امروزه در دنیا نقش فیزیوتراپی به خط اول و به ویژه پیشگیری از مشکلات اسکلتی عضلانی تسری یافته است
شفاآنلاین>سلامت>عضو شورای عالی نظام پزشکی، با اشاره به اهمیت رشته فیزیوتراپی، گفت: بخش بزرگی از پتانسیل بالقوه فیزیوتراپی در نظام سلامت کشور مغفول مانده است.
به گزارش شفاآنلاین، اشکان آذرکیش عضو فیزیوتراپیست شورای عالی سازمان نظام پزشکی، در یادداشتی به مناسبت دوم مرداد سالروز استقلال حرفه‌ای فیزیوتراپی در تقویم وزارت بهداشت، نوشت: آموزش آکادمیک فیزیوتراپی بیش از نیم قرن پیش و در دهه ۴۰ شمسی در ایران آغاز شد و در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ فیزیوتراپیست در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترای حرفه‌ای (DPT) و PHD در ایران مشغول به فعالیت هستند.
هرچند ایران جزو پیشگامان آموزش دانشگاهی فیزیوتراپی در آسیا بود اما اینک در منطقه نیز در حال از دست دادن مرجعیت خود در این حیطه می‌باشد چرا که کشورهای منطقه همچون عربستان، لبنان، کویت، امارات، مصر و پاکستان از نمونه‌های موفق ارتقا آموزشی فیزیوتراپی در دنیا چون آمریکا و استرالیا الگوبرداری نموده و مقطع دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی را به شکل فراگیر اجرایی کرده اند.
بر اساس اسناد سازمان بهداشت جهانی فیزیوتراپیست ها مسئولیت ارزیابی، طرح ریزی و اجرای برنامه‌های توانبخشی را برعهده دارند و در حیطه درمان و پیشگیری ایفای نقش می‌کنند
با توجه به این تعریف، امروزه در دنیا نقش فیزیوتراپی به خط اول و به ویژه پیشگیری از مشکلات اسکلتی عضلانی تسری یافته است.
در این زمینه می‌توان به عنوان نمونه به الگوی موفق «برنامه بلندمدت NHS» اشاره نمود که با بهره گیری از پتانسیل فیزیوتراپیست ها توانسته به کاهش هزینه‌ها و تسریع در تشخیص و درمان مشکلات اسکلتی عضلانی دست یابد.
با نیم نگاهی به وضعیت فیزیوتراپی و در نگاه کلی‌تر توانبخشی در ایران، به روشنی دیده می‌شود که بخش بزرگی از پتانسیل بالقوه فیزیوتراپی در نظام سلامت ایران مغفول مانده است.
اجرای فراگیر دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی و بهره مندی از توان و دانش این قشر از کادر درمانی در حوزه پیشگیری می‌تواند به بهره وری اقتصاد سلامت و بهبود کیفیت درمان منجر شود. به ویژه با توجه به تعهداتی که کشورهای عضو WHO در حوزه توانبخشی بر عهده گرفته اند شایسته است سیاستگذاران نظام سلامت به سمت اجرای مناسبات و پذیرش تعاریف حرفه‌ای سازمان بهداشت جهانی از پرکتیشنر های توانبخشی و از جمله جامعه فیزیوتراپی حرکت کنند.
نکته مهم دیگر بلاتکلیفی دانش آموختگان فیزیوتراپی در حیطه فعالیت بیمارستانی است. فیزیوتراپیست ها به رغم ارتباط نزدیک و مستمر با بیماران در تمامی بخش‌های بیمارستانی و ارائه خدمات بالینی به بیماران بستری، جزو مشاغل مشمول آئین نامه اجرایی «قانون ارتقای بهره وری کارکنان بالینی» محسوب نمی‌شوند که این امر در نوع خود بسیار عجیب و البته غیر منطقی است.
فقط کافی است لحظه‌ای تصور کنیم چگونه درمانگری که جزو حِرَف بالینی محسوب نمی‌شود به عنوان عضو ثابت تیم درمانی در بخش‌های ویژه کرونا خدمات درمانی در حیطه فیزیوتراپی ارائه می‌دهد؟
به هر روی دوم مرداد یادآور بیش از نیم قرن تلاش فیزیوتراپیست ها در حوزه سلامت می‌باشد که در همه روزهای سخت پابه پای دیگر اعضای جامعه پزشکی مسئولیت حرفه‌ای خود را انجام داده اند.
در جنگ، زلزله، کرونا و…، همواره فیزیوتراپیست ها مسئولانه حاضر بوده و هستند و امروز زمان آن فرا رسیده که متولیان نظام سلامت ایران، استاندارهای جهانی در حیطه فیزیوتراپی را به رسمیت بشناسند که همانا این بهترین گرامیداشت دوم مرداد خواهد بود و از برکات آن به ویژه بیماران بهره مند خواهند شد. مهر
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار