زانو و مفاصل مچ پا و پا معمولا در بیماری آرتریت واکنشی درگیر می‌شوند.
شفا آنلاین:آرتریت واکنشی درد و تورم مفاصل است که به علت وجود عفونت در سایر نقاط بدن مانند روده‌ها، اندام تناسلی یا مجاری ادراری ایجاد می‌شود. زانو و مفاصل مچ پا و پا معمولا در بیماری آرتریت <Arthritis disease>واکنشی درگیر می‌شوند. التهاب در این بیماری میتواند چشم‌ها، پوست و مجاری ادراری را تحت تاثیر قرار دهد.به گزارش شفا آنلاین:اگرچه، برخی اوقات آرتریت واکنشی سندرم رایتر نامیده می شود، سندرم رایتر در حقیقت نوع خاصی از آرتریت واکنشی است. در این سندرم، التهاب علاوه بر مفاصل، چشم‌ها و مجاری ادراری را نیز درگیر می‌کند.
آرتریت واکنشی معمول نیست. در بیشتر افراد علائم بیماری ظرف 12 ماه ناپدید می شود.
نشانه‌ها
آرتریت واکنشی درد و تورم مفاصل است که علائم آن به طور کلی 3-1 هفته بعد از مواجهه با عفونت شروع می‌شود. این علائم عبارتند از:
درد و سفتی. درد مفاصل که مرتبط با آرتریت واکنشی است اغلب در زانو، مچ پا و پا رخ می دهد. همچنین ممکن است شما این درد را در پاشنه، پشت یا باسن خود احساس کنید.
التهاب چشم. بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت واکنشی به التهاب چشم و ملتحمه نیز مبتلا می شوند.
مشکلات ادراری. التهاب پروستات یا دهانه رحم و افزایش دفعات و ناراحتی در دفع ادرار ممکن است رخ دهد.
تورم در انگشتان دست یا پا. در برخی موارد، انگشتان دست متورم می شوند.
علائم و نشانه‌های مرتبط
تکرر ادرار
درد قوزک پا
علت
آرتریت واکنشی به علت وجود عفونت در سایر نقاط بدن مانند روده‌ها، اندام تناسلی یا مجاری ادراری ایجاد می‌شود. باکتری‌های متعددی می‌توانند در بروز آرتریت واکنشی نقش داشته باشند. این باکتری‌ها عبارتند از:
کلامیدیا
سالمونلا
شیگلا
پرسینیا
کمپیلوباکتر
آرتریت واکنشی مسری نیست. با این حال، باکتری ایجاد کننده این بیماری میتواند از طریق جنسی یا غذای آلوده منتقل شود. اما فقط تعداد کمی از افرادی که با این باکتری مواجه می‌شوند، به آرتریت واکنشی مبتلا می‌شوند.
عوامل خطر
عواملی که خطر بروز آرتریت واکنشی را افزایش می‌دهند عبارتند از:
سن. این بیماری اغلب در افراد 40-20 ساله رخ می‌دهد.
جنس. احتمال بروز این بیماری در واکنش به عفونت ناشی از مواد غذایی در زنان و مردان برابر است. با این حال، در پاسخ به باکتری‌های منتقله از طریق جنسی احتمال ابتلای مردان بیشتر است.
عوامل ارثی. یک عامل ژنتیکی خاص با آرتریت واکنشی مرتبط است. اما بسیاری از افراد دارای این عامل ژنتیکی هرگز به آرتریت واکنشی مبتلا نمی‌شوند.
آنچه باید از پزشک انتظار داشته باشید
سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، عبارتند از:
علائم شما چیست و اولین بار چه زمانی متوجه آنها شدید؟
علائم شما به صورت دائمی وجود دارد یا به صورت گاه‌به‌گاه بروز می‌کنند؟
چه عواملی سبب بهبود علائم شما می‌شوند؟
چه عواملی سبب تشدید علائم شما می‌شوند؟
آیا شما اخیرا به عفونت مبتلا شده‌اید؟
آیا شما به بیماری مزمنی مبتلا هستید؟
روش‌های تشخیصی و درمانی
روش‌های تشخیصی:
طی معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است مفاصل شما را از نظر وجود نشانه‌های التهاب مانند تورم، گرمی و حساسیت به لمس بررسی کند. ستون فقرات و مفاصل آسیب دیده ممکن است برای طیف وسیعی از حرکات بررسی شوند. همچنین ممکن است پزشک چشم‌ها را از نظر بروز التهاب و پوست را از نظر وجود خارش ارزیابی کند.
آزمایش خون
پزشک ممکن است نمونه خون شما را از نظر موارد ذیل بررسی کند:
علائم عفونت در گذشته یا حال
علائم التهاب
آنتی‌بادی‌های مرتبط با سایر انواع آرتریت
مارکر ژنتیکی مرتبط با آرتریت واکنشی
آزمایش مایع مفصلی
ممکن است پزشک از طریق یک سوزن نمونه‌ای را از مایع مفصل درگیر گرفته و از نظر موارد ذیل بررسی کند:
شمارش گلبول‌های سفید خون. اگر تعداد گلبول‌های سفید خون افزایش یافته باشد، نشان دهنده التهاب یا عفونت است.
عفونت. اگر مایع مفصلی حاوی باکتری باشد، شما به آرتریت عفونی مبتلا هستید که می تواند سبب آسیب شدید مفاصل شود.
کریستال. اگر کریستال‌های اسید اوریک در مایع مفصلی یافت شود، شما به نقرس مبتلا هستید. این نوع بسیار دردناک آرتریت اغلب انگشت شست پا را درگیر می‌کند.
روش‌های تصویربرداری
تصویربرداری به کمک اشعه X میتواند در مشاهده علائم آرتریت واکنشی کمک کننده باشد. این روش به رد سایر انواع آرتریت کمک می‌کند.
روش‌های درمانی:
هدف از درمان کنترل علائم و درمان عفونت زمینه‌ای است.
درمان فیزیکی
ورزش میتواند به افراد مبتلا به آرتریت در بهبود عملکرد مفاصل کمک کند. یک فیزیوتراپیست میتواند به شما در انجام ورزش‌های خاصی که برای مفاصل و عضلات شما مفید است، کمک کند. تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات اطراف مفاصل آسیب‌دیده مفید است.
درمان دارویی
اگر علت بروز آرتریت واکنشی عفونت باکتریایی باشد، پزشک با توجه به نوع باکتری آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند.
به منظور کنترل علائم بیماری نیز داروهایی تجویر می‌شوند که عبارتند از:
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) به منظور کاهش التهاب و درد.
تزریق کورتیکواستروئیدها به داخل مفاصل آسیب دیده به منظور کاهش التهاب.
داروهای آرتریت روماتوئید مانند سولفاسالازین، متوترکسات و اتانرسپت به منظور بهبود درد و سختی مفاصل.
داروهای مرتبط
متوترکسات
سولفاسالازین
پیشگیری
عوامل ژنتیکی در بروز آرتریت واکنشی نقش دارند. اگرچه شما نمی‌توانید ساختار ژنتیکی خود را تغییر دهید، می‌توانید میزان مواجهه خود را با عفونت‌ها کاهش دهید. اطمینان حاصل کنید که مواد غذایی در دمای مناسب نگهداری و به خوبی پخته می‌شوند. این نکات میتواند به پیشگیری از بروز عفونت‌های ناشی از غذا کمک کند. برای جلوگیری از انتقال عفونت از راه جنسی نیز از کاندوم استفاده کنید.سپید
Your Doctor
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار