1) اصولاً اینکه گاهی برخی از مدیران خود را در موضع اپوزیسیون قرار داده و به انتقاد از صنعت ملی داروسازی میپردازند و ناتوانی خود را در حل مشکلات کاملاُ آشکار و عیان این صنعت که بخش عمدهای از آنها حاصل بیتدبیریها و ناتوانیهای مسئولان و ساختارهای ناکارآمد است را به گردن این و آن میاندازند شایسته مدیران نظام جمهوری اسلامی نیست.
2)
چرا و به چه دلیلی این صنعت که باعث افتخار ملی است با بهانههایی عجیب و
غریب از حق قانونی خود که همانا دیده شدن همانند یک شرکت قبرسی، هندی،
آلمانی، اسلونی، یونانی و ... است، محروم میشود؟ چرا دولت محترم در اصلاح
قیمت داروهای تولید داخل که تولیدکنندگان آن مجبور هستند تورم داخلی،
هزینههای مالی لجام گسیخته، هزینههای غیر منصفانه مالیات بر ارزش افزوده
که سالانه افزایش مییابد، تعرفههای گمرکی، عدم پرداخت بدهیهای
دانشگاهها و بیمهها و ... را در قیمت تمام شده خود تحمل و هیچ گونه
افزایش را نداشته باشند، بهانه تراشی و تعلل میکند؟ سوال سادهای دارم چرا
یک شرکت ژنریکساز هندی، قبرسی، اسلونی و ... میتواند محصول خود را در
ایران پنج تا ده برابر یک شرکت ایرانی به فروش برساند؟ کجای این سیاست با
سیاستهای نظام جمهوری اسلامی همخوانی دارد؟ آیا این است رعایت اقتصاد
مقاومتی؟
3)
در حال حاضر بدهی دانشگاهها و مراکز نیمه دولتی به شرکتهای توزیع دارو به
بیش از 3 هزار میلیارد تومان رسیده است. دوره وصول مطالبات که در این صنعت
60 روز بوده است، امروز به بیش از 360 روز رسیده است. به عبارت دیگر پولی
که امروز وارد چرخه تولید در این صنعت میشود در خوشبینانهترین حالت 18
الی 24 ماه بعد به صاحب کالا برمیگردد(360 روز دوره وصول مطالبات از پخش و
همین میزان گردش پول در چرخه تولید است.) همکاران ما در وزارت بهداشت آگاه
هستند و بهطور مکرر این خبر را نیز به عنوان کارنامه خود اعلام میکنند
که 96درصد نیاز دارویی کشور در داخل تولید میشود. برای یادآوری عرض
میکنم:
این
صنعت برای تامین 96 درصد نیاز کشور تنها 800میلیون دلار ارزبری دارد و شما
برای واردات کمتر از 4درصد نیاز کشور سال گذشته بالغ بر 1000 میلیون دلار
ارز دادهاید. چرا قدرناشناسی میکنید؟
تیتر
زده شده است که از 300 خط تولید تنها 20 خط دارای استاندارد GMP هستند.
آگاهان به این حوزه استحضار دارند که استانداردهای GMP استانداردهایی
نقطهای نیستند. بلکه استاندارد GMP مجموعهای از مقررات و رویههایی است
که هر شرکت و هر خط تولید از رعایت آنها نمرهای میگیرد. براساس آخرین
فهرست منتشر شده وزارت بهداشت از میان 63 شرکت ایرانی که در فهرست
صادرکنندگان دارو بودهاند: 44 شرکت رتبه A و 19 شرکت رتبه B را داشتهاند.
چگونه ممکن است 60 درصد شرکتهای ایران ( 63 شرکت از 106 شرکت عضو سندیکا )
که در مجموع 300 خط تولید دارند تنها 20 شرکت واجد گواهی GMP باشند.
درپایان انتظار میرود به جای اینکه مرتب این صنعت آسیبدیده از ناملایمات
اقتصادی کشور، بیتدبیری و کمتوجهی مسئولان مربوطه به مسئولیتهای خویش،
ساختارهای ناکارمد نیمه دولتیها در اداره بهرهور شرکتهای خود و ...
لگدمال شود؛ اندکی نیز به وظایف قانونی که همانا رعایت سیاستهای کلی نظام
سلامت و اصول اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبری است توجهی جدیتر صورت
گیرد.سپید
عباس کبریایی زاده
رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران