محققان نانوذرات پليمري زيست‌سازگاري ساختند که مي‌تواند به بخش آسيب ديده نخاع تزريق شده و مانع از التهاب نخاع شوند
شفاآنلاین>سلامت> محققان نانوذرات پليمري زيست‌سازگاري ساختند که مي‌تواند به بخش آسيب ديده نخاع تزريق شده و مانع از التهاب نخاع شوند. اين نانوذرات از آسيب‌هاي ثانويه به نخاع جلوگيري مي‌کنند.محققان نشان دادند که تزريق نانوذرات زيست‌تخريب‌پذير به موش‌ها بعد از آسيب وارد شده به نخاع، از التهاب آن جلوگيري مي‌کنند. التهاب يکي از عواملي است که فرآيند ترميم نخاع را به تأخير مي‌اندازد.
به گزارش شفاآنلاین،جک کسلر از دانشگاه نورث‌وسترن مي‌گويد: «نتايج اين پروژه بسيار جالب توجه بوده و مي‌تواند در آينده در کلينيک‌ها مورد استفاده قرار گيرد.»
بعد از آسيب نخاع، مقدار زيادي از سلول‌هاي عصبي دچار آسيب شده و التهابي در بخش نخاع ايجاد مي‌شود. اين التهاب مانع از ترميم سلول‌هاي عصبي مي‌شود. اين گروه تحقيقاتي نشان دادند که درصورت تزريق نانوذرات به موش‌ها، فرايند راه رفتن‌شان بهتر انجام مي‌شود.درصورتي که مسئولان اورژانس در همان زمان‌هاي اوليه بعد از تصادف بتوانند اين نانوذرات را به مصدوم تزريق کنند، مي‌توانند آسيب‌هاي ثانويه به نخاع را کاهش دهند. اين روش در واقع يک روش درماني نيست و تنها مي‌تواند از آسيب‌هاي ثانويه جلوگيري کند و همچنان آسيب اوليه روي نخاع وجود دارد.
محققان (researchers)اين پروژه معتقداند که براي بررسي ايمني اين نانوذرات بايد تحقيقات بيشتري روي آن انجام شود، هر چند تاکنون هيچ نشانه‌اي از سميت در اين نانوذرات ديده نشده است.
اين نانوذرات از جنس پلي لاتيک کو گليکوليک اسيد هستند که کاملاً زيست‌سازگار بوده و توسط FDA تأييد شده‌است. اين نانوذرات با اتصال به سلول‌هاي مونوسايت که مولد التهاب هستند، مانع از ملتهب شدن بخش آسيب ديده مي‌شوند.ميلر از محققان اين پروژه مي‌گويد: «نتايج اين پروژه نشان مي‌دهد که نانوذرات مي‌تواند براي درمان زخم‌هاي نخاعي مورد استفاده قرار گيرد.»
اين نانوذرات بسيار پايدار هستند و مي‌توان آن‌ها را درون سرنگ نگهداري کرد. مسئولان اورژانس مي‌توانند اين سرنگ را با خود به صحنه تصادف برده و آن را به مصدوم تزريق کنند.پيش از اين، محققان براي بلوک کردن سلول‌هاي منوسايت التهابي روش‌هايي را ارائه کرده بودند. اين روش‌ها در کنار مزايايي که داشتند، مشکلاتي(Problems) را نيز به وجود مي‌آوردند. اما اين روش اثر جانبي براي مصدوم به همراه ندارد.
بعد از آسيب نخاع، مقدار زيادي از سلول‌هاي عصبي دچار آسيب شده و التهابي در بخش نخاع ايجاد مي‌شود. اين التهاب مانع از ترميم سلول‌هاي عصبي مي‌شود. اين گروه تحقيقاتي نشان دادند که درصورت تزريق نانوذرات به موش‌ها، فرايند راه رفتن‌شان بهتر انجام مي‌شود.درصورتي که مسئولان اورژانس در همان زمان‌هاي اوليه بعد از تصادف بتوانند اين نانوذرات را به مصدوم تزريق کنند، مي‌توانند آسيب‌هاي ثانويه به نخاع را کاهش دهند. اين روش در واقع يک روش درماني نيست و تنها مي‌تواند از آسيب‌هاي ثانويه جلوگيري کند و همچنان آسيب اوليه روي نخاع وجود دارد.
محققان (researchers)اين پروژه معتقداند که براي بررسي ايمني اين نانوذرات بايد تحقيقات بيشتري روي آن انجام شود، هر چند تاکنون هيچ نشانه‌اي از سميت در اين نانوذرات ديده نشده است.
اين نانوذرات از جنس پلي لاتيک کو گليکوليک اسيد هستند که کاملاً زيست‌سازگار بوده و توسط FDA تأييد شده‌است. اين نانوذرات با اتصال به سلول‌هاي مونوسايت که مولد التهاب هستند، مانع از ملتهب شدن بخش آسيب ديده مي‌شوند.ميلر از محققان اين پروژه مي‌گويد: «نتايج اين پروژه نشان مي‌دهد که نانوذرات مي‌تواند براي درمان زخم‌هاي نخاعي مورد استفاده قرار گيرد.»
اين نانوذرات بسيار پايدار هستند و مي‌توان آن‌ها را درون سرنگ نگهداري کرد. مسئولان اورژانس مي‌توانند اين سرنگ را با خود به صحنه تصادف برده و آن را به مصدوم تزريق کنند.پيش از اين، محققان براي بلوک کردن سلول‌هاي منوسايت التهابي روش‌هايي را ارائه کرده بودند. اين روش‌ها در کنار مزايايي که داشتند، مشکلاتي(Problems) را نيز به وجود مي‌آوردند. اما اين روش اثر جانبي براي مصدوم به همراه ندارد.
نظرشما
آخرین اخبار