شفا آنلاین:هیپوتیروئیدی تحت بالینی که نارسائی خفیف تیروئید نیز نامیده می شود بین ۳%تا ۸% از جمعیت دیده می شود. در این حالت سطوح خونی هورمون تیروئید (T3،T4) در محدوده طبیعی مرجع آزمایشگاهی قراردارد اما سطوح هورمون محرک تیروئید (TSH) به میزان مختصر افزایش یافته است.
به گزارش شفا آنلاین: این وضعیت در زنان شایع تر از مردان است و شیوع آن با افزایش سن بیشتر می شود. دربیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی بالینی میزان TSHسرم در ۸۰%موارد کمتراز ۱۰واحد است.
بیشترین اهمیت هیپوتیروئیدی تحت بالینی احتمال زیاد پیشرفت آن به سمت هیپوتیروئیدی بالینی (کم کاری تیروئید)است.
TSH سرم با سطح هورمون تیروئید (T4) رابطه ای لگاریتمی– خطی دارد، یعنی تغییر ۲ برابر در مقدار تیروکسین آزاد (FT4) سبب تغییر ۱۰۰برابر در TSH می شود. بنابراین زمانی که هورمونهای محیطی تیروئید در محدوده طبیعی آزمایشگاهی قراردارند، اندازه گیری TSH برای تشخیص نارسائی خفیف تیروئیدی ضروری است.
در ۸۰% بیماران دچار نارسائی خفیف تیروئید می توان آنتی بادی های ضد تیروئید را شناسائی کرد. شایع ترین علت افزایش TSH ، بیماری خود ایمنی تیروئید است. درمان قبلی با ید رادیو اکتیو، جراحی تیروئید و پرتو درمانی نیز می توانند به نارسائی خفیف تیروئید منجر شوند.
حد بالائی طبیعی برای سطح TSH چقدر است ؟
متوسط TSH سرم در افراد نرمال micIU/ml5/1 است، اما این میزان در افراد دارای گواتر، آنتی بادی ضد تیروئید و سابقه خانوادگی بیماری تیروئید اندکی بالاتر است. منحنی توزیع TSH سرم، نرمال نیست ،در انتهای حد بالائی طبیعی یه کشیدگی وجود دارد.
اگر توزیع TSH سرم زمان تصور شود میزان حد بالائی طبیعی برای ۵/۹۷% افراد نرمال micIU/ml 5/2 خواهد بود. در افرادی که سطح TSH آنها بین ۳-۵ micIU/mlاست،احتمال مثبت بودن آنتی بادیهای ضد تیروئیدی و بیماری تیروئید در آینده بیشتر است. بعلت فقدان شواهد درباره منافع درمان با لوتیروکسین در این سطح از هورمون TSH ، قراردادن حد بالائی طبیعی TSH در محدوده ۵-۴ منطقی تر است .
در افراد بالای ۷۰سال در غیاب آنتی بادیهای ضد تیروئید مقادیر تا حد micIU/ml 6 یا حتی ۷ نباید هیپوتیروئیدی تلقی شود. به هرحال در افرادی که سطح TSH آنها micIU/ml5-3 است ،بویژه اگر آنتی بادیهای ضد تیروئید شناسائی شده اند ،پیگیری دقیق تر منطقی به نظر می رسد. درزنان باردار مقادیر TSH سرم در سه ماهه اول بارداری micIU/ml3/2-03/0 است و در سه ماهه دوم وسوم بارداری حد بالای طبیعی micIU/ml5/3 است.
غربالگری
توصیه شده است که غربالگری با اندازه گیری سطح TSH در ۳۵ سالگی آغازشده وهر پنج سال پس از آن تکرار شود.
در افرادی که علائم و نشانه های آنها مطرح کننده اختلال کارکرد تیروئید است ویا در معرض خطر وقوع بیماری قرار دارند اندازه گیری TSH سرم یا تواتر بیشتر لازم است. از آنجا که هیپوتیروئیدی تحت بالینی عوارض بالقوه ای در ایجاد پیامدهای ناگوار در بارداری و تکامل عصبی – روانی جنین دارد، شناسائی مجدانه افراد مبتلا در زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند قویا” توصیه می شود .
عواقب زیانبار مطرح شده در هیپوتیروئیدی تحت بالینی
۱-پیشرفت به هیپوتیروئیدی آشکار
در بیماران مبتلا به نارسایی خفیف تیروئیدی میزان پیشرفت به کم کاری آشکار بالینی زیاد است ودرصورت فقدان آنتی بادیهای تیروئیدی (TPO) این میزان سالانه ۶/۲% ودرصورت وجود این آنتی بادیها ۳/۴% است .
اگر سطح TSH بیشتر از micIU/ml10 باشد میزان پیشرفت بیشتر است و اگر سطح TSH کمتر از micIU/ml6 باشد احتمال پیشرفت کمتر است و احتمال بازگشت به حالت طبیعی نیز وجود دارد .
۲-اختلال چربی وسایرعوامل خطرزای قلبی
نشان داده شده که کلسترول بد (LDL) با درمان با لوتیروکسین کاهش می یابد. اگر سطح TSH بیش ازmicIU/ml10 باشد احتمال بهبود سطح لیپید ها با درمان با لووتیروکسین وجود دارد و چنانچه سطح TSH کمتر از micIU/ml10 باشد این احتمال زیر سوال می رود.
۳- پیامد های قلبی نا مطلوب
برخی مطالعات نشان داده اند که هیپوتیروئیدی تحت بالینی با انفارکتوس میوکارد و کلسیفیکاسیون آئورت مرتبط است .
درمان کم کاری خفیف تیروئید چگونه است ؟
درمان براساس میزان غلظت TSH سرم متفاوت است .
الف – غلظت TSH بین micIU/ml 5-3
سطوح بین micIU/ml5-3 احتمالا” با اختلال بالینی با اهمیت همراه نیستند و درمان در این سطوح ممکن است مفید باشد یا نباشد. بنابراین نمی توان برای این گروه درمان با لوتیروکسین را توصیه نمود. اما پیگیری بیماران با اندازه گیری TSH سرم پس از یک سال رویکردی منطقی است بویژه اگر آنتی بادیهای ضد نیروئیدی شناسایی شده باشند .
ب – غلظت TSH سرم بین micIU/ml10-1/5
تصمیم گیری درباره درمان با لوتیروکسین در این گروه باید بر اساس فرد گرفته شود و به سن بیمار (در بیماران جوانتر توصیه می شود )، بیماریهای طبی همراه، درجه افزایش SH ، تداوم افزایش تدریجی TSH، وجود آنتی بادیهای ضد تیروئید، وجود گواتر و علائم هیپوتیروئیدی بستگی دارد.
ج – غلظت TSH سرم بیش از micIU/ml 10
اغلب متخصصان تیروئید معتقدند که تمام بیماران مبتلا به کم کاری خفیف تیروئید و سطح TSH سرمی بیش از micIU/ml 10 باید با لووتیروکسین در مان شوند .
برخی شواهد نشان می دهد که نارسایی خفیف تیروئید سبب تشدید اختلال دو قطبی و افسردگی شده و با اختلالات کارکرد عضلانی، هدایت عصبی، کارکرد قلبی، کارکرد شناختی و روانی، و بهبود آنها پس از درمان با لووتیروکسین همراه است .
بعد از درمان :
TSH سرم باید پس از ۸ هفته اندازه گیری شود و دوز دارو تنظیم شود. زمانی که سطح TSH سرم به میزان طبیعی رسید، باید مجددا” ۶ ماه بعد و سپس سالانه چک شود. در افراد جوانتر هدف منطقی برای TSH micIU/ml 3-3/0 است. برای گروه های سنی بالاتر اهداف درمانی بالاتر است.
توجه:
در مورد هیپوتیروئیدی تحت بالینی در بارداری در منابع معتبر تحقیقاتی گفته شده که ارتباط بسیار کمی بین عوارض بارداری و کم کاری تیروئید تحت بالنی وجود دارد. ولی در شرایط خاصی درمان و پیگیری این افراد لازم است که سابقه گواتر در خودشان و خانواده خودشان هست. شرح حال قبلی از کم کاری تیروئید, دیابت, و یا شواهد بیماریهای خود ایمنی.
با اینحال گرچه اطلاعات تحقیقات هنوز کم است اما متخصصین توصیه کرده اند که بهتر است این افراد درمان شوند و هر 6 تا 8 هفته از نظر tsh ارزیابی شوند.پزشکان بدون مرز
