های خدمات عمومی است.
فن‌آوری کارت هوشمند به عنوان یکی از دستاوردهای نوین بشری، تحولی شگرف در حوزه سیستم‌های کاربردی روزمره انسان‌ها ایجاد کرده است. دو فاکتور مهم «امنیت» و «همراه بودن» از ویژگی‌های منحصر به فرد این فن‌آوری هستند.
امروزه کاربردهای این فن‌آوری در سطح دنیا در اکثر زمینه‌ها قابل مشاهده بوده و حتی به دلیل آسانی و امنیت، روند رو به رشدی را طی می‌کند. بانک‌ها، مراکز مخابراتی، سازمان‌های دولتی، مراکز بهداشتی، مراکز ارائه خدمات، مراکز آموزشی و مراکز تفریحی از دستاوردهای کاربردی این فن‌آوری بهره می‌گیرند.
گسترش استفاده از کارت‌های هوشمند پلاستیکی از اوایل دهه 50 میلادی آغاز شد. هزینه پایین این کارت‌ها که از جنس PVC بودند باعث شد تا به سرعت جای کارت‌های کاغذی که تحمل تنش‌های فیزیکی و تغییرات آب و هوایی را نداشتند، بگیرند.
اولین کارت پرداخت در سال 1950 میلادی توسط Diners Club به صورت محدود برای اعضای ویژه آن ساخته شد تا به جای پول نقد از آن استفاده کنند. به تدریج در برخی از کشورها رستوران‌ها و هتل‌ها نیز اقدام به استفاده از این نوع کارت‌ها کردند و به خاطر همین در آن دوره از آنها به عنوان کارت سفر و سرگرمی یاد می‌شد.
ورود شرکت‌هایی همچون Visa و MasterCard باعث گسترش هرچه بیشتر پول پلاستیکی در قالب کارت‌های اعتباری شد. در ابتدا کاربرد این کارت‌ها بسیار ساده بود و از آنان به عنوان وسیله‌ای مقاوم برای ذخیره‌سازی داده‌ها استفاده می‌شد. در کارت‌های نسل اول اعتبارسنجی آنها از طریق ویژگی‌های ظاهری امکان‌پذیر بود.
اولین ارتقاء در این کارت‌ها با اضافه کردن نوار مغناطیسی به آنها که امکان ذخیره‌سازی اطلاعات را می‌داد، پدید آمد. در ادامه در سال 1970 میلادی و با پیشرفت چشمگیر در ریزپردازنده‌ها و ترکیب آنها با حافظه‌های غیرفعال این امکان حاصل شد تا از آنها در کارت‌های هوشمند استفاده شود.
سرانجام در سال 1984 میلادی شرکت مخابراتی French PTT با موفقیت، اولین کارت تلفن را عرضه کرد تا در عمل نیز این نوع کارت کارایی خود را به اثبات برساند.
مرحله بعدی تولید کارت‌های هوشمند بدون تماس بود. کارت هوشمند که شبیه به یک کامپیوتر ساده و کوچک است می‌تواند از طریق دستگاه کارت‌خوان و تراشه طلایی خود ارتباط برقرار کند تا بتوان به اطلاعاتی که درون حافظه این کارت قرار دارد، دسترسی پیدا کرد. این نوع کارت‌های هوشمند هم همانند کارت‌های معمولی مغناطیسی نیاز به قرار گرفتن در دستگاه برای خوانده شدن اطلاعات دارند.
نسل جدید کارت‌های هوشمند، کارت‌های هوشمند بدون تماس یا Contactless هستند. این کارت‌ها بدون تماس با دستگاه کارت‌خوان، ارتباط برقرار می‌کنند به طوری که فقط کافی است این کارت در نزدیکی دستگاه قرار گیرد.
این نوع کارت در مواقعی که نیاز به برقراری ارتباط سریع و حتی بدون دخالت دست وجود دارد، بسیار سومند و پرکاربرد است. برای مثال برای ورود فردی به یک اتاق، کارت مزبور ممکن است در جیب یا کیف شخص باشد و از همان محل و بدون نیاز به خارج کردن از کیف با دستگاه کارت‌خوان ارتباط برقرار کرده و مجاز بودن ورود بررسی شده و در باز شود.
همچنین در بسیاری از سیستم‌های حمل و نقل عمومی در دنیا به دلیل حجم زیاد مسافران و به خاطر سریعتر شدن روند چک کردن بلیت‌ها از این نوع کارت‌ها استفاده می‌شود.
در حوزه حمل و نقل عمومی، کارت‌های هوشمند برای پرداخت هزینه مترو یا اتوبوس کاربرد دارند که قابل شارژ شدن است. مهمترین ویژگی این کارت‌ها این است که با در اختیار داشتن آنها دیگر نیازی به پرداخت پول نقد نیست و در عین حال برای پرداخت کرایه‌های انواع مختلف وسایل حمل و نقل عمومی قابل استفاده است.
ویژگی اصلی این کارت‌ها بالا بردن سرعت استفاده از خدمات عمومی به ویژه در شهرهای پرجمعیت است به گونه‌ای که کارت روی قسمت کارت‌خوان دستگاه قرار گرفته و از موجودی آن کاسته می‌شود.
همچنین این کارت‌ها به نحوی برنامه‌ریزی شده‌اند که از تعرفه‌های مختلف انواع بلیت‌ها پشتیبانی می‌کنند. کارت‌های هوشمند و بلیت‌های کاغذی هوشمند در واقع به گونه‌ای طراحی شده‌اند که جزئیات سفر را به طور الکترونیکی ذخیره می‌کنند و مسافران را قادر می‌سازند تا به شبکه حمل و نقل عمومی دسترسی سریعتری داشته باشند.
برای نمونه سیستم‌های ترانزیتی «Ajax» و «Burlington» در تورنتو از نخستین سیستم‌های ترانزیتی در آمریکای شمالی هستند که از کارت‌های هوشمند به این شیوه استفاده کرده‌اند.
کاربران این کارت‌ها می‌توانند از آنها برای پرداخت کرایه، فعال کردن انواع مختلف کارت‌های دوره‌ای یا پرداخت هزینه‌های خدمات چندگانه استفاده کنند.
در سیستم متروی لندن نیز از کارت‌های هوشمند «Oyster» استفاده می‌شود و مقامات حمل و نقل این شهر در نظر دارند تا استفاده از آن را برای کاربردهای دیگر از جمله خرید روزنامه و پاکت شیر هم گسترش دهند.
همچنین روزانه بیش از 2.2 میلیون نفر از این کارت‌های هوشمند برای پرداخت هزینه سفرهایشان استفاده می‌کنند و بهای کالاهای خریداری شده از اعتبار کارت خریدار کاسته می‌شود.
استفاده از کارت‌های هوشمند «Octopus» در هنگ‌کنگ نیز برای پرداخت هزینه مترو کاربرد دارد که در عین حال به عنوان پول جایگزین برای استفاده از تلفن‌های همگانی یا دستگاه‌های فروش کالاهای کوچک استفاده می‌شود.
به گزارش شفاآنلاین ، در کانادا همچنین کارت‌های هوشمند حاوی تراشه‌های نصب شده‌ای هستند که حتی از داخل کیف روی کارت‌خوان‌های الکترونیکی شناسایی می‌شوند و لازم نیست افراد به طور مستقیم پولی پرداخت کنند. همچنین برای افزودن اعتبار این کارت‌ها نیازی نیست که کاربر مستقیما مبلغی را به کارت واریز کند بلکه در صورت انتخاب سرویس مورد نظر، مبلغی از حساب بانکی کاربر به طور خودکار به اعتبار کارت افزوده می‌شود.
همچنین این کارت‌ها نسبت به کارت‌های ساده با نوارهای مغناطیسی از امنیت بالاتری برخوردارند. حتی در صورتی که فردی بتواند رمز الکترونیکی کارت را شناسایی کند، سیستم بلافاصله این تغییر غیرعادی را تشخیص داده و کارت را مسدود می‌کند. تمام این امکانات مفید به ویژه سرعت و امنیت کارت‌های هوشمند این فن‌آوری را به بخش مهمی از زندگی بشر امروز تبدیل کرده که شاید حذف آن دیگر تقریبا کار غیرممکنی است.
نظرشما
آخرین اخبار