» عمومی
این کودکان با جدایی از پدر و مادر مشکل دارند و در دوره مهدکودک و پیش دبستان دور بودن از خانواده و اطرافیان مانند مادربزرگ و پدربزرگ را نمی توانند تحمل کنند
شفا آنلاین>اجتماعی>عضو انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: وقتی کودکی هنگام جدایی از والدین گریه و زاری یا بهانه تراشی و لجبازی می کند، دارای اختلال اضطراب جدایی از والدین است و والدین به جای برخورد قهری با آنان یا بی توجهی به این موضوع باید پیش از بازگشایی مدارس، با مراجعه به متخصصان این اختلال را برطرف کنند.
به گزارش شفا آنلاین، مهشید رابطیان در توضیح اختلال اضطراب جدایی از والدین اظهار داشت: این کودکان با جدایی از پدر و مادر مشکل دارند و در دوره مهدکودک و پیش دبستان دور بودن از خانواده و اطرافیان مانند مادربزرگ و پدربزرگ را نمی توانند تحمل کنند.
وی اظهار داشت: کودکان مبتلا به این اختلال، معمولا وقتی از پدر و مادر جدا می شوند، گریه می کنند، شب ها بیشتر نزد والدین می خوابند، طی روز اگر در کنار مادر یا پدر باشند، مدام می پرسند آیا امروز می روی؟ اگر بیرون بروی چه زمانی برمیگردی؟ من را پیش چه کسی می گذاری؟ من نمی خواهم تنها بمانم و اینگونه سوالات مدام ذهن بچه ها را مشغول می کند.
متخصص روانپزشکی(Psychiatry) کودک و نوجوان گفت: این اختلال بسیار شایع است، حدود ۶ درصد کودکان را درگیر خود می کند و چنانچه در دوره کودکی این دسته افراد درمان نشوند، در دوره بزرگسالی احتمال ابتلای آنها به اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال اضطراب منتشر که نوعی اختلال به صورت نگرانی بیش از اندازه و نامعقول در مورد اتفاقات و فعالیت‌های روزمره است، بیشتر می شود.
روش های درمان
رابطیان افزود: راهکار برای والدین این است کودکی را که دارای این نوع اختلال است، برای درمان به مرکز مشاوره یا کلینیک های درمانی بیاورند. نمی توان کودکی را که دارای اختلال اضطراب جدایی از والدین است، به تنهایی در منزل رها کرد.
وی با بیان اینکه در این صورت احتمال اینکه اضطراب(Anxiety) والدین نیز تشدید شود، بیشتر است، گفت: در برخی موارد عکس موضوع اتفاق می افتد و هستند والدینی که جدایی فرزند از آنان موجب به وجود آمدن اضطراب جدایی در آنها می شود و این گروه از پدر و مادرها احساس می کنند که اگر کودک آنها تنها بماند، یک اتفاق برای او رخ می دهد.
رفتاردرمانی یا دارودرمانی
این روانپزشک افزود: برای درمان این نوع بیماری دو روش رفتاردرمانی و دارودرمانی و در برخی مواقع همزمان دو روش با هم لازم است. هرچقدر به زمان بازگشایی مدارس و حضور فرزند در پیش دبستانی یا کلاس اول نزدیکتر می شویم، استرس خانواده ها نسبت به جدایی از فرزندان و بالعکس بیشتر می شود. در رفتاردرمانی سعی می شود اضطراب فرد بیمار را از طریق بازی های مناسب کاهش داد و در روش دارودرمانی متناسب با شرایط جسمی و سن نسبت به درمان کودک اقدام می شود.
رابطیان در پاسخ به این سوال که آیا می توان کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی از والدین را در زمان بازگشایی مدارس به اولیای مدرسه سپرد؟ اظهار داشت: خیر. اصلا کار درستی نیست و باید به اولیای مدرسه اطلاع داده شود و اولیای مدرسه نیز چنانچه امکان داشت، در روزهای نخست مدرسه اجازه دهند پدر یا مادر کودک دارای این اختلال برای لحظاتی هم که شده در کلاس درس حضور یابد و کم کم فاصله بچه با مادر یا پدر را زیاد کنند.
وی گفت: مشاهده شده برخی از خانواده ها با اینکه از اضطراب کودک خود آگاه هستند، با رهاکردن فرزندشان در مهدکودک یا مدرسه ندانسته بر التهاب و نگرانی او می افزایند و این استرس(Stress) موجب آسیب های بعدی به کودک و حتی اخراج از مدرسه یا مهدکودک خواهد شد.
رابطیان ادامه داد: وقتی کودک به فضای کلاس و مدرسه عادت کرد و با همکلاسی هایش آشنا شد، به تدریج استرس او کاهش می یابد. بنابراین به طورکلی لازم است والدین پیش از شروع مدارس با مراجعه به متخصصان مربوطه برای رفع این اختلال اقدام و با آغاز فصل مدارس نیز طبق توصیه هایی که دریافت کرده اند، برای رفع این مشکل به فرزند خود کمک کنند.
به گزارش شفا آنلاین، مهشید رابطیان در توضیح اختلال اضطراب جدایی از والدین اظهار داشت: این کودکان با جدایی از پدر و مادر مشکل دارند و در دوره مهدکودک و پیش دبستان دور بودن از خانواده و اطرافیان مانند مادربزرگ و پدربزرگ را نمی توانند تحمل کنند.
وی اظهار داشت: کودکان مبتلا به این اختلال، معمولا وقتی از پدر و مادر جدا می شوند، گریه می کنند، شب ها بیشتر نزد والدین می خوابند، طی روز اگر در کنار مادر یا پدر باشند، مدام می پرسند آیا امروز می روی؟ اگر بیرون بروی چه زمانی برمیگردی؟ من را پیش چه کسی می گذاری؟ من نمی خواهم تنها بمانم و اینگونه سوالات مدام ذهن بچه ها را مشغول می کند.
متخصص روانپزشکی(Psychiatry) کودک و نوجوان گفت: این اختلال بسیار شایع است، حدود ۶ درصد کودکان را درگیر خود می کند و چنانچه در دوره کودکی این دسته افراد درمان نشوند، در دوره بزرگسالی احتمال ابتلای آنها به اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال اضطراب منتشر که نوعی اختلال به صورت نگرانی بیش از اندازه و نامعقول در مورد اتفاقات و فعالیت‌های روزمره است، بیشتر می شود.
روش های درمان
رابطیان افزود: راهکار برای والدین این است کودکی را که دارای این نوع اختلال است، برای درمان به مرکز مشاوره یا کلینیک های درمانی بیاورند. نمی توان کودکی را که دارای اختلال اضطراب جدایی از والدین است، به تنهایی در منزل رها کرد.
وی با بیان اینکه در این صورت احتمال اینکه اضطراب(Anxiety) والدین نیز تشدید شود، بیشتر است، گفت: در برخی موارد عکس موضوع اتفاق می افتد و هستند والدینی که جدایی فرزند از آنان موجب به وجود آمدن اضطراب جدایی در آنها می شود و این گروه از پدر و مادرها احساس می کنند که اگر کودک آنها تنها بماند، یک اتفاق برای او رخ می دهد.
رفتاردرمانی یا دارودرمانی
این روانپزشک افزود: برای درمان این نوع بیماری دو روش رفتاردرمانی و دارودرمانی و در برخی مواقع همزمان دو روش با هم لازم است. هرچقدر به زمان بازگشایی مدارس و حضور فرزند در پیش دبستانی یا کلاس اول نزدیکتر می شویم، استرس خانواده ها نسبت به جدایی از فرزندان و بالعکس بیشتر می شود. در رفتاردرمانی سعی می شود اضطراب فرد بیمار را از طریق بازی های مناسب کاهش داد و در روش دارودرمانی متناسب با شرایط جسمی و سن نسبت به درمان کودک اقدام می شود.
رابطیان در پاسخ به این سوال که آیا می توان کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی از والدین را در زمان بازگشایی مدارس به اولیای مدرسه سپرد؟ اظهار داشت: خیر. اصلا کار درستی نیست و باید به اولیای مدرسه اطلاع داده شود و اولیای مدرسه نیز چنانچه امکان داشت، در روزهای نخست مدرسه اجازه دهند پدر یا مادر کودک دارای این اختلال برای لحظاتی هم که شده در کلاس درس حضور یابد و کم کم فاصله بچه با مادر یا پدر را زیاد کنند.
وی گفت: مشاهده شده برخی از خانواده ها با اینکه از اضطراب کودک خود آگاه هستند، با رهاکردن فرزندشان در مهدکودک یا مدرسه ندانسته بر التهاب و نگرانی او می افزایند و این استرس(Stress) موجب آسیب های بعدی به کودک و حتی اخراج از مدرسه یا مهدکودک خواهد شد.
رابطیان ادامه داد: وقتی کودک به فضای کلاس و مدرسه عادت کرد و با همکلاسی هایش آشنا شد، به تدریج استرس او کاهش می یابد. بنابراین به طورکلی لازم است والدین پیش از شروع مدارس با مراجعه به متخصصان مربوطه برای رفع این اختلال اقدام و با آغاز فصل مدارس نیز طبق توصیه هایی که دریافت کرده اند، برای رفع این مشکل به فرزند خود کمک کنند.
نظرشما
آخرین اخبار