شرکـت‌های پخـش دارو چگـونه عمـل می‌کنند؟

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید داروسازی که 8 سال دبیرتحریریه مجله دارو درمان، 27 سال سردبیری مجله دارویی رازی، 1 سال سردبیری روزنامه صبح آزادگان و 4 ماه سردبیری روزنامه ابرار را در کارنامه فرهنگی خود دارد. هرچند بیشترین افتخار دوران کاری خود را 13 سال عضو ثابت بودن هیات تحریریه مجله گل‌آقا می‌داند.

13 سالی که با اسم مستعار حکیم‌باشی، عطارباشی، کدو حلوایی، کاتب و تربچه برای مجله گل‌آقا قلم می‌زده. همان اندازه هم در کار داروسازی فعالیت داشته و درحال حاضر به عنوان رئیس هیات مدیره شرکت ارشیا دارو درحال فعالیت است. با وی گفت‌وگویی در خصوص فعالیت شرکت‌های پخش دارو داشته‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرد.

شرکت‌های پخش دارواز چه لحاظ اعتبارسنجی می‌شوند؟
       بیشتر اعتبارسنجی یک شرکت توزیع دارویی از نوع قرارداد با شرکت‌های معتبر است نه نوع دارویی که پخش می‌کند. نوع دارو اهمیتی ندارد. بیش از 70 قلم از داروهای موجود در لیست دارویی کشور، توسط اغلب شرکت‌های داروسازی دنیا تولید می‌شود. اقلام انگشت‌شماری است که فقط کارخانه‌های داروسازی خاص آن‌ها را تولید می‌کند، مگر اینکه یک کارخانه، دارویی را با اسم برند خود وارد بازار کند. به همین دلیل در اعتبارسنجی جایگاه کارخانه داروسازی مهم است نه نوع و تعداد داروهایی که شرکت توزیع می‌کند.

سپید:معیارهای دیگر شرکت‌ها برای انتخاب کارخانه‌ها چیست؟
       شرکت‌های پخش تمایل دارند که با همه کارخانه‌ها ارتباط داشته باشند. شرکت توزیع دارو یک بنگاه اقتصادی است که تمام حیات و مماتش به میزان فروش و درآمد اقتصادی است. به خصوص که یک بنگاه اختصاصی یک نقطه سر به سر دارد که اگر قرار باشد به آن نقطه نرسد، به مفهوم زیان‌دهی است. برای اینکه شرکتی زیان‌ده نباشد، باید از نقطه سر به سر عبور کند و برای عبور بایستی یک عدد مشخص و تعریف شده از نظر فروش داشته باشد و این فروش حاصل نمی‌شود مگر با شرکت‌های دارویی قرارداد داشته باشد. قرارداد یا به صورت قطعی است یا امانی .

در قرارداد قطعی با شرکت توزیع دارو، از زمانی که دارو تحویل داده می‌شود تا زمانی که وجه پرداخت شود زمان مشخصی براساس قرارداد وجود دارد. مثلا قراردادی بسته می‌شود که دارو 150 روزه خریداری شود. به این مفهوم که بعد از امضا کارخانه باید مقدار داروی مورد نیاز را بفرستد و 150 روزه پول خود را دریافت کند.

کارخانه یا نسبت به شما شناخت دارد و دارو را می‌فرستد و بعد از ارسال فاکتور و در زمان مشخص هزینه را دریافت می‌کند و یا در قبال آن چک 150 روزه دریافت می‌کند. الگوی دیگر قرارداد امانی است. مثلا 500 میلیون تومان دارو خریداری می‌شود و شرکت از ابتدای ماه شروع به فروختن دارو می‌کند. در پایان ماه مبلغ فروخته شده به کارخانه اعلام می‌شود و آنها مقدار داروی فروخته شده را فاکتور می‌کنند.

بنابراین می‌توان گفت ملاک بستن قرارداد با شرکت‌های پخش براساس شناخت است؟
       بله، بر اساس شناخت و آگاهی است. بر این اساس است که دست‌اندرکاران شرکت دارو چه جایگاهی در جامعه داروسازی و بازار دارویی ایران دارند و چقدر خوشنام هستند. در غیراینصورت اگر از شرکتی دارویی خریداری و قرار باشد پول نقدا پرداخت شود و شرکت پخش بخواهد با توزیع دارو در داروخانه‌ها پول را 4 ماه بعد دریافت کند، تجارت امکان‌پذیر نیست. این به مثال چاهی است که هر چه در آن بریزید پر نمی‌شود.

عدم تمایل معامله کارخانه‌ها با برخی شرکت‌ها نیز درخشان نبودن کارنامه شرکت و یا نحوه پرداخت شرکت کارخانه‌ها است. مثلا شرکت با کارخانه داروسازی قرارداد خرید 150 روزه دارد. به این معنا که دارو از شرکت تولیدی وارد انبار شرکت مرکزی و از آنجا در سراسر ایران تقسیم شود. از طرفی شرکت پخش، داروی 150 روزه خریداری شده را با مهلت 90 روزه به داروخانه‌ها می‌فروشد. یک طرف این قضیه بسته و طرف دیگر باز است. طرف باز خریداری دارو و انبار کردن آن است و طرف بسته ارسال مبلغ دارو است. مثلا 10هزار بسته از داروی x به قیمت 100میلیون یک‌جا خریداری و وارد انبار و چکی به مدت ‌150‌تومان روز داده می‌شود. طرف بسته قرارداد، وجود یک چک 150 روزه است.

 از طرفی این 10 هزار بسته در بین مراکز توزیع شرکت در شهرستان‌ها مثلا 12مرکز تقسیم شده است. آن مرکز هم این مقدار را بین 100 تا500 داروخانه تحت پوشش خود تقسیم می‌کند. یعنی شما 150 میلیون چک دادید و برای وصولش آن را به 500 تا 1000قسمت تقسیم کرده‌اید. 1000 قسمت با هزار نوع اخلاق و قول‌دادن مختلف. اگر هیچ پرت زمانی وجود نداشته باشد و 90 روزه پول از داروخانه‌ها گرفته شود، این پول‌ها باید از مراکز و داروخانه‌های مختلف جمع‌آوری شود. تا همه این موارد در مرکز جمع شود و در حساب مادر بیاید و پول شود، زمانی نیاز دارد که به دوره وصول معروف است.

اگر داروخانه پول را به موقع ندهد چه باید کرد؟
       هیچ. به قول معروف دستمان زیر ساطور آنهاست. بالاخره باید با مردم کنار آمد. نمی‌شود با همه چکشی برخورد کرد. این مشکلات باعث می‌شود که خیلی از مواقع کارخانه‌هایی که با شما آشنایی و شناخت دارند، در ارتباط‌گیری با شما دست نگه دارند. شرکت توزیع دارو به عنوان یک بنگاه اقتصادی هر چه با تعداد کارخانه بیشتری قرارداد داشته باشد فروش بیشتری خواهد داشت.