طرح تحول نظام سلامت؛ الگویی که قرار بود با اجرایی شدن آن مشکلات نظام سلامت مانند بیمارستان‌ها و بیماران، جامعه پزشکی و پرستاران و صنعت مرتبط با سلامت برطرف شود تا این مهم تحقق پیدا کند که بیمار اندوهی غیر از بیماری نداشته باشد، اما گویا بعد از اجرای طرح، اوضاع آنطور که پیش‌بینی می‌شد خوب پیش نرفته و اعتراضاتی از سوی جامعه پزشکی و پرستاری، سازمان‌های بیمه‌گر و صنعت به‌ویژه داروسازی به گوش می‌رسد که عمده آن درباره نحوه اجرای و نادیده گرفته شدن حقوق آنها در این طرح است.
شفا آنلاین:طرح تحول نظام سلامت؛ الگویی که قرار بود با اجرایی شدن آن مشکلات نظام
سلامت مانند بیمارستان‌ها و بیماران، جامعه پزشکی و پرستاران و صنعت مرتبط
با سلامت برطرف شود تا این مهم تحقق پیدا کند که بیمار اندوهی غیر از
بیماری نداشته باشد، اما گویا بعد از اجرای طرح، اوضاع آنطور که پیش‌بینی
می‌شد خوب پیش نرفته و اعتراضاتی از سوی جامعه پزشکی و پرستاری، سازمان‌های
بیمه‌گر و صنعت به‌ویژه داروسازی به گوش می‌رسد که عمده آن درباره نحوه
اجرای و نادیده گرفته شدن حقوق آنها در این طرح است.ناکارآمدی بدنه وزارت بهداشت در اجرای طرح تحول
به گزارش شفا آنلاین:آنگونه که رهبر مژدهی‌آذر، رئیس انجمن داروسازان ایران می‌گوید: «تیم و بدنه‌ای که می‌بایست طرح تحول سلامت را حمایت و اجرا می‌کرد مطلوب نبوده و توانایی کشیدن این بار را نداشته است.» مژدهی‌آذر معتقد است: «طرح تحول روی کاغذ بسیار خوب بود ولی در اجرا اگرچه موفقیت‌هایی کسب کرد ولی به دلیل پیش‌بینی نکردن منابع با اشکالاتی مواجه شد که زبان منتقدان را باز کرد.» وی با بیان اینکه یکی از ایرادات اصلی اجرای طرح بدنه ناکارآمد وزرات بهداشت است، تصریح می‌کند: «دولت باید قاطعیت خودش را در مسائل نشان دهد. باید بررسی شود که بودجه‌ای که در وزارت بهداشت هزینه می‌شود درست و بجا خرج می‌شود یا خیر. همچنین بدنه وزارت بهداشت باید از مدیریت حرف‌شنوی داشته و مدیر نیز قاطعیت بیشتری در اجرای امور داشته باشد.»
مژدهی‌آذر با گلایه از بی‌توجهی وزارت بهداشت به نظرات اتحادیه‌های صنفی حوزه سلامت، اضافه می‌کند: «به عنوان مثال داروسازان یک اتحادیه صنفی دارند ولی از قدرت قانونی کافی برخوردار نیستند و در تمام تصمیماتی که گرفته می‌شود نظر کادر دولتی تحمیل می‌شود. همچنین داروخانه‌ها که به عنوان بخشی از نظام سلامت درحال فعالیت هستند و بیش از آنکه یک نهاد اقتصادی باشند نهادی علمی هستند دولت و انجمن‌ها باید تلاش کنند تا گرایش علمی آنها حفظ شود و یکی از راهکارهای آن دادن اخیتار به اتحادیه صنفی داروسازان است.»
رئیس انجمن داروسازان ایران تاکید می‌کند: «دولت هر وقت کاری را درست می‌کند کار دیگری را خراب می‌کند؛ به‌عنوان مثال اداره دارایی مالیات زیادی در دوران رکود و تورم می‌گرفت که سبب تعطیل شدن کسب و کارها شد. ما سه سال پیش به اداره دارایی نامه نوشتیم که مالیات را براساس نظر اتحادیه‌ها تعیین کند و بعد از عبور از رکود نرخ مالیات را افزایش دهد ولی تاکنون پاسخی دریافت نکرده‌ایم. به همین دلیل خیلی از کسب و کارها تعطیل شدند و خود ما نیز از پس مالیات‌ها بر نمی‌آییم.»
تحریم بیمارستان‌های دولتی توسط شرکت‌های دارویی
البته این پایان ماجرا نیست، انگار مشکل داروسازان و صنعت داروسازی با طرح تحول بسیار جدی است و حتی برخی از استان‌ها خبر از احتمال تحریم بیمارستان‌های دولتی توسط شرکت‌های دارویی می‌دهند. دانشگاه علوم پزشکی ارومیه یکی از این مراکز است که به گفته ابراهیم حسنی، معاون درمان این دانشگاه از سوی شرکت های دارویی تحریم شده است. حسنی در این خصوص می‌گوید: «با وجود اینکه بسیاری از شرکت‌های دارویی بیمارستان‌ها را تحریم کرده‌اند ولی تلاش برای ارائه خدمات به بیماران ادامه دارد.» حسنی اضافه می‌کند: «مراکز درمانی به‌ویژه بیمارستان‌ها به‌طور کامل وابسته به اعتبارات سازمان‌های بیمه‌گر هستند و حتی در بخی موارد این مراکز بیش از 10 تا 12 ماه پرداختی به پرسنل خود را با تعویق انجام می‌دهند.» وی با اشاره به گلایه هر روزه روسای بیمارستان‌ها از کمبود منابع مالی، تاکید می‌کند: «درحال حاضر به شدت از نظر ارائه خدمات دچار مشکل هستیم.»
بدهی ۳ هزار میلیاردی مراکز دولتی به شرکت‌های توزیع دارو
حال اگر پای درددل صنعت‌گران دارو بنشینیم آنها هم از تاخیرات چندین ماهه سازمان‌های بیمه‌گر و بیمارستان‌های دولتی در پرداخت مطالبات گلایه‌مندند. عباس کبریایی‌زاده، رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی معتقد است: «بعد از انقلاب یکی از صنایع افتخارآمیز کشور صنعت داروسازی است که توانسته قابلیت‌های فراوانی در تولید دارو داشته باشد. زیرا امروزه این صنعت بیش از 96 درصد نیاز دارویی کشور را با حداقل وابستگی به خارج تامین می‌کند و در مسیر خودکفایی دارویی موفق عمل کرده است.»
کبریایی‌زاده می‌گوید: «علی‌رغم اینکه صنعت داروسازی به‌عنوان یکی از صنایع استراتژیک نقش موثری در استقلال و امنیت ملی دارد، به جهت دیرکرد پرداخت مطالبات در ماه‌ها و سال‌های گذشته از سوی بیمارستان‌های دولتی و بیمه‌ها و تحمیل هزینه‌های مالی از این طریق با معضل نقدینگی مواجه است. از این‌رو تولیدکنندگان به صورت فزآینده شاهد هستند که هزینه‌های تولید رو به افزایش بوده و دولت به طرق مختلف به صنعت هزینه تحمیل می‌کند. برای نمونه مالیات ارزش افزوده به ناحق به صنعت داروسازی تحمیل شد درحالی که هیچ جای قیمت‌گذاری دیده نمی‌شود و صنعت داروسازی باید بابت نهاده‌هایی که استفاده می‌کند، مالیات بر ارزش‌افزوده پرداخت کند بدون آنکه در قیمت آن لحاظ شود. این درحالی است که این صنعت باید نیازهای خود را به صورت نقدی خرید کند و پول خود را از شرکت‌های بیمه با ماه‌ها تاخیر دریافت نماید. حال باید این سوال را پرسید که با چه استدلالی صنعت داروسازی باید متحمل این همه هزینه شود؟»
رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ادامه می‌دهد: «در حال حاضر بدهی دانشگاه‌ها و مراکز نیمه‌دولتی به شرکت‌های توزیع دارو به بیش از ۳ هزار میلیارد تومان رسیده است. در حالی که در گذشته نه چندان دور دوره وصول مطالبات در این صنعت ۶۰ روز بود، اما امروز این رقم به بیش از ۳۶۰ روز رسیده است. به عبارت دیگر پولی که امروز وارد چرخه تولید در صنعت داروسازی می‌شود در خوشبینانه‌ترین حالت ۱۸ الی ۲۴ ماه بعد به صاحب کالا بر می‌گردد. بنابراین چطور می‌توان توقع داشت که تولیدکننده در این وضعیت بتواند به نحو احسن راه خود را ادامه دهد و هر روز نوآوری داشته باشد؟ صنعتی که در مقایسه با دیگر صنایع تولیدی کشور، بالاترین نرخ نوآوری را دارد امروز به دلیل سهل‌انگاری از نوآوری عقب مانده است.»
وی در بیان راهکاری برای این مشکل می‌گوید: «یکی از راهکارها این است که چرخش نقدینگی اقتصادی صنعت را سودآور و بهره‌ور نگاه دارند، که متاسفانه از شاخص‌های بهره‌وری بسیار فاصله گرفته‌ایم. البته به‌رغم رویکرد دولت و انتظاری که می‌رفت، وزارت صنعت در جهت جلوگیری از تعطیلی خطوط تولید و حمایت‌های ارزی و بانکی که باید از صنایع انجام می‌داد، صنعت داروسازی را در این اولویت قرار نداد که امیدوارم در دولت بعدی به آن توجه شود.» سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار