به گزارش شفا آنلاین:پاتوژنز
این بیماری ترکیب پیچیدهای است از تعاملات نوروبیولوژی، ژنتیک و تاثیرات
محیطی. از گذشته، اختلال سیستم سروتونین<Serotonin system disorder>به عنوان عامل اصلی پاتوژنز شناخته
شده است. مطالعات جدیدتر نقش گلوتامات، دوپامین و احتمالا دیگر انتقال
دهندههای عصبی، را نیز نشان دادهاند. مدل پیشنهادی برای OCD چنین مطرح
میکند که استعداد ژنتیکی به محرکهای محیطی ممکن است منجر به تعدیل بیان
ژنی در سیستم انتقال دهندههای عصبی شود. این مسئله، خود منجر به تغییر در
مدارها و عملکرد مغز میشود.
رفتاردرمانی-شناختی
با قرار گیری در معرض محرک و پرهیز از پاسخ، اولین گزینه درمانی برای
موارد خفیف تا متوسط است. درگیر کردن خانواده در فرآیند درمان برای رسیدن
به پیامدهای موفقیتآمیز مهم است.
درمان
با مهارکنندههای بازجذب سروتونین علاوه بر رفتاردرمانی شناختی، برای
کودکان دارای علائم شدید یا وضعیتهای روانپزشکی همراه که سبب محدودیت
شرکت در رفتاردرمانی شناختی میشود، ضرورت دارد. برای درمان اختلال
وسواسی-جبری کودکی، رفتاردرمانی شناختی با یا بدون دارو بر درمان دارویی به
تنهایی ارجحیت دارد.
شروع
ناگهانی علائم وسواسی- جبری در کودکان ممکن است نگرانی را از نظر اختلالات
عصبی-روانی خودایمنی کودکی مرتبط با عفونت استرپتوکوکی (PANDAS, Pediatric
Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated with Streptococca-
Infections) برانگیزد.
امروزه استفاده از اصطلاح PANDAS به دلیل اختلاف نظر درباره علت شناسی نقش عفونت استرپتوکوکی گروه A کمتر متداول است.
عنوان
جدید پیشنهاد شده برای این تشخیص، علائم عصبی روانی حاد کودکی (Childhood
Acute Neuropsychiatric Symptoms CANS) است که برای آن، علل زیادی مطرح شده
که شامل، علل عفونی، سمی و متابولیک میشود.
در
حال حاضر هیچ راهکار استانداردی برای درمان CANS وجود ندارد، ولی ارزیابی
جامع بیمار توصیه میشود و درمان تجربی با آنتیبیوتیک ضرورتی ندارد.سپید