به گزارش شفا آنلاین،جلیل فتح آبادی گفت: سبک زندگی فعلی قابل بازگشت به گذشته که اهل خانواده دور هم جمع بودند، نیست و به همین دلیل، سندرم آشیانه خالی در انتظار بسیاری از سالمندان ایرانی است که فرزندان متعددی ندارند، فرزندان‌شان ازدواج کرده‌اند یا در معرض مهاجرت به خارج از کشور هستند و هنوز نظام یکپارچه حمایتی اجتماعی برای حمایت دائم از چنین سالمندانی وجود ندارد.
فتح آبادی با اشاره به این که سندرم آشیانه خالی الزاما در تمام خانواده ها مشاهده نمی شود، افزود: در برخی خانواده ها وقوع سندرم آشیانه خالی یک امر اجتناب ناپذیر است، زیرا فرد نمی تواند بخاطر والدینش بیکار بماند، ادامه تحصیل ندهد و فرصت های شغلی که ممکن است به دست بیاورد را از دست بدهد.
وی ادامه داد: با توجه به این نکات، سندرم آشیانه خالی، پدیده ای طبیعی است که ناگزیر رخ خواهد داد، اما مهم این است که چگونه خود را با تبعات آن وفق دهیم.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان این که در تمام کشورهای دنیا، یک نظام حمایت اجتماعی از سالمندان پیش بینی شده است، اظهار کرد: در این نظام برای تمام سالمندان برنامه های مختلفی در نظرگرفته شده است تا به طور مثال با عضویت در شبکه های اجتماعی چه مجازی و چه حضوری با انسان های سالم روابط اجتماعی برقرار کرده یا روابطی را که دارند، تقویت کنند.
فتح آبادی بیان کرد: هر چند در ایران نیز سازمان های حمایتی نظیر بهزیستی و کمیته امداد مام خمینی وجود دارد که البته به صورت موردی خانواده ها را تحت پوشش خود قرار می دهد، اما با توجه به این که جمعیت ایران رو به سالمند شدن پیش می رود و مهاجرت نیز رخ می دهد، نیازمند ایجاد یک نظام یکپارچه حمایتی اجتماعی هستیم که می تواند به صورت هدفمند، یکپارچه و با برنامه ریزی های لازم از سالمندان حمایت کند.
وی تصریح کرد: زمانی که در شرایط جدیدی به لحاظ زمانی قرار می گیریم، باید متناسب با آن برنامه ریزی های جدید داشته باشیم و عقلانی نیست خود را درگیر گذشته کنیم.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با تاکید بر این که ایجاد یک نظام یکپارچه حمایتی اجتماعی، نیازمند حمایت است، گفت: دولت باید در این زمینه با متخصصان امر مشورت کند تا تمام سالمندان بدون نگرانی از آینده از حمایت های لازم روحی و جسمی برخوردار شوند.
