» عمومی
نه فقط جنس بدنی افراد بلکه این شناخت از جنسیت خود است که برای یک فرد، زن بودن یا مرد بودنش را مشخص می کند.
شفا آنلاین>اجتماعی>افرادی که تحت عنوان اختلال یا ملال جنسیتی از آنها یاد می شود بین جنس ظاهری و روان خود در تضاد هستند و سرانجام تصمیم به تغییر جنسیت می گیرند اما این عمل مصائب هایی برای فرد به همراه دارد.
به گزارش شفا آنلاین،آنان در طول عمر خود باچالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می کنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها تاثیر می گذارد. جنس انسان در ثانیه نخست از بسته شدن نطفه مشخص می شود که مذکر است یا مونث اما جنس با جنسیت متفاوت است و فرایندهای ایجاد این دو به طور کامل با هم فرق دارند.
به گزارش شفا آنلاین،آنان در طول عمر خود باچالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می کنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها تاثیر می گذارد. جنس انسان در ثانیه نخست از بسته شدن نطفه مشخص می شود که مذکر است یا مونث اما جنس با جنسیت متفاوت است و فرایندهای ایجاد این دو به طور کامل با هم فرق دارند.
نه فقط جنس بدنی افراد بلکه این شناخت از
جنسیت خود است که برای یک فرد، زن بودن یا مرد بودنش را مشخص می کند. در
شناختی که افراد تراجنس از جنسیت خود دارند با جنس ظاهری و بدنی شان تضاد
کامل وجود دارد. به گونه ای که یک فرد با ظاهری کاملا مردانه باور دارد که
زن است و جسم او با خود واقعی او منطبق نیست. بنابراین آنچه در این میان
مهم است جنس ظاهری افراد نیست بلکه شناختی است که یک فرد از جنسیت واقعی
خود دارد.
گروه هایی که اختلال های هویت جنسی دارند بسیار متفاوتند و به عنوان مثال افراد همجنسگرا (هموسکشوال) تنها در یک مورد از عناصر تشکیل دهنده جنسیت خود دچار اختلال هستند. آنها فقط واژگونی در جاذبه دارند؛ اما هویت جنسی خودشان را همان جنس بدنی خود می دانند. فرق تراجنسی ها با دیگر گروه های اختلال جنسیتی در اینجاست و این فرق بسیار مهم است.
این اختلال ممکن است با زمینه های ژنتیک یا به دلیل عوامل ناشناخته در زندگی رحمی و جنینی باشد که به قرار گرفتن یک مغز متفاوت با پیکر، درون جمجمه فرد منجر می شوند.
بی شک تراجنسی ها در طول عمر خود با چالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می کنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها از جمله ابعاد عاطفی و روانی و دیگر شئون زندگی شان تاثیرگذار خواهد بود و سرانجام تصمیم به تغییر جنسیت می گیرند.
**ملال جنسیتی یا آشفتگی جنسیتی
در دنیا علومی مثل روانشناسی منابع و مرجع خاص خود را دارند و در این منابع این بیماری، اختلال هویت جنسی معرفی شده بود. از آنجا که کلیه علوم با پیشرفت وآگاهی های جدید، تغییر و به روز رسانی می شوند، در جدیدترین اصلاحیه منابع این ابتلاء با نام «ملال جنسیتی» یا آشفتگی جنسیتی معرفی شده است.
**فتوا و نظر مراجع دین در مورد تغییر جنسیت
تغییر جنسیت در ایران مجاز است از دهه 1360 فتوای امام خمینی (ره) که عمل جراحی تغییر جنسیت برای مریم خاتون ملک‌آرا را مجاز دانست، تاثیر پایداری بر جا گذاشت و اکنون ایران به صورت کشوری پیشگام در عمل جراحی برای تغییر جنسیت درآمده است.
از اولین فقیهان شیعه که با این موضوع روبه‌رو شد و به بحث علمی و استنباط و فتوا پرداخت، امام خمینی بود که در سال 1343 در اثر فقهی خویش 'تحریرالوسیله' این موضوع را ذیل عنوان مسائل مستحدثه به استنباط نشست و در ضمن 10مسئله، جوانب مختلف این موضوع را به بحث و بررسی گرفت و به روا بودن اصل تغییر جنسیت فتوا داد.
پس از این فتوا، موضوع تغییر جنسیت در قلمرو مسائل نو در فقه اسلامی شیعی جای گرفت، البته اظهار نظر از سوی فقها درباره آن همچنان مسکوت بود، تا اینکه فریدون ملک‌آرا در سال 1364 نزد امام خمینی رفت و با بیان این استدلال که از نظر روانی خود را یک زن می‌داند، از ایشان برای تغییر جنسیت کسب تکلیف کرد و امام خمینی پس از تایید پزشکان متخصص، به او اجازه چنین کاری را داد و از آن پس مساله تغییر جنسیت از نظر حقوقی و فقهی در کشور تسهیل شد و باب گفت و گوی حقوقی و فقهی درباره آن باز شد.
همچنین پاسخ های استفتاء از رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره تغییر جنسیت به شرح ذیل است:
* برخی افراد در ظاهر مذکر هستند، ولی از جهات روحی و روانی ویژگی‌های جنس مونت را دارند و تمایلات جنسی زنان در آنان به طور کامل وجود دارد و اگر مبادرت به تغییر جنسیت نکنند به فساد می‌افتند. آیا معالجه آنان از طریق انجام عمل جراحی جایز است؟
- پاسخ: عمل جراحی مذکور برای کشف و آشکار کردن واقعیت جنسی آنان اشکال ندارد، به شرطی که این کار مستلزم فعل حرام و ترتب مفسده‌ای نباشد.
* انجام عمل جراحی برای الحاق فرد خنثی به زن یا مرد چه حکمی دارد؟
- پاسخ: این کار فی‌نفسه اشکال ندارد، ولی واجب است از مقدمات حرام پرهیز شود
**طوری بنویسید که کسی ما را نشناسد
19 ساله است، سفیدرو با جثه ای ریزه با صدا و ظاهری کاملا دخترانه، دست ها و پای کوچک، به ظاهرش که خوب نگاه می کنی، اصلا تصورش را نمی کنی که روزی ظاهرش پسرانه شود، بی قرار و ناآرام است،گاهی روی صندلی می نشیند، گاهی در راهرو قدم می زند و کاملا می شود از رفتارش سرگردانی اش را متوجه شد.
وقتی از او می خواهم چند کلمه ای را با هم صحبت کنیم با نگاهی عمیق و پر از هزاران سئوال، بی پاسخ رو بر می گرداند، تمایلی به هم صحبتی ندارد، من هم اصرار نمی کنم و در گوشه ای، فقط نگاهش می کنم، طوری که نگاهم آزارش ندهد، خانمی که همراش است و حدود 45 سال سن دارد به نظر می رسد که مادرش باشد از او ناآرام تر است، این بار سر صحبت را با مادرش بازمی کنم، ابتدا او هم مقاومت می کند، بعد وقتی به او می گویم می خواهم گزارش را آماده کنم و امثال دختر شما زیاد هستند و با چندین نفر دیگر هم در این خصوص صحبت کرده ام، کمی آرام تر می شود و خیلی آرام می گوید طوری بنویسید که کسی ما را نشناسد، و من هم قول می دهم که رسم امانتداری را رعایت کنم.
مادر می گوید یک پسر بزرگتر از این دختر دارم که حدود 6سال باهم اختلاف سنی دارند، راستش را بگم از همان اول که این بچه خودش را شناخت تمایل بیشتری به طرف پسرها و بازی با آنها را داشت، تصور من بر این بود به دلیل بازی با برادرش و همین طور شاید توجه بیشتر به برادرش باعث شده که به این سمت تمایل داشته باشد، بازی هایش پسرانه بود بیشتر هم لباس های پسرانه را ترجیح می داد.
این مادر با نگاهی اندوهگین و با صدایی بغض آلود به گوشه دیگری از زندگی اش اشاره کرد و گفت: شوهرم آدم بی مسئولیت و خوش گذارانی است و تعهدی به زندگی ندارد و کم و بیش هم گرفتار مواد مخدر است و خیلی هم به سلامت خانواده پایبند نیست و علاوه بر اینکه شکاک است، احساس می کنم پای زن دیگری هم در زندگی مان باز است، بسیار خرافاتی است و عقاید خاصی دارد، به وجود زن و دختر در خانواده اهمیت نمی دهد، از آنهاست که به زن به چشم یک ابزار نگاه می کند و به وضوح بین دختر و پسرم فرق می گذارد، بارها کارمان به متارکه کشیده شده، اما به خاطر بچه ها طاقت آوردم، تابچه ها بزرگ شوند، به اینجا که می رسد، بغضش می ترکد و اشک مثل رودخانه خروشان از چشمانش جاری می شود و بریده بریده می گوید، حالا که دخترم گرفتار شده و در برزخی گیرکرده که روان ما و خودش را به هم ریخته، خودم و شوهرم را مقصر می دانم، که شاید نوع رفتارتبعض آمیز ما باعث شده که دخترم حس مردانگی داشته باشد، هر روز به خودم نهیب می زنم، شاید او با این رفتار فکر می کند، اگر پسر باشد شاید مثل برادرش در خانواده بیشتر مطرح است و فردا هم مثل من اجیر و بنده شوهرش نمی شود.
**اگر تغییر جنسیت ندهد خودش را خواهد کشت
سرش را بین دست هایش گرفته و هق هق گریه می کند و در حالی که اشکش را پاک می کند، می گوید خدایا زندگی بچه ام فنا شده، حالا او نه دختر است و نه پسر، تصمیم قاطع گرفته، می گوید اگر عمل نکند و پسر نشود خودش را خواهد کشت، یکی دوبار هم اقدام کرده که موفق نبوده است، من گیر افتادم و نمی دانم کدام شرایط برایش بهتر است، دختر بماند یا پسر شود.
این مادر ادامه می دهد: الان تمام رفتار های یک دختر و اندام های دخترانه را دارد، خدایا اگر عملش هم کنیم او که واقعا پسر نمی شود، فقط در ظاهر پسر می شود، حالا دیگر صورتش سرخ سرخ شده، می گوید گیر افتادم، واقعا برزخ عجیبی است که تا نمیرم از آن رهایی ندارم.
**از وضع خودم خسته شده ام
با اشک های مادر، دختر که برای گرفتن مجوز های لازم برای تغییر جنسیت آمده، اشک در چشمان او هم جمع شده، آرام به من می گوید، خوب شد که اشکش را درآوردی، چرا نمی گذاری بروی، من هم با عذرخواهی مکرر می گویم منظوری نداشتم، خب حرفه من این است و شاید با تهیه این گزارش کمکی به امثال شما کرده باشیم، بالحنی ناراحت و سرشار از عصبانییت می گوید، من هم از این وضع خسته شده ام، دخترم مشکل دارم و می دانم پسر هم بشوم بازهم مشکل دارم، اما دوست دارم پسر شوم و تصمیمم را گرفته ام.
** از اینکه فکر می کنم منزوی می شوم زجر می کشم
در پاسخ به سئوالم که چقدر تصمیمش جدی است؟ می گوید: الان بیش از دو سال است که هم به فکرش هستم و هم برای این کاراقدام کرده ام، اما آنچه مرا نگران می کند، برخورد و پذیرش جامعه و خانواده و اطرافیانم در قالب شخصیت جدید من است، من از اینکه فکر می کنم منزوی می شوم، زجر می کشم و قصد دارم بعد از عمل اگر بتوانم در قالب پسرانه پول تهیه کنم به خارج بروم.
وی ادامه می دهد، به یکی از ایرانی هایی که اکنون در لندن است صحبت کرده ام بر عکس من پسر بود، الان دختر شده می گوید عمل ظاهری انجام داده است و اکنون دختر شده اما تمام اندام ها پسرانه خود را دارد و در حقیقت کارکرد هردو جنس را هم دارد و اما من تصور می کنم، اگر به خارج بروم از نگاه های گزنده جامعه رهایی می یابم و حداقل شاید کسی از گذشته من با خبر نباشد و راحت با دیگران ارتباط اجتماعی داشته باشم.
**مردد هستم که تغییر جنسیت بدهم یا نه؟
(ع. ق) که ظاهری کاملا مردانه دارد نیز گفت: 48سال دارم و حدود 12 سال است از همسرم جدا شده ام 5 سال باهم زندگی کردیم، بعد این همه سال هنور مردد هستم به دنبال تغییر جنسیت باشم یا نه، چیزی که مرا آزار می دهد این است که در آینده نیز کارکرد آن جنس را هم نخواهم داشت و این عملی است که دائم من بین مرد بودن یا زن بودن در یک تناقض به سر می برم، بارها برای این تغییر اقدام کرده و تصمیم گرفته ام، اما بازهم پشیمان هستم و دلیلش هم این است می گویم، شاید شرایط در ظاهر مردانه من بیشتر مورد قبول جامعه و اطرافیان باشد و جامعه نیز از پذیرفتن مردی که زن شده است ،شانه خالی می کند و همچنان این درماندگاری بر من مستولی است.
**نه از ظاهر اولیه خود راضی بودم و نه از ظاهر جدید خود راضی هستم
مریم که چند سال است که با ظاهری زنانه زندگی می کند و با عمل جراحی این ظاهر را پیدا کرده است می گوید: هنوز که ظاهری مردانه داشتم و هر روز فکر اینکه ظاهری زنانه داشته باشم، مثل خوره به جانم افتاده بود و با تهدید به خودکشی رضایت خانواده ام را جلب کردم و با تحمیل هزینه زیادی به آنها این کار را انجام داده ام و فکر می کردم با انجام این کار رهایی خواهم یافت و با ظاهر جدید زندگی جدیدی را آغاز می کنم و از این بحران هویتی و شخصیتی نجات یابم.
وی تاکید کرد: بعد از عمل در محله ای که زندگی می کردم انگشت نمای این و آن شدم، عرصه برایم تنگ شده بود، برای رهایی محل زندگی ام را عوض کردم و جایی رفتیم که دیگر کسی مرا نشناسد و از گذشته من چیزی نداند ولی غافل از اینکه من از خودم فرار می کردم و بعد از مدت کوتاهی دوباره رنجیده خاطر شدم و حالا احساس می کردم، دیگر هیچ چیز مرا راضی نمی کند نه با ظاهر اولیه ام راحت بودم و نه با ظاهر جدیدم، چند بار دست به خود کشی زدم اما نجات یافتم و هنوز هم مشکل دارم و نمی دانم چه کارکنم، با هیچ کسی راحت نیستم، همیشه در عمق نگاه مادرم غم و اندوه او را می خوانم و هم از کرده خود پشیمانم و هم از ظاهر اولیه خود نگران، برزخی است که درآن گیر کرده ام.
**این افراد اختلال جنسیتی دارند
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: موضوع این افراد اختلال جنسیتی است و یک بیماری است که کمتر راجع به آن صحبت شده است و این افراد نباید با همجنس بازان اشتباه گرفته شوند، این افراد خصوصیات بیرونی و درونی شان باهم متفاوت است.
سیدحسن موسوی چلک افزود: در گذشته حتی نگاه نظام وظیفه به این گروه از افراد، یک نگاه مفسد و منحرف بود، در حالی که این افراد اختلال یا بیماری دارند که فقط هم خاص کشور ما نیست، اختلالی که باید درمان شود نه فقط ازطریق جنسی.
وی خاطر نشان کرد: در بخش درمان مثل همه جا وزارت بهداشت مسئولیت دارد، در سال 1382 یا 83 زمانی که در سازمان برنامه و بودجه بودم و گزارشی از ریاست جمهوری رسیده بود و وزارت بهداشت اعلام کرده بود که به دلیل تعداد کم این افراد نمی تواند کاری کند.
موسوی چلک گفت: درسال 84 یا 85 بود که 20 میلیون تومان برای این افراد اختصاص یافت و در سال 86 هم 600میلیون تومان مستقیم برای درمان این گونه افراد پیش بینی شد و باکمک های جانبی این رقم بیش از اینها هم شد و بهزیستی هم بحث های حمایتی را مطرح کرد.
وی با بیان اینکه این افراد از جسم شان و روحشان ناراضی هستند، تصریح کرد: چون اینها همیشه یک تضاد بین روان و جسم را دارند.
موسوی چلک تاکید کرد: ما برای مدت ها بود که برای این افراد برنامه ای مشخص نداشتیم، این افراد برای درمان این اختلال خود به خارج کشور سفر می کردند و سازمان بهزیستی کمک کرد که این افراد را نباید همجنس باز فرض کرد و به این ترتیب توجه به این افراد بیشتر شد و تقریبا نگاه ها هم از همجنس بازی دیگر کمترشد.
وی در خصوص مشکلات این افراد گفت: در مدارک سربازی این افراد واژه بیمار روانی نوشته می شد که دیگر این افراد نمی توانستند استخدام شوند و به همین دلیل در جلسه ای که با نیروی انتظامی برگزار شد در خصوص حق اجتماعی این افراد، قرار شد چیزی مثل بیماری غدد نوشته شود تا برای آنها مشکلی ایجاد نکند.
** جامعه و خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد
موسوی چلک گفت: جامعه و حتی خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد و گاهی به آنها انگ هایی می زنند.
وی در خصوص تغییر جنسیت این افراد گفت: فرآیند این تغییر کار راحتی نیست و مجوزهای لازم از طریق پزشکی قانونی داده می شود و شناخت نسبت به این افراد نه تنها در افکار عمومی و خانواده بلکه گروه های تخصصی مرتبط هم کم است، اگرچه پذیرش این افراد سخت است اما شناخت نسبت به اینها ر ا باید بیشتر کرد تا پذیرش آنها نیز بیشتر شود.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران افزود: این افراد باید تحت نظر، توجه و حمایت های روانی و اجتماعی قبل، حین و بعد از عمل جراحی قرار بگیرند تا اشتغال آنها دچار مشکل نشود.
وی با بیان اینکه ایران در پذیرش و حمایت های بحث های مربوط به این افراد که دارای اختلال جنسیتی هستند از کشورهای پیشرو است، گفت: به عنوان مثال در ثبت احوال وقتی این افراد تغییر جنسیت می دهند فقط در توضیخات شناسنامه نام جدید آنها ذکرمی شود. نام سابق آنها قید نمی شود و همچنین نیرو انتظامی هم در موضوعات نظارت های شهری همکاری خوبی در این زمینه دارد و می توان گفت، در حال حاضر عرصه برای این افراد تنگ نیست اما آنچه مهم است بیشتر پذیرش عرصه های اجتماعی و خانوادگی این افراد است که آنها منزوی نشوند.
وی در خصوص موضوعات حمایتی از این افراد خاطرنشان کرد: اینکه پذیرفته شد عمل جراحی این افراد در ردیف اعمال زیبایی نباشد، خوب شد اما اینکه چه اندازه تحت پوشش بیمه هاست اطلاعی ندارم.
موسوی چلک در خصوص سر خوردگی و نارضایتی این افراد نیز گفت: نرخ خودکشی در این افراد بالاست، اما در ایران نسبت به برخی کشور های دیگر این نرح پایین تراست و کمتر هم گزارش شده است.
وی در خصوص اینکه نحوه زندگی و ذهنیت ها چقدر می تواند در نارضایتی های فرد در مورد جنسیتش تاثیر داشته باشد،گفت: ذهنیت افراد و همین طور موضوعات تربیتی می تواند ناخود آگاه این موضوع را تشدید کند، اما به عنوان تنها عوامل مطرح نیستند.
وی تاکیدکرد: در جوامع مختلف بسته به نوع فرهنگ و قوانین هر جامعه پذیرش و حمایت ها یا طرد کردن های مختلفی از سوی افراد را شاهد هستیم، اما مهم این است که این بحث یک واقعیت است و شرایط اجتماعی در برخورد و پذیرش آن بسیار مهم است.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: افراد دارای اختلال جنسیتی شهروندان ما هستند، آنچنان که ممکن است ما هم یک نوع اختلال داشته باشیم آنها نیز این اختلال را دارند و نباید بری داشتن این چنین اختلالی آنها از حقوق شهروندی خود محروم شوند.
وی تصریح کرد: این گروه از شهروندان در ایجاد این اختلال هیچ نقشی داشته اند و باید آنها را بپذیریم و هرچه نگاه جامعه به آنها بهتر باید باشد کار در پذیرش آنها نیز راحت تر خواهد شد.
موسوی چلک افزود: طرد این افراد توسط جامعه، خانواده و همین طور خودشان هیچ کمکی به آنها نخواهد کرد، بلکه این افراد ابتدا باید خودشان شرایط خودشان را بپذیرند و بعد خانواده و جامعه آنها را بپذیرند.
**بعد از گرفتن حکم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می کنند
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال کشور گفت: افرادی که دارای اختلال جنسیتی هستند بعد از گرفتن حکم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می کنند.
احسان پورمنتی افزود: این افراد بعد از گرفتن حکم ازمقام قضایی با در دست داشتن دادنامه اجازه تغییر جنسیت به ثبت احوال مراجعه می کنند و بر اساس دادنامه سند هویتی آنها در ثبت احوال با توضیخات جدید لحاظ خواهد شد.
وی که اعتقاد دارد که نباید برای این افراد تغییر جنسیت را به کار برد و به جای آن بهتر است اصلاح جنسیتی برای آنها مورد استفاده قرار گیرد، تاکیدکرد: برای این افراد شناسنامه جدید با مشخصات جدید صادر خواهد شد.
پورمنتی گفت: در صفحه توضیحات شناسنامه این افراد فقط نام جدید آنها بدون قید نام گذشته آنها آورده می شود.
وی اعلام کرد: این افراد که بالای 18 سال باشند می توانند خودشان برای لحاظ کردن این تغییرات به ثبت احوال مراجعه کنند و تمام ادارات ثبت احوال در سرتاسر کشور هم می توانند این کار را انجام دهند.
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال تصریح کرد: تغییرات مشخصات فرزندان و همسر این افراد نیز به تبع دادنامه در ثبت احوال انجام خواهد شد.
**اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یک بیماری است
متخصص روان پزشکی گفت: اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یک بیماری است، عده ای معتقدند که این موضوع و اختلال یک بیماری نیست و یک احساس ناخوشایند از وضعیت بیولوژیکی فرد است، اما باید گفت که این افراد کاملا با همجنسگرا ها فرق می کنند و ذهنیت همجنسگرایی ندارند و تصور آنها بر این است که انگار جسمی متفاوت با روحشان دارند و انگار جنس آنها چیزی است و روان آنها چیزی دیگر است.
مهدی صابری خاطر نشان کرد: اما در همجنسگراها جسم آنها همان است روان آنها نیز همان است به طور مثال اگر ظاهری مردانه دارند، تمام انگیزه و احساسات آنها نیز مردانه است اما تمایلات جنسی آنها فرق می کند.
وی در خصوص فراوانی این افراد در جوامع گفت: از هر20 هزار نفر یک نفر دارای این اختلال هستند و برخی آمار این فراوانی را از هر 50 هزار نفر یک نفر را اعلام کرده اند.
صابری با بیان اینکه تصور می کنیم که تعداد این افراد خیلی بالا نیست، اظهارکرد: در کشور ما بیش از 4 هزارنفر از این افراد وجود دارد که عملا رقم بالایی نیست.
وی ادامه داد: در این بین افرادی هم وجود دارند که ممکن است اختلال جنسی ندارند اما به دلیل تاثیر پذیری از شرایط محیطی و فکری و یا افراد همجنسگرا و افرادی هستند که از این شرایط سوء استفاده می کنند.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت ازبیماران اختلال هویت جنسی ایران اضافه کرد: در کشور همان طور که گفته شد 4تا 5 هزار نفر ازاین افراد ترنس (اختلال جنسی) وجود دارند اما هرساله نیز از سوی مراجع ذیربط آمار و مطالعاتی که از این افراد به دست می آید ممکن است 100 تا 150 نفر مورد جدید در سال شناخته شوند.
وی بیان کرد: ممکن است تعداد افرادی بیشتری تحت عنوان داشتن اختلال جنسی به کلینیک ها مراجعه کنند اما در بررسی ها و معاینات دقیق مشخص می شود که آنها دچار این اختلال نیستند و این اختلال برای آنها تشخیص داده نمی شود.
صابری ادامه داد: کار مهم در حیطه کار روان پزشکی تشخیص این افراد است و هرکسی که از جنس خود اعلام نارضایتی کند، مورد تایید قرار نمی گیرد.
وی تاکید کرد: روان پزشک در این خصوص با بررسی های لازم، معاینات، مصاحبه ها، تست و گرفتن شرح حال از بیمار و خانواده وی، برای تشخیص اختلال این افراد به نتیجه می رسد.
این متخصص روان پزشکی در خصوص مدت زمان لازم برای تشخیص این اختلال در افراد، گفت: مدت زمان خاصی را نمی توان بیان کرد، اما به طور متوسط برای برخی افراد تا یک سال زمان لازم است و در مواردی هم بررسی ها خیلی آشکار است و زمان زیادی را نمی برد اما در عین حال شرایط روان انسان ها خیلی پیچیده است.
وی اضافه کرد: در ادامه، باقی موارد برمی گردد به اینکه برای این افراد چه پیشنهادهایی می شود، این پیشنهاد ها می تواند شامل راهکار های درمانی، تغییرات ظاهری(عمل حراحی) و هورمون درمانی باشد که همه اینها باید با نهایت دقت انجام شود.
صابری در خصوص احتمال خطا در تشخیص اختلال در این افراد نیز گفت: این کار تشخیصی به دلیل اینکه تخصصی است و بر اساس معیار ها انجام می شود، درصد خطا در آن پایین است اما مانند سایر موارد احتمال خطا نیز وجود دارد، اما احتمال آن بالا نیست.
وی تصریح کرد: در بررسی هایی که در طول سالهای گذشته داشتیم در 500مورد بررسی با دو مورد خطا در تشخیص مواجه بودیم که این میزان بالایی نیست.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت از بیماران ملال هویت جنسی ایران در خصوص علل این اختلال نیز گفت: در این باره در مورد نقش خانواده، ژنتیک، مسایل مربوط به دوران بارداری صحبت می شود و در برخی از فرضیات نیز مسایلی دیگری مانند عوامل ناخودآگاه را مطرح می کنند، اما باید گفت هیچکدام از این موارد ثابت نشده است و هیچکدام به تنهایی موثر نیستند و شاید عواملی ناشناخته یا مجموعه ای از این عوامل می توانند در بروز این اختلال تاثیر گذار باشند.
** میزان رضایت این افراد از شرایط قبل و بعد از تغییر جنسیت
صابری گفت: بررسی ها نشان می دهد از افراد که از شرایط اولیه خود ناراضی بودند و عمل جراحی را انجام داده اند و تغییر جنسیت داده اند، عده ای راضی و عده ای نیز ناراضی هستند اما تقریبا بسیاری از این افراد از شرایط جدید و ظاهر خود راضی هستند که با آن در اجتماع حاضر می شوند.
وی در ادامه میزان رضایتمندی این افراد از شرایط خود بیان کرد و گفت: بعضی از این افراد قبل از عمل جراحی تغییر جنسیت حتی اقدام به خودکشی می کنند اما آمار خودکشی در این افراد در کل، آمار قابل توجهی نیست.
این متخصص روان پزشکی با بیان اینکه این افراد به دنبال یک زندگی نرمال هستند، تاکیدکرد: عواملی که موجب خودکشش این افراد می شود، شامل عمل جراحی بد و پر عارضه، مشکل دار با عواقب بد جراحی است که توسط افراد کم تجربه انجام می شود.
وی در ادامه این عوامل همچنین به حمایت نکردن خانواده های افرادی که تغییر جنسیت داده اند، داشتن مشکلات اقتصادی و بیکاری، داشتن زمینه های قبل از عمل جراحی که به آن پرداخته نشده است، مانند فردی که دچار افسردگی بوده که ارزیابی کافی نشده و یا اینکه علائم مخفی از افسردگی های شدید داشته است، اشاره کرد.
صابری در پاسخ به این سئوال که لزوما افرادی که دارای اختلال یا ملال جنسی هستند بعد از تشخیص باید عمل جراحی شوند، گفت: بعد از تشخیص این اختلال و گرفتن مجوز قانونی برای تغییر، به معنای این نیست که تغییر جنسیت را بدهند، اما چون این افراد رفتارشان خلاف جنس ظاهری شان است در جامعه برای خودشان ایجاد اشکال می کند و ترجیح می دهند این کار را انجام دهند، مگر اینکه این افراد خودشان بخواهند تحمل کنند و تن به این شرایط سخت بدهند، هستند افرادی از این دست که بعد از سالها تحمل شرایط سخت بعد چندین سال، تغییر جنسیت می دهند.
**طرد کردن این افراد، می تواند عواقب بدتری داشته باشد
صابری گفت: موضوع آموزش خانواده این افراد بسیار مهم است و این خانواده ها باید با پیامدها و شرایط اینها کامل آشنا باشند و آموزش های لازم را دیده باشند و بداند که مشکل این افراد، یک اختلال است و آنها دچار انحراف جنسی نیستند.
وی تاکیدکرد: در این خصوص باید حمایت خانواده های این افراد جلب شود و موجب شود این افراد چنانچه دارای اختلات دیگری مانند افسردگی یا دیگر بیماری ها باشند، هم درمان شوند.
صابری ادامه داد: افرادی که ترنس خالص هستند و دارای اختلال کامل جنسی هستند، احتمال برگشت کمی دارند و می توانند با گرفتن مشاوره و درمان های لازم و همچنین حمایت از آنها از زندگی بهتری برخوردار باشند.
این متخصص روان پزشکی تصریح کرد: طرد کردن این افراد از سوی خانواده، راهکار درستی نیست و طرد کردن این فرزندان می تواند عواقب بدتری را داشته باشد.
وی در بیان دیگر مشکلات این افراد نیز اظهارکرد: مبهم بودن موضوع اختلالات جنسی در نزد عموم مردم و شناخت نداشتن نسبت به آن یکی دیگراز این مشکلات است، این موضوع برای مردم سئوال برانگیز است و موجب شده که در برخورد با این افراد نظرات متعددی وجود داشته باشد، برخی موافق نیستند که این افراد دارای اختلال هستند و آنها را مساوی همجنسگرا می دانند و برخی هم با انجام عمل جراحی برای این افراد موافق و برخی هم مخالف این عمل هستند.
صابری تاکیدکرد: در مجموع، موضوع اختلالات جنسی نیازمند تحقیق و پژوهش بیشتری است اما آنچه مسلم است این که این افراد در جامعه حق زندگی دارند، باید آنها را شناخت و به آنها کمک کرد تا کمترین آسیب را ببینند.
وی در پاسخ به اینکه موفقیت در پذیرش این افراد در کشور مان به چه صورت است، گفت: ما در کشور بر اساس کتب علمی و روان پزشکی عمل می کنیم که این نکته و قضیه خوب است و در مقابل کشور هایی که حتی این موضوع نمی پردازند، موقعیت ما خوب است اما در خصوص اینکه در برخورد با این افراد در جامعه نظرات مختلفی وجود دارد، خیلی در این زمینه پیشرو نیستیم زیرا هنوز افراد در جامعه حتی در خانواده به خوبی پذیرش نمی شوند، در صورتیکه این افراد مانند دیگر افراد حق حیات و شرکت در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی را دارند.
**پروانه دو ساله دوم انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران را تمدید کرده ام
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران گفت: این انجمن یادگار مریم خاتون ملک آرا است که بعد سالها دوندگی توانست مجوز این انجمن را از وزارت کشور بگیرد.
لطفعلئی در پاسخ یه اینکه خودش جزو کدام دسته از اعضای انجمن است، گفت: من جزو اعضای پیوسته انجمن هستم و ازسال 1383 نیز مجوز از دادگاه برای تغییر جنسیت گرفتم و در سال 1387 نیز موفق شدم جراحی را انجام دهم و سال 1389 هم با یک فرد ترنس که نقطه مقابل من بود ازدواج کردم.
وی با اشاره به اینکه ترانس های خالص یا کلاسیک دائم از هویت جنسی خود ناراضی هستند، اضافه کرد: به دلیل اینکه در روستا زندگی می کردم و به دانشگاه می رفتم و وضعیت مناسب مالی هم نداشتم، روند تغییر برای من طولانی تر شد.
وی در پاسخ به اینکه از چه زمانی متوجه این اختلال در درون خود شده است، گفت: این علائم از همان دوران کودکی وجود دارد، شاید برای خود فرد کم رنگ تر باشد اما خانواده ها آن را پر رنگ تر احساس می کنند، خانواده از ابتدا به آن اهمیت نمی دهد و حتی با خواسته یا تمایلات فزرند خود با جنس مخالفش همراهی می کند و سپس وقتی در سنین بالاتر وقتی اختلال فرزند نمایان تر می شود آنها مخالفت می کنند اما در هر صورت این اختلال در سنین 3تا 4 سالگی بروز پیدا می کند.
وی با ذکر مثالی در مورد خودش تصریح کرد: من چهارمین فرزند خانواده بودم و قبل از من یک پسر و دو دختر دیگر بودند که هیچکدام شان هم درگیر این مساله نیستند اما به خوبی به یاد دارم که به هیچ عنوان راضی نمی شدم، برای کوتاه کردن موهایم به آرایشگاه بروم تا اینکه پدرم برایم یک عروسک خرید تا راضی شدم به آرایشگاه بروم، در حقیقت برای اینکه در قالب پسرانه درآیم یک چیز دخترانه (عروسک) دریافت کردم.
لطفعلئی افزود: بعد از اینکه تغییر جنسیت دادم و به روستایم رفت و آمد دارم خانواده و همین طور اهالی روستا مرا پذیرفته اند و ازطریق این انجمن هم بود که با همسر آشنا شدم و ازدواج کردیم.
وی در خصوص میزان رضایتمندی ترنس ها بعد از عمل جراحی نیز گفت: من خودم کسی را ندیده ام که بعد از انجام عمل جراحی نارضی باشد، اما آنچه که باعث نارضایتی این افراد می شود نوع برخورد جامعه با آنهاست.
**قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران خاطر نشان کرد: قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد، پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه خیلی مهم است، زیرا این افراد هیچ نقشی در ایجاد این شرایط نداشته اند و این شرایط یک اختلال است و مانند دیگر اختلالات نیاز به درمان و توجه دارد.
وی در خصوص سوء استفاده هایی که از سوی برخی از افراد از قرار دادن خود در این گروه می کنند نیز خاطر نشان کرد: عده ای همجنسگرا هستند که خود را ترنس معرفی می کنند، بخصوص این موضوع در شبکه های اجتماعی دیده می شود، اما از نظر قانونی کسی ترنس است که مراحل قانونی و پزشکی قانونی برا ی اثبات ترنس بودن را طی کرده باشد و به عنوان یک ترنس شناخته شده باشد و ادعای فرد به تنهایی دلیل برترنس بودن وی نیست.
لطفعلئی در خصوص مدت زمان مورد نیاز برای گرفتن مجوز های لازم بر ای تغییر جنسیت نیز گفت: یک تا یک سال ونیم(به شرط پیگیری مستمر) طول می کشد تا یک فرد ترنس بتواند مجوزهای لازم را دریافت کند و درصورت پیگیری های مستمر هم 5 تا 6 ماه طول می کشد که فرد بتواند مدارک خود را تغییر دهد.
وی در خصوص حمایت هایی که از افراد ترنس برای تغییر جنسیت و عمل جراحی انجام می شود نیز خاطر نشان کرد: زمانی که تغییر جنسیت دادم در دولت گذشته 5 میلیون تومان از طریق بهزیستی کمک می شد و در حال حاضر 2 تا 3 بیمارستان دولتی با هزینه پایین اعمال جراحی این افراد را انجام می دهند و کمک هزینه این افراد خیلی کم رنگ شده است و بهزیستی می گوید برای ترنس ها بودجه ای نداریم و گاهی اگر یک یا دو تومانی(میلیون) هم که می گیرند مربوط به بخش روانی و اجتماعی است.
لطفعلئی در مورد عوارض ناشی از انجام اعمال جراحی برا ی این افراد نیز تاکیدکرد: اعمال جراحی برای یک ترنس حتما باید توسط یک تیم پزشکی انجام شود تا میزان رضایتمندی بعد از عمل برای این افراد افزایش یابد و همچنین این افراد دچار عوارض ناشی از عمل جراحی نشوند.
**ترنس ها حمایت می خواهند نه ترحم
وی گفت: ترنس ها حمایت خانواده و جامعه را می خواهند به هیچ عنوان نیازی به ترحم ندارند، ترنس هایی که از سوی خانواده حمایت می شوند در جامعه موفق تر هستند و اگر هم ازسوی خانواده حمایت نشوند دچار آسیب های اجتماعی زیادی می شوند.
لطفعلئی ادامه داد: طرد این افراد توسط خانواده به هیچ عنوان کار درستی نیست، خانوداه های این افراد باید آموزش ببینند که از این فرزندان خود حمایت کنند و آنها بپذیرند.
و ی تاکیدکرد: در صورت حمایت و پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه در بین این افراد شاهد بروز افراد موفق مانند وکیل و پزشک هم هستیم.
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران گفت: اجتماع باید نسبت به شرایط این افراد و این اختلال آگاهی داشته باشد و حساب آنها از همجنسگراها را جدا کند و بنابراین باید در این خصوص مثبت نمایی شود که جزیی از اهداف این انجمن است.
وی تاکیدکرد: تغییر جنسیت و درمان این اختلال در افراد ترنس آنقدر برایشان مهم است که آنها حاضر می شوند ظاهر جنسی خود را به خطر بیاندازند ساعت ها اتاق عمل و درد و رنج ناشی از جراحی را تحمل کنند، اما هویت خودشان را به دست آورند، در ابتدا هم لازم است که این افراد خودشان را باور کنند و دیدگاههای منفی جامعه و خانواده ها کاهش یابد، چرا که این افراد منحرف نیستند و نیازمند حمایت های معنوی و عاطفی هستند.
در ایران از 10تا 15 سال گذشته آگاهی ها در این خصوص بیشتر شده است اما هنوز جامعه و حتی خانواده برای پذیرش این افراد مشکل دارند، علاوه بر اینکه برای شناخت این افراد و بهبود شرایط درمان آنها نیازمند توجه بیشتر و انجام کارهای پژوهشی و تحقیقی است، نیاز است که در وهله نخست خانواده این افراد و در مرحله بعد اجتماع این افراد را به چشم یک بیمار مبتلا به ملال جنسیتی بنگرد و در صدد درمان و کمک و پذیرش این افراد باشد، آنچنان که شاید بسیاری از ما هم دارای انواع دیگری از اختلات باشیم و به جای آنکه صورت مساله را پاک کنیم به دنبال راه حل های مناسب باشیم، چرا که برخورد نامناسب با برخی از پدیده ها و واقعیت درجامعه در طولانی مدت نتایج نامطلوب خود را نشان خواهد داد.
در این بین یکی از سازمان های ذیربط در خصوص کمک به این افراد در تشخیص و دادن مجوز های لازم سازمان پزشکی قانونی است و به رغم تماس ها و درخواست های مکرر برای تهیه گزارش در این خصوص از سوی آن سازمان با عدم همکاری مواجه بودیم که شاید اطلاع رسانی در این خصوص طی مراحل قانونی را بهتر روشن می کرد تا گره های بسته بهتر گشوده شود.
آنچه مسلم است این است که افراد ترنس یک واقعیت هستند که در جامعه زندگی می کنند، باید با این واقعیت برخورد واقعی و علمی کرد، تا جلوی برخی از انحرافات و سوء استفاده ها گرفته شود و آنها هم در اجتماع به عنوان بخشی از آن از حقوق خود برخوردار باشند.ایرنا
گروه هایی که اختلال های هویت جنسی دارند بسیار متفاوتند و به عنوان مثال افراد همجنسگرا (هموسکشوال) تنها در یک مورد از عناصر تشکیل دهنده جنسیت خود دچار اختلال هستند. آنها فقط واژگونی در جاذبه دارند؛ اما هویت جنسی خودشان را همان جنس بدنی خود می دانند. فرق تراجنسی ها با دیگر گروه های اختلال جنسیتی در اینجاست و این فرق بسیار مهم است.
این اختلال ممکن است با زمینه های ژنتیک یا به دلیل عوامل ناشناخته در زندگی رحمی و جنینی باشد که به قرار گرفتن یک مغز متفاوت با پیکر، درون جمجمه فرد منجر می شوند.
بی شک تراجنسی ها در طول عمر خود با چالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می کنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها از جمله ابعاد عاطفی و روانی و دیگر شئون زندگی شان تاثیرگذار خواهد بود و سرانجام تصمیم به تغییر جنسیت می گیرند.
**ملال جنسیتی یا آشفتگی جنسیتی
در دنیا علومی مثل روانشناسی منابع و مرجع خاص خود را دارند و در این منابع این بیماری، اختلال هویت جنسی معرفی شده بود. از آنجا که کلیه علوم با پیشرفت وآگاهی های جدید، تغییر و به روز رسانی می شوند، در جدیدترین اصلاحیه منابع این ابتلاء با نام «ملال جنسیتی» یا آشفتگی جنسیتی معرفی شده است.
**فتوا و نظر مراجع دین در مورد تغییر جنسیت
تغییر جنسیت در ایران مجاز است از دهه 1360 فتوای امام خمینی (ره) که عمل جراحی تغییر جنسیت برای مریم خاتون ملک‌آرا را مجاز دانست، تاثیر پایداری بر جا گذاشت و اکنون ایران به صورت کشوری پیشگام در عمل جراحی برای تغییر جنسیت درآمده است.
از اولین فقیهان شیعه که با این موضوع روبه‌رو شد و به بحث علمی و استنباط و فتوا پرداخت، امام خمینی بود که در سال 1343 در اثر فقهی خویش 'تحریرالوسیله' این موضوع را ذیل عنوان مسائل مستحدثه به استنباط نشست و در ضمن 10مسئله، جوانب مختلف این موضوع را به بحث و بررسی گرفت و به روا بودن اصل تغییر جنسیت فتوا داد.
پس از این فتوا، موضوع تغییر جنسیت در قلمرو مسائل نو در فقه اسلامی شیعی جای گرفت، البته اظهار نظر از سوی فقها درباره آن همچنان مسکوت بود، تا اینکه فریدون ملک‌آرا در سال 1364 نزد امام خمینی رفت و با بیان این استدلال که از نظر روانی خود را یک زن می‌داند، از ایشان برای تغییر جنسیت کسب تکلیف کرد و امام خمینی پس از تایید پزشکان متخصص، به او اجازه چنین کاری را داد و از آن پس مساله تغییر جنسیت از نظر حقوقی و فقهی در کشور تسهیل شد و باب گفت و گوی حقوقی و فقهی درباره آن باز شد.
همچنین پاسخ های استفتاء از رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره تغییر جنسیت به شرح ذیل است:
* برخی افراد در ظاهر مذکر هستند، ولی از جهات روحی و روانی ویژگی‌های جنس مونت را دارند و تمایلات جنسی زنان در آنان به طور کامل وجود دارد و اگر مبادرت به تغییر جنسیت نکنند به فساد می‌افتند. آیا معالجه آنان از طریق انجام عمل جراحی جایز است؟
- پاسخ: عمل جراحی مذکور برای کشف و آشکار کردن واقعیت جنسی آنان اشکال ندارد، به شرطی که این کار مستلزم فعل حرام و ترتب مفسده‌ای نباشد.
* انجام عمل جراحی برای الحاق فرد خنثی به زن یا مرد چه حکمی دارد؟
- پاسخ: این کار فی‌نفسه اشکال ندارد، ولی واجب است از مقدمات حرام پرهیز شود
**طوری بنویسید که کسی ما را نشناسد
19 ساله است، سفیدرو با جثه ای ریزه با صدا و ظاهری کاملا دخترانه، دست ها و پای کوچک، به ظاهرش که خوب نگاه می کنی، اصلا تصورش را نمی کنی که روزی ظاهرش پسرانه شود، بی قرار و ناآرام است،گاهی روی صندلی می نشیند، گاهی در راهرو قدم می زند و کاملا می شود از رفتارش سرگردانی اش را متوجه شد.
وقتی از او می خواهم چند کلمه ای را با هم صحبت کنیم با نگاهی عمیق و پر از هزاران سئوال، بی پاسخ رو بر می گرداند، تمایلی به هم صحبتی ندارد، من هم اصرار نمی کنم و در گوشه ای، فقط نگاهش می کنم، طوری که نگاهم آزارش ندهد، خانمی که همراش است و حدود 45 سال سن دارد به نظر می رسد که مادرش باشد از او ناآرام تر است، این بار سر صحبت را با مادرش بازمی کنم، ابتدا او هم مقاومت می کند، بعد وقتی به او می گویم می خواهم گزارش را آماده کنم و امثال دختر شما زیاد هستند و با چندین نفر دیگر هم در این خصوص صحبت کرده ام، کمی آرام تر می شود و خیلی آرام می گوید طوری بنویسید که کسی ما را نشناسد، و من هم قول می دهم که رسم امانتداری را رعایت کنم.
مادر می گوید یک پسر بزرگتر از این دختر دارم که حدود 6سال باهم اختلاف سنی دارند، راستش را بگم از همان اول که این بچه خودش را شناخت تمایل بیشتری به طرف پسرها و بازی با آنها را داشت، تصور من بر این بود به دلیل بازی با برادرش و همین طور شاید توجه بیشتر به برادرش باعث شده که به این سمت تمایل داشته باشد، بازی هایش پسرانه بود بیشتر هم لباس های پسرانه را ترجیح می داد.
این مادر با نگاهی اندوهگین و با صدایی بغض آلود به گوشه دیگری از زندگی اش اشاره کرد و گفت: شوهرم آدم بی مسئولیت و خوش گذارانی است و تعهدی به زندگی ندارد و کم و بیش هم گرفتار مواد مخدر است و خیلی هم به سلامت خانواده پایبند نیست و علاوه بر اینکه شکاک است، احساس می کنم پای زن دیگری هم در زندگی مان باز است، بسیار خرافاتی است و عقاید خاصی دارد، به وجود زن و دختر در خانواده اهمیت نمی دهد، از آنهاست که به زن به چشم یک ابزار نگاه می کند و به وضوح بین دختر و پسرم فرق می گذارد، بارها کارمان به متارکه کشیده شده، اما به خاطر بچه ها طاقت آوردم، تابچه ها بزرگ شوند، به اینجا که می رسد، بغضش می ترکد و اشک مثل رودخانه خروشان از چشمانش جاری می شود و بریده بریده می گوید، حالا که دخترم گرفتار شده و در برزخی گیرکرده که روان ما و خودش را به هم ریخته، خودم و شوهرم را مقصر می دانم، که شاید نوع رفتارتبعض آمیز ما باعث شده که دخترم حس مردانگی داشته باشد، هر روز به خودم نهیب می زنم، شاید او با این رفتار فکر می کند، اگر پسر باشد شاید مثل برادرش در خانواده بیشتر مطرح است و فردا هم مثل من اجیر و بنده شوهرش نمی شود.
**اگر تغییر جنسیت ندهد خودش را خواهد کشت
سرش را بین دست هایش گرفته و هق هق گریه می کند و در حالی که اشکش را پاک می کند، می گوید خدایا زندگی بچه ام فنا شده، حالا او نه دختر است و نه پسر، تصمیم قاطع گرفته، می گوید اگر عمل نکند و پسر نشود خودش را خواهد کشت، یکی دوبار هم اقدام کرده که موفق نبوده است، من گیر افتادم و نمی دانم کدام شرایط برایش بهتر است، دختر بماند یا پسر شود.
این مادر ادامه می دهد: الان تمام رفتار های یک دختر و اندام های دخترانه را دارد، خدایا اگر عملش هم کنیم او که واقعا پسر نمی شود، فقط در ظاهر پسر می شود، حالا دیگر صورتش سرخ سرخ شده، می گوید گیر افتادم، واقعا برزخ عجیبی است که تا نمیرم از آن رهایی ندارم.
**از وضع خودم خسته شده ام
با اشک های مادر، دختر که برای گرفتن مجوز های لازم برای تغییر جنسیت آمده، اشک در چشمان او هم جمع شده، آرام به من می گوید، خوب شد که اشکش را درآوردی، چرا نمی گذاری بروی، من هم با عذرخواهی مکرر می گویم منظوری نداشتم، خب حرفه من این است و شاید با تهیه این گزارش کمکی به امثال شما کرده باشیم، بالحنی ناراحت و سرشار از عصبانییت می گوید، من هم از این وضع خسته شده ام، دخترم مشکل دارم و می دانم پسر هم بشوم بازهم مشکل دارم، اما دوست دارم پسر شوم و تصمیمم را گرفته ام.
** از اینکه فکر می کنم منزوی می شوم زجر می کشم
در پاسخ به سئوالم که چقدر تصمیمش جدی است؟ می گوید: الان بیش از دو سال است که هم به فکرش هستم و هم برای این کاراقدام کرده ام، اما آنچه مرا نگران می کند، برخورد و پذیرش جامعه و خانواده و اطرافیانم در قالب شخصیت جدید من است، من از اینکه فکر می کنم منزوی می شوم، زجر می کشم و قصد دارم بعد از عمل اگر بتوانم در قالب پسرانه پول تهیه کنم به خارج بروم.
وی ادامه می دهد، به یکی از ایرانی هایی که اکنون در لندن است صحبت کرده ام بر عکس من پسر بود، الان دختر شده می گوید عمل ظاهری انجام داده است و اکنون دختر شده اما تمام اندام ها پسرانه خود را دارد و در حقیقت کارکرد هردو جنس را هم دارد و اما من تصور می کنم، اگر به خارج بروم از نگاه های گزنده جامعه رهایی می یابم و حداقل شاید کسی از گذشته من با خبر نباشد و راحت با دیگران ارتباط اجتماعی داشته باشم.
**مردد هستم که تغییر جنسیت بدهم یا نه؟
(ع. ق) که ظاهری کاملا مردانه دارد نیز گفت: 48سال دارم و حدود 12 سال است از همسرم جدا شده ام 5 سال باهم زندگی کردیم، بعد این همه سال هنور مردد هستم به دنبال تغییر جنسیت باشم یا نه، چیزی که مرا آزار می دهد این است که در آینده نیز کارکرد آن جنس را هم نخواهم داشت و این عملی است که دائم من بین مرد بودن یا زن بودن در یک تناقض به سر می برم، بارها برای این تغییر اقدام کرده و تصمیم گرفته ام، اما بازهم پشیمان هستم و دلیلش هم این است می گویم، شاید شرایط در ظاهر مردانه من بیشتر مورد قبول جامعه و اطرافیان باشد و جامعه نیز از پذیرفتن مردی که زن شده است ،شانه خالی می کند و همچنان این درماندگاری بر من مستولی است.
**نه از ظاهر اولیه خود راضی بودم و نه از ظاهر جدید خود راضی هستم
مریم که چند سال است که با ظاهری زنانه زندگی می کند و با عمل جراحی این ظاهر را پیدا کرده است می گوید: هنوز که ظاهری مردانه داشتم و هر روز فکر اینکه ظاهری زنانه داشته باشم، مثل خوره به جانم افتاده بود و با تهدید به خودکشی رضایت خانواده ام را جلب کردم و با تحمیل هزینه زیادی به آنها این کار را انجام داده ام و فکر می کردم با انجام این کار رهایی خواهم یافت و با ظاهر جدید زندگی جدیدی را آغاز می کنم و از این بحران هویتی و شخصیتی نجات یابم.
وی تاکید کرد: بعد از عمل در محله ای که زندگی می کردم انگشت نمای این و آن شدم، عرصه برایم تنگ شده بود، برای رهایی محل زندگی ام را عوض کردم و جایی رفتیم که دیگر کسی مرا نشناسد و از گذشته من چیزی نداند ولی غافل از اینکه من از خودم فرار می کردم و بعد از مدت کوتاهی دوباره رنجیده خاطر شدم و حالا احساس می کردم، دیگر هیچ چیز مرا راضی نمی کند نه با ظاهر اولیه ام راحت بودم و نه با ظاهر جدیدم، چند بار دست به خود کشی زدم اما نجات یافتم و هنوز هم مشکل دارم و نمی دانم چه کارکنم، با هیچ کسی راحت نیستم، همیشه در عمق نگاه مادرم غم و اندوه او را می خوانم و هم از کرده خود پشیمانم و هم از ظاهر اولیه خود نگران، برزخی است که درآن گیر کرده ام.
**این افراد اختلال جنسیتی دارند
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: موضوع این افراد اختلال جنسیتی است و یک بیماری است که کمتر راجع به آن صحبت شده است و این افراد نباید با همجنس بازان اشتباه گرفته شوند، این افراد خصوصیات بیرونی و درونی شان باهم متفاوت است.
سیدحسن موسوی چلک افزود: در گذشته حتی نگاه نظام وظیفه به این گروه از افراد، یک نگاه مفسد و منحرف بود، در حالی که این افراد اختلال یا بیماری دارند که فقط هم خاص کشور ما نیست، اختلالی که باید درمان شود نه فقط ازطریق جنسی.
وی خاطر نشان کرد: در بخش درمان مثل همه جا وزارت بهداشت مسئولیت دارد، در سال 1382 یا 83 زمانی که در سازمان برنامه و بودجه بودم و گزارشی از ریاست جمهوری رسیده بود و وزارت بهداشت اعلام کرده بود که به دلیل تعداد کم این افراد نمی تواند کاری کند.
موسوی چلک گفت: درسال 84 یا 85 بود که 20 میلیون تومان برای این افراد اختصاص یافت و در سال 86 هم 600میلیون تومان مستقیم برای درمان این گونه افراد پیش بینی شد و باکمک های جانبی این رقم بیش از اینها هم شد و بهزیستی هم بحث های حمایتی را مطرح کرد.
وی با بیان اینکه این افراد از جسم شان و روحشان ناراضی هستند، تصریح کرد: چون اینها همیشه یک تضاد بین روان و جسم را دارند.
موسوی چلک تاکید کرد: ما برای مدت ها بود که برای این افراد برنامه ای مشخص نداشتیم، این افراد برای درمان این اختلال خود به خارج کشور سفر می کردند و سازمان بهزیستی کمک کرد که این افراد را نباید همجنس باز فرض کرد و به این ترتیب توجه به این افراد بیشتر شد و تقریبا نگاه ها هم از همجنس بازی دیگر کمترشد.
وی در خصوص مشکلات این افراد گفت: در مدارک سربازی این افراد واژه بیمار روانی نوشته می شد که دیگر این افراد نمی توانستند استخدام شوند و به همین دلیل در جلسه ای که با نیروی انتظامی برگزار شد در خصوص حق اجتماعی این افراد، قرار شد چیزی مثل بیماری غدد نوشته شود تا برای آنها مشکلی ایجاد نکند.
** جامعه و خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد
موسوی چلک گفت: جامعه و حتی خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد و گاهی به آنها انگ هایی می زنند.
وی در خصوص تغییر جنسیت این افراد گفت: فرآیند این تغییر کار راحتی نیست و مجوزهای لازم از طریق پزشکی قانونی داده می شود و شناخت نسبت به این افراد نه تنها در افکار عمومی و خانواده بلکه گروه های تخصصی مرتبط هم کم است، اگرچه پذیرش این افراد سخت است اما شناخت نسبت به اینها ر ا باید بیشتر کرد تا پذیرش آنها نیز بیشتر شود.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران افزود: این افراد باید تحت نظر، توجه و حمایت های روانی و اجتماعی قبل، حین و بعد از عمل جراحی قرار بگیرند تا اشتغال آنها دچار مشکل نشود.
وی با بیان اینکه ایران در پذیرش و حمایت های بحث های مربوط به این افراد که دارای اختلال جنسیتی هستند از کشورهای پیشرو است، گفت: به عنوان مثال در ثبت احوال وقتی این افراد تغییر جنسیت می دهند فقط در توضیخات شناسنامه نام جدید آنها ذکرمی شود. نام سابق آنها قید نمی شود و همچنین نیرو انتظامی هم در موضوعات نظارت های شهری همکاری خوبی در این زمینه دارد و می توان گفت، در حال حاضر عرصه برای این افراد تنگ نیست اما آنچه مهم است بیشتر پذیرش عرصه های اجتماعی و خانوادگی این افراد است که آنها منزوی نشوند.
وی در خصوص موضوعات حمایتی از این افراد خاطرنشان کرد: اینکه پذیرفته شد عمل جراحی این افراد در ردیف اعمال زیبایی نباشد، خوب شد اما اینکه چه اندازه تحت پوشش بیمه هاست اطلاعی ندارم.
موسوی چلک در خصوص سر خوردگی و نارضایتی این افراد نیز گفت: نرخ خودکشی در این افراد بالاست، اما در ایران نسبت به برخی کشور های دیگر این نرح پایین تراست و کمتر هم گزارش شده است.
وی در خصوص اینکه نحوه زندگی و ذهنیت ها چقدر می تواند در نارضایتی های فرد در مورد جنسیتش تاثیر داشته باشد،گفت: ذهنیت افراد و همین طور موضوعات تربیتی می تواند ناخود آگاه این موضوع را تشدید کند، اما به عنوان تنها عوامل مطرح نیستند.
وی تاکیدکرد: در جوامع مختلف بسته به نوع فرهنگ و قوانین هر جامعه پذیرش و حمایت ها یا طرد کردن های مختلفی از سوی افراد را شاهد هستیم، اما مهم این است که این بحث یک واقعیت است و شرایط اجتماعی در برخورد و پذیرش آن بسیار مهم است.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: افراد دارای اختلال جنسیتی شهروندان ما هستند، آنچنان که ممکن است ما هم یک نوع اختلال داشته باشیم آنها نیز این اختلال را دارند و نباید بری داشتن این چنین اختلالی آنها از حقوق شهروندی خود محروم شوند.
وی تصریح کرد: این گروه از شهروندان در ایجاد این اختلال هیچ نقشی داشته اند و باید آنها را بپذیریم و هرچه نگاه جامعه به آنها بهتر باید باشد کار در پذیرش آنها نیز راحت تر خواهد شد.
موسوی چلک افزود: طرد این افراد توسط جامعه، خانواده و همین طور خودشان هیچ کمکی به آنها نخواهد کرد، بلکه این افراد ابتدا باید خودشان شرایط خودشان را بپذیرند و بعد خانواده و جامعه آنها را بپذیرند.
**بعد از گرفتن حکم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می کنند
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال کشور گفت: افرادی که دارای اختلال جنسیتی هستند بعد از گرفتن حکم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می کنند.
احسان پورمنتی افزود: این افراد بعد از گرفتن حکم ازمقام قضایی با در دست داشتن دادنامه اجازه تغییر جنسیت به ثبت احوال مراجعه می کنند و بر اساس دادنامه سند هویتی آنها در ثبت احوال با توضیخات جدید لحاظ خواهد شد.
وی که اعتقاد دارد که نباید برای این افراد تغییر جنسیت را به کار برد و به جای آن بهتر است اصلاح جنسیتی برای آنها مورد استفاده قرار گیرد، تاکیدکرد: برای این افراد شناسنامه جدید با مشخصات جدید صادر خواهد شد.
پورمنتی گفت: در صفحه توضیحات شناسنامه این افراد فقط نام جدید آنها بدون قید نام گذشته آنها آورده می شود.
وی اعلام کرد: این افراد که بالای 18 سال باشند می توانند خودشان برای لحاظ کردن این تغییرات به ثبت احوال مراجعه کنند و تمام ادارات ثبت احوال در سرتاسر کشور هم می توانند این کار را انجام دهند.
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال تصریح کرد: تغییرات مشخصات فرزندان و همسر این افراد نیز به تبع دادنامه در ثبت احوال انجام خواهد شد.
**اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یک بیماری است
متخصص روان پزشکی گفت: اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یک بیماری است، عده ای معتقدند که این موضوع و اختلال یک بیماری نیست و یک احساس ناخوشایند از وضعیت بیولوژیکی فرد است، اما باید گفت که این افراد کاملا با همجنسگرا ها فرق می کنند و ذهنیت همجنسگرایی ندارند و تصور آنها بر این است که انگار جسمی متفاوت با روحشان دارند و انگار جنس آنها چیزی است و روان آنها چیزی دیگر است.
مهدی صابری خاطر نشان کرد: اما در همجنسگراها جسم آنها همان است روان آنها نیز همان است به طور مثال اگر ظاهری مردانه دارند، تمام انگیزه و احساسات آنها نیز مردانه است اما تمایلات جنسی آنها فرق می کند.
وی در خصوص فراوانی این افراد در جوامع گفت: از هر20 هزار نفر یک نفر دارای این اختلال هستند و برخی آمار این فراوانی را از هر 50 هزار نفر یک نفر را اعلام کرده اند.
صابری با بیان اینکه تصور می کنیم که تعداد این افراد خیلی بالا نیست، اظهارکرد: در کشور ما بیش از 4 هزارنفر از این افراد وجود دارد که عملا رقم بالایی نیست.
وی ادامه داد: در این بین افرادی هم وجود دارند که ممکن است اختلال جنسی ندارند اما به دلیل تاثیر پذیری از شرایط محیطی و فکری و یا افراد همجنسگرا و افرادی هستند که از این شرایط سوء استفاده می کنند.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت ازبیماران اختلال هویت جنسی ایران اضافه کرد: در کشور همان طور که گفته شد 4تا 5 هزار نفر ازاین افراد ترنس (اختلال جنسی) وجود دارند اما هرساله نیز از سوی مراجع ذیربط آمار و مطالعاتی که از این افراد به دست می آید ممکن است 100 تا 150 نفر مورد جدید در سال شناخته شوند.
وی بیان کرد: ممکن است تعداد افرادی بیشتری تحت عنوان داشتن اختلال جنسی به کلینیک ها مراجعه کنند اما در بررسی ها و معاینات دقیق مشخص می شود که آنها دچار این اختلال نیستند و این اختلال برای آنها تشخیص داده نمی شود.
صابری ادامه داد: کار مهم در حیطه کار روان پزشکی تشخیص این افراد است و هرکسی که از جنس خود اعلام نارضایتی کند، مورد تایید قرار نمی گیرد.
وی تاکید کرد: روان پزشک در این خصوص با بررسی های لازم، معاینات، مصاحبه ها، تست و گرفتن شرح حال از بیمار و خانواده وی، برای تشخیص اختلال این افراد به نتیجه می رسد.
این متخصص روان پزشکی در خصوص مدت زمان لازم برای تشخیص این اختلال در افراد، گفت: مدت زمان خاصی را نمی توان بیان کرد، اما به طور متوسط برای برخی افراد تا یک سال زمان لازم است و در مواردی هم بررسی ها خیلی آشکار است و زمان زیادی را نمی برد اما در عین حال شرایط روان انسان ها خیلی پیچیده است.
وی اضافه کرد: در ادامه، باقی موارد برمی گردد به اینکه برای این افراد چه پیشنهادهایی می شود، این پیشنهاد ها می تواند شامل راهکار های درمانی، تغییرات ظاهری(عمل حراحی) و هورمون درمانی باشد که همه اینها باید با نهایت دقت انجام شود.
صابری در خصوص احتمال خطا در تشخیص اختلال در این افراد نیز گفت: این کار تشخیصی به دلیل اینکه تخصصی است و بر اساس معیار ها انجام می شود، درصد خطا در آن پایین است اما مانند سایر موارد احتمال خطا نیز وجود دارد، اما احتمال آن بالا نیست.
وی تصریح کرد: در بررسی هایی که در طول سالهای گذشته داشتیم در 500مورد بررسی با دو مورد خطا در تشخیص مواجه بودیم که این میزان بالایی نیست.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت از بیماران ملال هویت جنسی ایران در خصوص علل این اختلال نیز گفت: در این باره در مورد نقش خانواده، ژنتیک، مسایل مربوط به دوران بارداری صحبت می شود و در برخی از فرضیات نیز مسایلی دیگری مانند عوامل ناخودآگاه را مطرح می کنند، اما باید گفت هیچکدام از این موارد ثابت نشده است و هیچکدام به تنهایی موثر نیستند و شاید عواملی ناشناخته یا مجموعه ای از این عوامل می توانند در بروز این اختلال تاثیر گذار باشند.
** میزان رضایت این افراد از شرایط قبل و بعد از تغییر جنسیت
صابری گفت: بررسی ها نشان می دهد از افراد که از شرایط اولیه خود ناراضی بودند و عمل جراحی را انجام داده اند و تغییر جنسیت داده اند، عده ای راضی و عده ای نیز ناراضی هستند اما تقریبا بسیاری از این افراد از شرایط جدید و ظاهر خود راضی هستند که با آن در اجتماع حاضر می شوند.
وی در ادامه میزان رضایتمندی این افراد از شرایط خود بیان کرد و گفت: بعضی از این افراد قبل از عمل جراحی تغییر جنسیت حتی اقدام به خودکشی می کنند اما آمار خودکشی در این افراد در کل، آمار قابل توجهی نیست.
این متخصص روان پزشکی با بیان اینکه این افراد به دنبال یک زندگی نرمال هستند، تاکیدکرد: عواملی که موجب خودکشش این افراد می شود، شامل عمل جراحی بد و پر عارضه، مشکل دار با عواقب بد جراحی است که توسط افراد کم تجربه انجام می شود.
وی در ادامه این عوامل همچنین به حمایت نکردن خانواده های افرادی که تغییر جنسیت داده اند، داشتن مشکلات اقتصادی و بیکاری، داشتن زمینه های قبل از عمل جراحی که به آن پرداخته نشده است، مانند فردی که دچار افسردگی بوده که ارزیابی کافی نشده و یا اینکه علائم مخفی از افسردگی های شدید داشته است، اشاره کرد.
صابری در پاسخ به این سئوال که لزوما افرادی که دارای اختلال یا ملال جنسی هستند بعد از تشخیص باید عمل جراحی شوند، گفت: بعد از تشخیص این اختلال و گرفتن مجوز قانونی برای تغییر، به معنای این نیست که تغییر جنسیت را بدهند، اما چون این افراد رفتارشان خلاف جنس ظاهری شان است در جامعه برای خودشان ایجاد اشکال می کند و ترجیح می دهند این کار را انجام دهند، مگر اینکه این افراد خودشان بخواهند تحمل کنند و تن به این شرایط سخت بدهند، هستند افرادی از این دست که بعد از سالها تحمل شرایط سخت بعد چندین سال، تغییر جنسیت می دهند.
**طرد کردن این افراد، می تواند عواقب بدتری داشته باشد
صابری گفت: موضوع آموزش خانواده این افراد بسیار مهم است و این خانواده ها باید با پیامدها و شرایط اینها کامل آشنا باشند و آموزش های لازم را دیده باشند و بداند که مشکل این افراد، یک اختلال است و آنها دچار انحراف جنسی نیستند.
وی تاکیدکرد: در این خصوص باید حمایت خانواده های این افراد جلب شود و موجب شود این افراد چنانچه دارای اختلات دیگری مانند افسردگی یا دیگر بیماری ها باشند، هم درمان شوند.
صابری ادامه داد: افرادی که ترنس خالص هستند و دارای اختلال کامل جنسی هستند، احتمال برگشت کمی دارند و می توانند با گرفتن مشاوره و درمان های لازم و همچنین حمایت از آنها از زندگی بهتری برخوردار باشند.
این متخصص روان پزشکی تصریح کرد: طرد کردن این افراد از سوی خانواده، راهکار درستی نیست و طرد کردن این فرزندان می تواند عواقب بدتری را داشته باشد.
وی در بیان دیگر مشکلات این افراد نیز اظهارکرد: مبهم بودن موضوع اختلالات جنسی در نزد عموم مردم و شناخت نداشتن نسبت به آن یکی دیگراز این مشکلات است، این موضوع برای مردم سئوال برانگیز است و موجب شده که در برخورد با این افراد نظرات متعددی وجود داشته باشد، برخی موافق نیستند که این افراد دارای اختلال هستند و آنها را مساوی همجنسگرا می دانند و برخی هم با انجام عمل جراحی برای این افراد موافق و برخی هم مخالف این عمل هستند.
صابری تاکیدکرد: در مجموع، موضوع اختلالات جنسی نیازمند تحقیق و پژوهش بیشتری است اما آنچه مسلم است این که این افراد در جامعه حق زندگی دارند، باید آنها را شناخت و به آنها کمک کرد تا کمترین آسیب را ببینند.
وی در پاسخ به اینکه موفقیت در پذیرش این افراد در کشور مان به چه صورت است، گفت: ما در کشور بر اساس کتب علمی و روان پزشکی عمل می کنیم که این نکته و قضیه خوب است و در مقابل کشور هایی که حتی این موضوع نمی پردازند، موقعیت ما خوب است اما در خصوص اینکه در برخورد با این افراد در جامعه نظرات مختلفی وجود دارد، خیلی در این زمینه پیشرو نیستیم زیرا هنوز افراد در جامعه حتی در خانواده به خوبی پذیرش نمی شوند، در صورتیکه این افراد مانند دیگر افراد حق حیات و شرکت در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی را دارند.
**پروانه دو ساله دوم انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران را تمدید کرده ام
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران گفت: این انجمن یادگار مریم خاتون ملک آرا است که بعد سالها دوندگی توانست مجوز این انجمن را از وزارت کشور بگیرد.
لطفعلئی در پاسخ یه اینکه خودش جزو کدام دسته از اعضای انجمن است، گفت: من جزو اعضای پیوسته انجمن هستم و ازسال 1383 نیز مجوز از دادگاه برای تغییر جنسیت گرفتم و در سال 1387 نیز موفق شدم جراحی را انجام دهم و سال 1389 هم با یک فرد ترنس که نقطه مقابل من بود ازدواج کردم.
وی با اشاره به اینکه ترانس های خالص یا کلاسیک دائم از هویت جنسی خود ناراضی هستند، اضافه کرد: به دلیل اینکه در روستا زندگی می کردم و به دانشگاه می رفتم و وضعیت مناسب مالی هم نداشتم، روند تغییر برای من طولانی تر شد.
وی در پاسخ به اینکه از چه زمانی متوجه این اختلال در درون خود شده است، گفت: این علائم از همان دوران کودکی وجود دارد، شاید برای خود فرد کم رنگ تر باشد اما خانواده ها آن را پر رنگ تر احساس می کنند، خانواده از ابتدا به آن اهمیت نمی دهد و حتی با خواسته یا تمایلات فزرند خود با جنس مخالفش همراهی می کند و سپس وقتی در سنین بالاتر وقتی اختلال فرزند نمایان تر می شود آنها مخالفت می کنند اما در هر صورت این اختلال در سنین 3تا 4 سالگی بروز پیدا می کند.
وی با ذکر مثالی در مورد خودش تصریح کرد: من چهارمین فرزند خانواده بودم و قبل از من یک پسر و دو دختر دیگر بودند که هیچکدام شان هم درگیر این مساله نیستند اما به خوبی به یاد دارم که به هیچ عنوان راضی نمی شدم، برای کوتاه کردن موهایم به آرایشگاه بروم تا اینکه پدرم برایم یک عروسک خرید تا راضی شدم به آرایشگاه بروم، در حقیقت برای اینکه در قالب پسرانه درآیم یک چیز دخترانه (عروسک) دریافت کردم.
لطفعلئی افزود: بعد از اینکه تغییر جنسیت دادم و به روستایم رفت و آمد دارم خانواده و همین طور اهالی روستا مرا پذیرفته اند و ازطریق این انجمن هم بود که با همسر آشنا شدم و ازدواج کردیم.
وی در خصوص میزان رضایتمندی ترنس ها بعد از عمل جراحی نیز گفت: من خودم کسی را ندیده ام که بعد از انجام عمل جراحی نارضی باشد، اما آنچه که باعث نارضایتی این افراد می شود نوع برخورد جامعه با آنهاست.
**قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران خاطر نشان کرد: قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد، پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه خیلی مهم است، زیرا این افراد هیچ نقشی در ایجاد این شرایط نداشته اند و این شرایط یک اختلال است و مانند دیگر اختلالات نیاز به درمان و توجه دارد.
وی در خصوص سوء استفاده هایی که از سوی برخی از افراد از قرار دادن خود در این گروه می کنند نیز خاطر نشان کرد: عده ای همجنسگرا هستند که خود را ترنس معرفی می کنند، بخصوص این موضوع در شبکه های اجتماعی دیده می شود، اما از نظر قانونی کسی ترنس است که مراحل قانونی و پزشکی قانونی برا ی اثبات ترنس بودن را طی کرده باشد و به عنوان یک ترنس شناخته شده باشد و ادعای فرد به تنهایی دلیل برترنس بودن وی نیست.
لطفعلئی در خصوص مدت زمان مورد نیاز برای گرفتن مجوز های لازم بر ای تغییر جنسیت نیز گفت: یک تا یک سال ونیم(به شرط پیگیری مستمر) طول می کشد تا یک فرد ترنس بتواند مجوزهای لازم را دریافت کند و درصورت پیگیری های مستمر هم 5 تا 6 ماه طول می کشد که فرد بتواند مدارک خود را تغییر دهد.
وی در خصوص حمایت هایی که از افراد ترنس برای تغییر جنسیت و عمل جراحی انجام می شود نیز خاطر نشان کرد: زمانی که تغییر جنسیت دادم در دولت گذشته 5 میلیون تومان از طریق بهزیستی کمک می شد و در حال حاضر 2 تا 3 بیمارستان دولتی با هزینه پایین اعمال جراحی این افراد را انجام می دهند و کمک هزینه این افراد خیلی کم رنگ شده است و بهزیستی می گوید برای ترنس ها بودجه ای نداریم و گاهی اگر یک یا دو تومانی(میلیون) هم که می گیرند مربوط به بخش روانی و اجتماعی است.
لطفعلئی در مورد عوارض ناشی از انجام اعمال جراحی برا ی این افراد نیز تاکیدکرد: اعمال جراحی برای یک ترنس حتما باید توسط یک تیم پزشکی انجام شود تا میزان رضایتمندی بعد از عمل برای این افراد افزایش یابد و همچنین این افراد دچار عوارض ناشی از عمل جراحی نشوند.
**ترنس ها حمایت می خواهند نه ترحم
وی گفت: ترنس ها حمایت خانواده و جامعه را می خواهند به هیچ عنوان نیازی به ترحم ندارند، ترنس هایی که از سوی خانواده حمایت می شوند در جامعه موفق تر هستند و اگر هم ازسوی خانواده حمایت نشوند دچار آسیب های اجتماعی زیادی می شوند.
لطفعلئی ادامه داد: طرد این افراد توسط خانواده به هیچ عنوان کار درستی نیست، خانوداه های این افراد باید آموزش ببینند که از این فرزندان خود حمایت کنند و آنها بپذیرند.
و ی تاکیدکرد: در صورت حمایت و پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه در بین این افراد شاهد بروز افراد موفق مانند وکیل و پزشک هم هستیم.
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران گفت: اجتماع باید نسبت به شرایط این افراد و این اختلال آگاهی داشته باشد و حساب آنها از همجنسگراها را جدا کند و بنابراین باید در این خصوص مثبت نمایی شود که جزیی از اهداف این انجمن است.
وی تاکیدکرد: تغییر جنسیت و درمان این اختلال در افراد ترنس آنقدر برایشان مهم است که آنها حاضر می شوند ظاهر جنسی خود را به خطر بیاندازند ساعت ها اتاق عمل و درد و رنج ناشی از جراحی را تحمل کنند، اما هویت خودشان را به دست آورند، در ابتدا هم لازم است که این افراد خودشان را باور کنند و دیدگاههای منفی جامعه و خانواده ها کاهش یابد، چرا که این افراد منحرف نیستند و نیازمند حمایت های معنوی و عاطفی هستند.
در ایران از 10تا 15 سال گذشته آگاهی ها در این خصوص بیشتر شده است اما هنوز جامعه و حتی خانواده برای پذیرش این افراد مشکل دارند، علاوه بر اینکه برای شناخت این افراد و بهبود شرایط درمان آنها نیازمند توجه بیشتر و انجام کارهای پژوهشی و تحقیقی است، نیاز است که در وهله نخست خانواده این افراد و در مرحله بعد اجتماع این افراد را به چشم یک بیمار مبتلا به ملال جنسیتی بنگرد و در صدد درمان و کمک و پذیرش این افراد باشد، آنچنان که شاید بسیاری از ما هم دارای انواع دیگری از اختلات باشیم و به جای آنکه صورت مساله را پاک کنیم به دنبال راه حل های مناسب باشیم، چرا که برخورد نامناسب با برخی از پدیده ها و واقعیت درجامعه در طولانی مدت نتایج نامطلوب خود را نشان خواهد داد.
در این بین یکی از سازمان های ذیربط در خصوص کمک به این افراد در تشخیص و دادن مجوز های لازم سازمان پزشکی قانونی است و به رغم تماس ها و درخواست های مکرر برای تهیه گزارش در این خصوص از سوی آن سازمان با عدم همکاری مواجه بودیم که شاید اطلاع رسانی در این خصوص طی مراحل قانونی را بهتر روشن می کرد تا گره های بسته بهتر گشوده شود.
آنچه مسلم است این است که افراد ترنس یک واقعیت هستند که در جامعه زندگی می کنند، باید با این واقعیت برخورد واقعی و علمی کرد، تا جلوی برخی از انحرافات و سوء استفاده ها گرفته شود و آنها هم در اجتماع به عنوان بخشی از آن از حقوق خود برخوردار باشند.ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار