تکنیک‌های ارتباط کلامی موفق

به گزارش شفاآنلاین،ناموفق بودن در ایجاد ارتباط کلامی با دوستان و نزدیکان، گاهی دلایل بسیار ساده‌ دارد که تنها باکمی هوشیاری و تمرین و شناخت بهتر می‌توان در دام آنها نیفتاد. یکی از روش‌های مهم این است که در ارتباطات خود از برخی موارد دوری‌کنیم که حتی ممکن است شامل پرهیز از گفتن کلمات کلیدی باشد. قطعا این کار نیاز به تمرین خواهد داشت اما می‌توانید با توجه به مواردی که ذکر می‌شود، روحی تازه به ارتباطات خود بدهید.

وای از خار انتقاد

انتقاد نسنجیده، یکی از روش‌های مؤثر و کارآمد برای نابودی یک گفت‌وگوست و می‌توان مطمئن بود، با این روش گفت‌وگویی را که می‌توانست در فضایی سازنده ادامه پیدا کند، متوقف کرده‌اید. انتقاد آن هم از نوع ناخواسته باعث می‌شود یک‌طرف گفت‌وگو در شرایط نامناسبی قرار بگیرد و احساس کند، حق با دیگری است. انتقادها معمولا با تو شروع می‌شود و بعد از آن، قطاری از جملات منفی به راه می‌افتد که به پیشبرد گفت‌وگو و ارتباط کمکی نمی‌کند. جملاتی که برای این نوع انتقاد استفاده می‌شود، اغلب شامل: «تو هیچ وقت به من گوش نمی‌دهی»، «همیشه فکر می‌کنی حق با شماست»، «خیلی خودخواهی» و «خیلی بی‌فکری» است که باعث می‌شود برچسب‌هایی به‌طرف مقابل زده شود و باعث تیره‌وتار شدن ارتباط و گفت‌وگو ‌شود.

به این لاک می‌گویند: لاک دفاعی‌!

یکی از واکنش‌ها به انتقاد، فرورفتن در لاک دفاعی است. گرفتن حالت دفاعی باعث می‌شود، افراد بازی پیدا کردن آدم بده را به راه بیندازند و به‌جای این که به دنبال حل مساله باشند، سعی دارند ثابت کنند، حق با چه کسی است. در این حالت افراد تظاهر می‌کنند که انتقاد را پذیرفته‌اند، اما در ادامه آن را رد می‌کنند و به دنبال توجیه کردن خود هستند و با گفتن: «بله ـ اما من...» جملات خود را شروع می‌کنند. متأسفانه این نوع واکنش‌ها در میان افراد رایج است و به‌صورت ناخودآگاه بعد از شنیدن انتقاد شروع به پیدا کردن نقاط ضعف طرف مقابل می‌کنند و در این حالت، بحث از حالت گفت‌وگو خارج و به مشاجره ختم می‌شود.

گفت‌وگو نباید بازی برد یا باخت باشد

بعضی افراد در ارتباط‌ها و گفت‌وگوهای خود به دنبال برنده شدن یا اثبات باخت به‌طرف مقابل هستند. هیچ رابطه‌ای نمی‌تواند از دل این بازی موفق بیرون بیاید و آنهایی که این تله را خواسته یا ناخواسته بر سر روابط عاطفی خود قرار می‌دهند، خود در آن گیر می‌کنند. موفق‌ترین رابطه‌ها بر اساس برد ـ برد تعریف می‌شوند و پذیرش اشتباه و حتی احتمال دادن این موضوع که ممکن است شما هم اشتباهاتی داشته باشید کمک می‌کند، وارد سایر بازی‌ها مانند دفاع کردن و تحقیر کردن نشوید. در هر رابطه‌ای این احتمال وجود دارد که هردو نفر یا فقط یک‌طرف اشتباه کند اما اثبات این موضوع کمکی به ایجاد ارتباط مفید نمی‌کند.

آنها که فرار می‌کنند

یکی از رفتارهایی که برخی افراد در روابط خود از آن استفاده می‌کنند، فرار کردن و طفره رفتن از گفت‌وگوست. نوع فرار کردن هم در افراد متفاوت است‌. برخی با ترک محل گفت‌وگو، برخی با عوض کردن بحث، برخی نیز با پرخاشگری سعی می‌کنند از موضوع فرار کنند و اقدامی برای حل مساله انجام ندهند. درواقع، افراد با این تصور که این کار باعث می‌شود مشاجره خاتمه پیدا کند، این رفتار را از خود نشان می‌دهند. این کار باعث می‌شود طرف مقابل ما احساس تنهایی کند و فضای رابطه با این کار سرد می‌شود. فرار کردن می‌تواند از طریق دادن جواب‌های کوتاه و با بی‌حوصلگی باشد یا به‌صورت فیزیکی از راه ترک کردن محل انجام شود اما به ایجاد یک رابطه محکم و مؤثر کمکی نخواهد کرد.

دورنمای جر و بحث

اگر معتقد باشید رنگ آسمان سبز است درحالی‌که همسرتان باور دارد رنگ آن زرد است، نمی‌توانید او را قانع کنید که سبز است، به همان اندازه که او نمی‌تواند شمارا به زرد بودن آن قانع کند. بازهم این‌یک تله برای رابطه به‌حساب می‌آید. چون باعث می‌شود شما سر درست یا غلط بودن جروبحث کنید و این در حالی است که با ارزش قائل شدن و احترام به نظر او، شرایط برای همدلی و فرار از تله جروبحث بی‌مورد فراهم می‌شود.

همیشه، هرگز، همه، هیچ‌کس!

استفاده از کلمات نادرست و تعمیم دادن یک موضوع به تمام ابعاد شخصیتی طرف مقابل، یکی از مواردی است که باعث می‌شود در جریان گفت‌وگو ارتباط ناکارآمد شود. کلماتی مانند، همیشه، هرگز، همه و هیچ‌کس راحت‌ترین راه برای زیر سؤال بردن طرف مقابل است و باعث می‌شود احساس منفی در او ایجاد شود و ادامه گفت‌وگو و ارتباط را با مشکل مواجه می‌کند و البته دفاع فرد را برمی‌انگیزد. این نوع جملات به‌جای این که به اصل موضوع بپردازند و باعث شوند مسائل حل شوند، بیشتر رفتارهای دفاعی را در طرف مقابل برمی‌انگیزند و افراد از موضوع دور می‌شوند. این که بتوانیم با گفت‌وگو مسائل را حل کنیم، مستلزم آن است که از کلمات درست استفاده کنیم و این خود یک مهارت است. کافی است بحث‌ها و گفت‌وگوهای خود را به یادآورید و توجه کنید از چه عبارت‌هایی برای بیان منظور خود استفاده کرده‌اید و آیا آن عبارت‌ها تعمیم دادن افراطی را در خود داشته‌اند؟

با تحقیر، نمک روی زخم نپاشید

یکی از کارهایی که باید بشدت از آن دوری کرد، تحقیر است که باعث می‌شود، شالوده روابط عاطفی و دوستانه از هم بپاشد. طعنه‌زدن(taunt)، مسخره‌کردن و خندیدن به مشکلات طرف مقابل، همگی رفتارهایی هستند که مانند یک تله ارتباط شمارا به دام می‌اندازند و آن را دچار چالش‌های اساسی و حتی جبران‌ناپذیر می‌کنند. رفتارهایی ازاین‌دست به نمک پاشیدن روی زخم تعبیر می‌شوند که گاهی افراد بدون در نظر گرفتن عواقب آن و با ناآگاهی ممکن است انجامش دهند و تا مدت‌ها اثرات آن روی طرف مقابل باقی بماند و حتی ممکن است به یک رابطه پایان دهد.

وقتی دلت همراه نیست

وقتی بازی اثبات آدم بده شروع می‌شود، دو طرف نمی‌توانند به حرف‌های هم گوش دهند و ادامه گفت‌وگو سخت می‌شود؛ زمانی که افراد شروع می‌کنند به گوش ندادن و فقط دنبال حرف زدن هستند و اگر هم حرف‌ها فهمیده شوند، فقط گوش‌داده می‌شوند تا دفاع شوند. به‌ظاهر شما در حال گوش دادن هستید، اما درواقع دنبال این هستید که اثبات کنید طرف مقابل اشتباه می‌کند و حق با شماست. کمبود همدلی و فهمیدن این موضوع که طرف مقابل چقدر ناراحت است یا این‌که از واکنش‌های ما تا چه حد دلگیر شده است، خود می‌تواند باعث شود فضای گفت‌وگو آرام شود و قدرت گوش دادن افزایش پیدا کند. همدلی و درک طرف مقابل باعث می‌شود، گفت‌وگو در مسیر سالمی پیش برود و افراد وارد تله‌های ارتباطی نشوند.

نپذیرفتن مسئولیت

مسئولیت‌پذیری، یکی از پایه‌های اعتماد(trust) است. فرار کردن از مسئولیت‌پذیری باعث می‌شود، اعتماد طرف مقابل کاهش پیدا کند. رابطه‌ای که در آن، اعتماد کاهش پیدا کند و روند نزولی این کاهش هر روز بیش از گذشته شود، سرانجامی جز شکست ندارد. می‌توان گفت مسئولیت‌پذیری معیاری است برای سنجش استحکام یک رابطه. اگر خطایی از شما سرزده، باید مسئولیت اشتباه خود را بر عهده بگیرید و بدون توجیه کردن، خالصانه تلاش کنید از تکرار آن جلوگیری شود. جملات شجاعانه‌ای مانند معذرت‌خواهی و اعلام این که در رابطه باکاری که انجام داده‌اید بیشتر فکر خواهید کرد، باعث می‌شود مسئولیت اشتباه فاحش خود را برعهده‌ بگیرید و یک گام در جهت استحکام رابطه‌تان برداشته شود.جام جم آنلاین