وی یکی از انواع ارتباطات در فضای مجازی را شبکه‌های اجتماعی دانست و گفت: امروزه استفاده از تلفن همراه و سایر نرم افزارهای ارتباطی انسانها را در فضای مجازی و غیر واقعی قرار می‌دهند که می‌تواند اثرات روانی، فرهنگی و اجتماعی داشته باشد.

جاذبه‌های کاذب در شبکه‌های اجتماعی

این جامعه شناس تصریح کرد: هر چه فرد از ارتباطات انسانی به صورت واقعی خسته و گریزان باشد، بیشتر به فضاهای مجازی گرایش پیدا می‌کند که در واقع شبکه‌های اجتماعی مانند وایبر، لاین و امثال آن؛ ذهن افراد را با جاذبه‌های کاذب مشغول می کنند که می‌تواند به ارتباطات و سلامت روانی در درون خانواده آسیب برساند.

باصری یادآور شد: وقتی والدین به عنوان ارکان اصلی خانواده و فرزندان به عنوان سایر اعضا خود را سرگرم نرم افزارهای ارتباطی می کنند باعث می‌شود تا هر یک از افراد برای پر کردن خلاهای روانی خود به دنیای مجازی روی آورند. به عنوان مثال پسران و دختران در خانواده ترجیح می‌دهند به جای تقویت ارتباط با والدین روابط خود را از منظر روانی و اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی تقویت کنند.

تقویت بلند مدت ارتباط روانی در شبکه‌های اجتماعی مضر است

این دکترای انسان شناسی بیان کرد: تقویت ارتباط از منظر روانی و اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی ممکن است در کوتاه مدت جاذبه‌های روانی داشته باشد اما پس از مدتی خسارتهای جبران ناپذیری به اعضای نهاد خانواده و در نهایت جامعه وارد می‌کند.

وی در ادامه افزود: استفاده صحیح از شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم به سلامت روانی افراد کمک می‌کند و هم می‌تواند به پویایی جامعه توجه کند اما فرهنگ استفاده هر چه نامناسب‌تر باشد ممکن است افراد را در یک دوره زمانی به سمت افسردگی، پرخاشگری، گوشه نشینی و خلاء عاطفی برساند.

این متخصص جامعه شناسی در پایان خاطرنشان کرد: شبکه‌های اجتماعی هم جنبه‌های مثبت مانند تشکیل گروه و اطلاع رسانی در بخش سلامت اجتماعی و فرهنگی دارد و هم جنبه منفی مانند خلاء روانی را داراست.

ایسنا