کد خبر: ۱۵۶۸۸۵
تاریخ انتشار: ۱۴:۲۷ - ۰۵ تير ۱۳۹۶ - 2017June 26
23سال دارم و یک سال است عروسی کرده‌ام. از زندگی و شوهرم راضی‌ام. تنها مشکلی که دارم هر کاری شوهرم انجام می‌دهد، خانواده‌اش به روی من می‌آورند و خانواده خودم هم روی برخوردهای من و همسرم خیلی حساس‌اند.
شفا آنلاین:یکی از کاربران پرسیده‌اند که 23سال دارم و یک سال است عروسی کرده‌ام. از زندگی و شوهرم راضی‌ام. تنها مشکلی که دارم هر کاری شوهرم انجام می‌دهد، خانواده‌اش به روی من می‌آورند و خانواده خودم هم روی برخوردهای من و همسرم خیلی حساس‌اند.

به گزارش شفا آنلاین: درصورتی که خواهر بزرگتری دارم  و اگر هم رفتار اشتباهی کنند کسی به روی آنها نمی‌آورد. این وسط من ماندم مادرم یا پدرم وقتی حرفی می‌زنند، همسرم در دفاع از خودش حرف‌هایش را به من می‌زند اما نه در مقابل خانواده و جلوی من. نمی‌دانم چه کار کنم. من هم روحیه حساسی دارم  و با این رفتارها داغون می‌شم. نه می‌تونم پشت خانواده نباشم نه نمی‌تونم پشت شوهرم نباشم. اشتباه شوهر من اصلا چیز خاصی نیست که بگم خدایی نکرده خلاف کرده باشه. لطفا راهنمایی‌ام کنید.

احسان درخشانی، مشاور خانواده  به این پرسش پاسخ می‌دهد.


اينطور كه از توضیحاتتان متوجه شدم، شما بين شوهر و پدر و مادر خويش مانده‌اید. احساسي شبيه گيرافتادن در يك مسابقه طناب‌كشی كه اگر به هر كدام از طرفين در كشيدن طناب كمك کنند، تنها كسی كه بازی را می‌بازد، شما هستید. اين مسابقه طناب‌كشی، كشمكشی است كه در حد و اندازه‌های مختلف در اكثر خانواده‌ها وجود دارد و تنها راه رهايی از اين بازی دو سر باخت، تمايزيافتگی از خانواده و فرديت يافتن شماست.


برای راهنمایی و ارائه راه‌حل مناسب برای برخورد با این مساله لازم است که حتما حضوری برای مشاوره مراجعه کنید تا این مساله از جهات مختلف بررسی شود. مثلا ‎ اگر شما برای مشاوره مراجعه می‌كرديد، در این جلسات باید به مواردی که اشاره می‌شود، توجه داشت:


‎١- بررسي ميزان استقلال‌يافتگی مالی شما و همسر از خانواده خود و خانواده همسر، بررسی نوع آشنايی شما و همسر و ميزان موافقت خانوده‌ها، بررسی نوع ارتباطات و فضای ارتباطی موجود در خانواده‌ها


‎٢- پيگيری الگوی رفتاری شما در جريان ميانجی‌گری بين شوهر و مادر و پدرتان: همان‌طور كه گفتيد، اين مداخلات پدر و مادر فقط نسبت به شما (انتخاب شما كه شوهرتان باشد) است و خواهر و برادرهای ديگر اين مسئله را ندارند. سوال مهم درمانی كه پرداختن به آن كليد حل مسئله «تمايزنايافتگی» است اين است كه ‎شما چكار می‌كنيد كه اجازه ورود و سركشی آنها را به ارتباط زن و شوهری خود می‌دهيد؟  چطور می‌شود كه آنها ديواری كوتاه‌تر از ديوار ارتباطي شما نمی‌بينند و ورود پيدا می‌كنند؟


در موقعيت‌های دخالت و اظهارنظرهای آنها، شما با چه رفتارهايی چراغ سبز نشان داديد و با روی خوش آنها را به ادامه دخالت‌ها ترغيب كرده‌ايد؟


طبيعی است كه رسيدن به جواب‌های اين سوالات نيازمند صرف وقت، هزينه و انرژی در غالب شركت در جلسات حضوری مشاوره است.

در پایان براي توضيح بيشتر اين فضا توجه شما را به این مثال جلب می‌کنم. ما با رفتارهايمان، پيام‌های غيرمستقيمی می دهيم كه در واكنش به آنها، اطرافيان رفتارهای خاصی انجام می‌دهند. كودك با گريه كردن، نقش مادری را در مادرش ايجاد كرده و مادر را براي سيركردن شكمش به سوی خود فرا می‌خواند. فرد تمايزنايافته هم مانند كودكی است كه بند نافشان هنوز از خانواده (مادر) جدا نشده است، به طوری كه ازدواج و بچه‌دارشدن اين افراد هيچ تاثيری در دخالت‌ها و سركشیهای پدر و مادر ندارند.  رفتارهای فرد تمايزنايافته هنوز به درجه‌ای از صلابت، قطعيت و شفافيت نرسيده است كه  پدر و مادر را متقاعد كرده باشد كه تربيتشان كافی بوده و فرزند خود را به عنوان فردی مستقل بپذيرند و به رسميت بشمارند.سلامانه

 

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: