وی ادامه داد: «این موضوع باعث می‌شود شخص بتواند به یکسری از کارکردهای مهم زندگی مانند آرامش دست یابد و از نظر روانی کاملاً آرام باشد. به طور معمول انسان به طور طبیعی جذب جایی که مغناطیس محبت در آن بیشتر باشد می‌شود و به سمت آن گرایش پیدا می‌کند.»
این جامعه شناس در خصوص اینکه میزان این ارتباط باید چگونه باشد نیز توضیح داد: «من موافق این موضوع هستم که ارتباط با دوستان بعد از ازدواج هم استمرار پیدا کند. دوست یابی یک مسئله فطری برای انسان تلقی می‌شود. از نظر روان‌شناسی اینکه شخص به دیگران علاقه داشته باشد امری ذاتی است چراکه انسان برای نشان دادن استعدادهای خود منوط به این است که با دیگران تعامل داشته باشد.»
چراغی تصریح کرد: «تعاملاتی که مبتنی بر محبت و دوستی باشد طبیعتا باعث پیشرفت آدمی می‌شود. بنابراین چون انسان خود نیز موجودی کمال گرا است برای تحقق آن از هر زمینه‌ای که بتواند این استعداد را شکوفا کند استفاده می‌کند.»
به گفته وی، تشکیل خانواده یک نوع جدیدی از ارتباط دوستی محسوب می‌شود با این تفاوت که با دوستی‌های دوران مجردی شخص تفاوت دارد. بنابراین نمی‌توان گفت شخص تنها به یک نوع دوستی و محبت احتیاج دارد و می‌تواند آن را تنها با دوست‌یابی به دست بیاورد و دوستی خود در محیط خانواده را در نظر نگیرد.
این جامعه‌شناس دوستی میان زن و مرد در محیط خانواده و برقراری دوستی میان افراد خارج از محیط خانواده را دارای ماهیت جداگانه‌ای دانست و ادامه داد: «ایجاد دوستی‌هایی این‌چنینی دارای دو نوع کارکرد متفاوت است. نیاز و اثربخشی این نوع دوستی‌ها در زندگی انسان‌ها به وجود می‌آید بنابراین نمی‌توان فرد را تنها محدود به یک نوع دوستی کرد.»
وی افزود: «به طور مثال وقتی از ویتامین دو نوع میوه متفاوت استفاده می‌کنیم نمی‌توانیم بگوییم که از جذب سایر ویتامین‌ها توسط میوه‌های دیگر بی‌نیاز هستیم. حال وقتی انسان تشکیل خانواده می‌دهد نوعی میدان مغناطیسی محبتی برای خود ایجاد می‌کند که سبب شکل‌گیری بنیان محبت و مهر می‌شود و کارکردی خاص را برای بیننده مشخص می‌کند که در گذشته وجود نداشته است.»
این جامعه‌شناس در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا موافق استمرار دوستی‌ها بعد از ازدواج هستید یا خیر نیز توضیح داد: «دوستی‌های قبل از ازدواج کارکردهای خاصی برای شخص دارند بنابراین شخص نمی‌تواند به راحتی از آن‌ها چشم پوشی کند و وارد حیطه خاص دیگری از زندگی شود.»
وی درباره اینکه افراد بعد از ازدواج چگونه می‌توانند دوستی‌های خود را ادامه دهند و لطمه‌ای به زندگی مشترک آن‌ها وارد نشود، تصریح کرد: «افراد باید در زندگی برای خود ارزش‌هایی را در نظر بگیرند. به طور مثال وقتی می‌خواهند یک کاری را انجام دهند باید در نظر بگیرد که با انجام آن لطمه‌ای به زندگی آن‌ها وارد نشود. وقتی شخص وارد زندگی متاهلی می‌شود و با یک فرد قرارداد زندگی مشترک را می‌بندد باید الویت بندی کند که آیا ارتباط با همسر برای او اهمیت دارد یا استمرار دوستی‌هایی که خارج از محیط خانوادگی به وجود می‌آید.»
چراغی تصریح کرد: «به طور طبیعی اهمیت ازدواج، تشکیل خانواده و در کنار همسر بودن برای شخص از دوستی‌های عادی و معمولی بسیار بیشتر است. بنابراین هر چیزی که باعث می‌شود ساختار مهم خانواده که کارکردهای مثبتی از نظر محبت و آرامش نسبت به دوستان دارد با مشکل مواجه شود را باید حذف کند. این موضوع باعث می‌شود شخص دوستی‌ها و ارتباط‌های محبت آمیز خودش را مدیریت کند تا به محیط خانواده که از اهمیت بالایی برخوردار است ضربه وارد نشود.»
این جامعه‌شناس در خصوص راهکارهایی که فرد می‌تواند دوستی‌هایی که در طول دوران مجردی خود داشته را در زندگی مشترک خود مدیریت کند، گفت «اگر ارتباط‌های خارج از خانواده شخص به روابط میان او و همسرش ضربه‌ای وارد نکند دوستی‌ها می‌تواند ادامه پیدا کند. حال اگر در جهت پرداختن به دوستی‌ها نقش‌های پر اهمیت مانند همسرداری را از دست دهد باید دوستی‌های خود را کم کند تا ضربه‌ای به خانواده وارد نشود. بنابراین فرد می‌تواند در حدی به دوستی‌های خارج از چارچوب خانواده ادامه دهد که ضربه‌ای به همسر و فرزندان خود وارد نشود.»
وی همچنین در ادامه با اشاره به اینکه برای استمرار رابطه دوستی خود در زمان بعد از ازدواج باید در این زمینه با همسر خود به تفاهم برسیم، افزود: «برای ادامه ارتباط دوستی‌ها بعد از ازدواج نیز باید با همسر خود به یک تفاهم برسیم. بهترین زمان هم برای این موضوع صحبت کردن در زمان قبل از ازدواج است.»
به گفته چراغی، متاسفانه این موضوع از نظر افراد آنقدر بی‌اهمیت است که در مورد آن صحبت نمی‌کنند و باعث ایجاد مشکلات بسیاری در زندگی آن‌ها می‌شود.
این جامعه‌شناس درباره اینکه افرادی که قبل از ازدواج درباره این موضوع صحبت نکرده باشند چگونه می‌توانند در این زمینه به تفاهم برسند نیز گفت: «در این مورد افراد باید یکی از جنبه‌های مدیریت را که کانالیزه کردن ارتباط است در نظر بگیرند. به طوری که بعد از صحبت با همسر خود ارتباط‌های خارج از محیط خانواده را در جهتی که قابل پذیرش همسر باشد هدایت کنند.»
وی افزود: «این افراد باید ارتباط خود را با دوستانی که آن‌ها را بیشتر به طرف خانواده جهت می‌دهند افزایش دهند و بیشتر با انسان‌هایی ارتباط برقرار کنند که نه تنها موجب کمرنگ شدن رابطه جدید آن‌ها نشوند بلکه آن‌ها را به سمت خانواده ترغیب کنند. بنابراین بهتر است اینگونه دوستی‌ها خانوادگی باشد و بیشتر با افراد متاهل ارتباط داشته باشند.»
چراغی خاطرنشان کرد: «زوجین می‌توانند بعد از ازدواج با یکدیگر صحبت کنند و با بیان استدلال‌های منطقی خود طرف مقابل را توجیح کنند. به طور مثال می‌تواند بگوید ارتباط خود را با دوستانش محدود می‌کند و الویت را همسر خود قرار می‌دهد. در مقابل مرد نیز باید بپذیرد که اگر تنش یا تصادی بین انجام نقش‌های درون خانواده یا ارتباط بیرون خانواده پیش بیاید اولویت را به روابط درون خانواده می‌دهد. در این صورت وقتی این گفت‌و‌گو‌ها صورت می‌گیرد تفاهم به وجود می‌‌اید و می‌توان این مسئله‌ها را حل کرد.»
سینا نیوز
