» عمومی
وضعیت بد بهداشتی و سوء تغذیه، محرومیت از امکانات اولیه زندگی و رفاهی، کم‌آبی، مشکلات آب و هوایی، اعتیاد و بیکاری بخشی از مشکلات استان پهناور سیستان و بلوچستان است.
شفا آنلاین:این معضلات شرایط زندگی را برای مردم آن‌چنان دشوار کرده که
بسیاری از سیستانیان جلای وطن را به ماندن در شرایطی بسیار دردآور ترجیح
داده‌اند. بیشتر کارشناسان بی‌آبی را منشا مشکلات سیستان و بلوچستان
می‌دانند و بیشتر سیاست‌ها در مورد این استان در راستای تامین آب برای
منطقه است. به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید درحالی‌که مردم این منطقه برای رهایی از خشکسالی دست به دعا برده بودند بارندگی‌های شدیدی که در روزهای اخیر در مناطق جنوبی استان سیستان و بلوچستان در ایران آغاز شد. مردم مدت‌ها در انتظار آب بودند تا قبل از این باران، تمام نخل‌های استانی از بی‌آبی در حال سوختن بود، بیش از ۴۰۰ قنات استان خشک مطلق شده بودند. ظرفیت آب ۱۷ سد آن‌گونه کاهش پیدا کرده بود که اگر این بارندگی نمی‌شد مسئولین ناچار به اعمال محدودیت مصرف آب برای مرم می‌شدند. ضمن اینکه وضعیت به‌گونه‌ای بود که رفته‌رفته زمین در حال فرو نشستن بود و در این صورت آب شیرین نیز تبدیل به آب شور می‌شد و همه این‌ها تهدیداتی بود که متوجه مردم می‌شد.
میانگین بارش در سال‌های گذشته به‌طورکلی ۱۰۵ میلی‌متر بود اما طی چند گذشته این میزان به ۱۶۴ میلی‌متر رسید؛ اما روی دیگر سکه چهره زیبایی ندارد. این بارندگی‌ها سبب شد تا رودخانه‌های فصلی طغیان کنند و باعث بسته شدن ۱۵ راه اصلی و فرعی در این استان شوند. حدود ۲۰۰۰ خانه در مناطق ایرانشهر، سرباز، نیک‌شهر، کنارک و... آسیب دیدند. همچنین ۳ روستا به دلیل هم‌جواری با رودخانه کاملاً تخلیه شدند و ۳۹۵ خانوار موجود در آن‌ها در مناطق امن اسکان اضطراری داده شدند. نبود امکانات مناسب، کار کمک‌رسانی به اهالی روستاهای مختلف را سخت کرد. برای مثال طغیان رودخانه کاجو باعث شد تا دسترسی به ۸۰۰۰ تن از ساکنان روستاهای بخش سابورک غیرممکن شود. این در حالی بود که مردم این منطقه سال‌ها منتظر ساخت پل حمیری روی این رودخانه بودند. این بارندگی‌ها و سیلاب‌های شدید تاکنون ۱ نفر کشته در پی داشته است. بارندگی‌های چند روز اخیر و تبعات آن نشان داد که چشم‌به‌راه لطف طبیعت شدن دردی را درمان نمی‌کند. مدیر طرح ملی حفاظت از تالاب‌های ایران ضمن اشاره به مدیریت نادرست منابع آبی کشور، وضعیت کنونی تالاب هامون را تشریح کرد و گفت: «باید برنامه مدیریت یکپارچه‌ای برای این تالاب در کل حوضه آبریز بین دولت ایران و افغانستان شکل بگیرد. هرچند از وقوع خشکسالی نمی‌توان جلوگیری کرد، اما اگر ماهیت و خصوصیات آن موردمطالعه و بررسی قرار گیرد، می‌توان نسبت به پیش‌بینی آن امیدوار بود و با آمادگی از اثرات زیان‌آور آن کاست.»
محسن سلیمانی روزبهانی، مدیر حفظ تالاب‌های ایران در پاسخ به این سوال که حل مشکلات سیستان و بلوچستان چگونه امکان‌پذیر خواهد شد گفت: «تالاب‌ها شاخص بسیار مناسبی برای بررسی شکل درست مدیریت منابع آبی در سطح حوزه آبریز هستند، در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک، تالاب‌ها نقش مهمی را ایفا می‌کنند، در این نوع اقلیم‌ها وجود تالاب‌ها باعث شکل‌گیری تمدن انسانی شده و به غنای تنوع زیستی در این مناطق به‌ویژه در مسیر پرندگان مهاجر که نقش بسیار کلیدی در اکوسیستم‌های آبی دارند، کمک می‌کند، اما از سوی دیگر این واقعیت وجود دارد که در چنین سرزمین‌هایی عوامل انسانی به‌شدت می‌توانند وضعیت تالاب‌ها را شکننده کنند.»
وی بابیان اینکه وقتی منابع آبی محدودی در یک کشور وجود دارد و متوسط بارندگی ۲۵۰ میلی‌متر در سال است، مدیریت منابع آب به دست انسان‌ها به‌شدت می‌تواند اثرگذار باشد، اظهار کرد: «در چنین شرایطی نمی‌توانیم دائما منتظر میزان بارش‌ها باشیم البته که بارش‌ها می‌تواند در بهبود وضعیت ا اثرگذار باشد؛ ولی چیزی که بیش از آن اثرگذار است مدیریت منابع آبی است که اگر نادرست باشد وضع را شکننده‌تر می‌کند، زیرا تالاب‌ها در پایین‌دست حوضه‌های آبی قرار دارند که اصلی‌ترین جایی که شکننده شده و ضربه می‌بیند بخش پایین‌دست حوضه آبریز است. امکان استفاده از قنات هم در سیستان وجود ندارد و تنها راه پیشرفت در این زمینه تغییر در الگوی کشاورزی با استفاده از فناوری‌های روز و مدیریت صحیح است.»
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار