قبل از اختراع ساعت زنگ دار مردم چگونه بیدار می‌شدند؟

در میان تمامی اختراع هایی که در دنیای مدرن به ثبت رسیده و زندگی روزمره همه ما به آن وابسته است، ساعت زندگ دار به احتمال زیاد شاید بیشترین میزان نفرین را در سراسر جهان به خود اختصاص داده باشد. ساعت خوش خواب و شیرینی چرت صبحگاهی ما را به تلخی‌های دنیای واقعی متصل می‌کنند. امروزه هنوز هم با وجود اینکه ساعت های زنگ دار وجود دارند، اما برای بیدار شدن ما از رخت خواب ضرورتی ندارند و تکنولوژی‌های جدیدی نیز اضافه شده‌اند.

یکی از جالب ترین سوال‌هایی که در این زمینه به ذهن می‌رسد این است که پیش از آنکه ساعت زنگدار اختراع شود، مردم به چه وسیله‌ای و چگونه از خواب بیدار می شدند؟

در طول دوران مختلف، حتی بیان زمان نیز چالش بسیار بزرگی برای انسان به شمار می‌رفته است. از همان روزهای نخست که اهمیت زمان در زندگی بشر بیشتر شد، تلاش کردیم تا این چالش را با اختراع های خود مرتفع کنیم. مصریان و یونانیان باستان آفتاب‌نما ها و برج های سنگی را توسعه دادند که زمان را با استفاده از سایه‌ای که در نتیجه حرکت خورشید به دست می‌آمد، نمایش می‌دادند.

از آن زمان تا حدود 1500 سال پیش از میلاد نیز دیگر خبری از بدعتی جدید در این زمینه نبوده است. تا اینکه شاهد اختراع ساعت های شنی، ساعت های آبی و لامپ‌های نفتی بودیم. این ابزارها گذشت زمان را با استفاده از حرکت شن، آب و نفت به صورت بهینه‌تری نشان می‌دادند.

در میان این اختراع های اولیه تلاش هایی اولیه برای ساخت هشدارهایی صبحگاهی مانند ساعت های شمعی نیز دیده می‌شود. ساعت شمعی اختراعی مربوط به چینیان باستان بوده است. میخی که در درون این دستگاه‌ها تعبیه شده بود، با سوختن کامل وکس درون آنها، رها می‌شد و در زمانی مشخص به یک سینی فلزی که در زیر آن قرار داشت برخود می‌کرد و صدای بلندی را بوجود می‌آورد.

اما چنین اختراع های ناپخته‌ای بسیار غیرقابل پیش بینی و غیرقابل اتکا بوده‌اند. بنابراین تا زمانی که اختراعات ماشینی دقیق تری ساخته نشدند، انسان ها چاره ای نداشتند تا بر روی یک حافظ زمان درونی دیگر تکیه کنند که همان ساعت های درونی بدن انسان باشند.

انسان ها دو فرآیند بیولوژیک دارند که به طور طبیعی الگوهای خواب و بیداری ما را تحت کنترل خود قرار داده اند: هومئوستازی و ریتم های روزانه. هومئوستازی یک فرآیند سیگنالینگ است که توسط هیپوتالاموس در مغز انسان کنترل می‌شود. اصل اساسی هومئوستازی که خواب را تحت کنترل خود در می‌آورد این است :‌ "هر چه مدت زمان بیشتری بیدار بمانیم، احتمال به خواب رفتن و میزان خواب متعاقب ما افزایش خواهد یافت. به علاوه هنگامی که به خواب می‌رویم، نیاز ما به خواب در طول شب از میان می‌رود. این امر منجر می‌شود که سیگنال هایی برای بیدار شدن به مغز مخابره شود. علم و فناوری