بازار تجهیزات پزشکى ایران یک بازار با بیش از دو و نیم میلیارد دلار حجم سرمایه است. 30درصد این بازار، تولید داخل نامیده میشود اما 70درصد آن کاملاً وارداتى ست
شفاآنلاین>سلامت> همیشه وقتى از کالاى ایرانى بحث میشود به تجهیزات «هاى تک» High Tech که میرسیم، یک نفس عمیق باید کشید. یک مکث کوتاه یک سوال جدى مطرح میکند؛ اگر تولید اجزاء ریز-ساختى یک محصول، داخلى نباشد، آن کالا تولید داخل محسوب میشود؟
بازار تجهیزات(Equipment) پزشکى ایران یک بازار با بیش از دو و نیم میلیارد دلار حجم سرمایه است. 30درصد این بازار، تولید داخل نامیده میشود اما 70درصد آن کاملاً وارداتى ست.
ما حدود ١۵ هزار قلم تجهیزات پزشکى تولید داخل داریم، در برابر ۵۵٠ هزار قلم کالاى پزشکى سلامت ثبت شده در جهان پزشکى امروز .۴٠٠ قلم از تولیدات ایرانى تجهیزات پزشکى «هاىتک و گرانقیمت» با کلاس خطر C و D محسوب میشوند. از این ۴٠٠ قلم ایرانى فقط ٣٠ قلم لیسانس استاندارد جهانى را کسب کردهاند.
اینها آمار خامى است که اداره تجهیزات وزارت بهداشت سال ٩٧ بیرون داده است؛
اما یک نکته بسیار ظریف در تمام این آمارها هست؛ کالاى تولید داخل یک اطلاق عام است و باید عبارت مونتاژ داخل را جایگزین بسیارى از آنها کرد. باید بپذیریم تجهیزات پزشکى که حتماً اجزاء الکترونیک هاىتک بورد و CPU دستگاه دارند، در اجزاء ریز الکترونیکى تولید ایرانى نیستند. این فهم اهمیت خود را آنجا نشان میدهد که میشود قبول کنیم، تولید با مونتاژ دقیقاً تفاوتش را در تحریمها نشان خواهد داد.
ما امروز دو مساله جدى داریم که نیازمند رویکردى حرفهاى اما واقعیتگراست. مواد اولیه و ریز اجزاء الکترونیک مصرفى در تولیدات پزشکى داخلى، همان نقطه ضعیف زنجیره این صنعت داخلى است. در کمپلکس تولید، تکمیل چرخه از دو گلوگاه پاشنه «مواد اولیه وارداتى» و «ریز اجزاء» عبور میکند که با تحریم اخیر هدفگیرى شده است. اینجاست که خودکفایى در مونتاژ و تولید با هم تفاوتى بنیادین پیدا میکنند.
اگر رى پک، اتفاق غیرقابل اعتراف عام در تولید داخل باشد و اگر سرهم سازى یا «اسمبلینگ» که همان مونتاژ قطعات ریز وارداتى است به آمار تولید داخلى ملحق باشد، دچار یک خطاى آمارى فاحش و غلط انداز میشویم. به نظر میرسد تمرکز بر تولید هر چیز که مواد ریز ساختارى اش کاملاً بومى بود، اتفاق بهترى بود تا تولید دستگاهى که قلب تپنده و مغز بورد الکترونیکش را به واردات(Importation) محتاج مطلق بود.
باید در درک مفهوم کالاى ایرانى با «تولید» داخل و یا «آماده شده» در داخل تفکیک معنایى قائل شویم و با خودمان بىتعارف باشیم که خودکفایى ما در تجهیزات «هاى تِک» پزشکى در ریز اجزاى تشکیل دهنده هم تحقق دارد؟ ما واقعاً چقدر کالاى پزشکى ایرانى خالص تولید میکنیم؟
تا این دید واقعى و این آمار حقیقى نشود، ما درک درستى از قدرت کیسههاى شنى که جلوى این سنگر گذاشتیم نداریم.
قبل از جنگ باید مرمىها را بشماریم نه پوکهها را.سهیل طالبى حسینى، جراح و متخصص ارتوپدی