سلولهای سرطانی
سرطان از سلولها که اجزاء اصلی تشکیلدهنده بافت هستند شروع میشود. بافتها، اندام بدن را تشکیل می دهند.
سلولهای
عادی رشد میکنند و تقسیم میشوند تا با توجه به نیاز بدن سلولهای جدید
را تولید کنند. هنگامیکه سلولهای عادی پیر میشوند یا آسیب میبینند،
از بین میروند و سلولهای جدید جای آنها را میگیرند.
گاهی،
این روند به درستی، پیش نمیرود. سلولهای جدید هنگامی تشکیل میشوند
که بدن به آنها نیاز ندارد و سلولهایی که پیر شدهاند با وجود اینکه
باید بمیرند، از بین نمیروند. جمع شدن سلولهای اضافی معمولا باعث تشکیل
تودهای از بافت میشود که به نام رشد بافتی غیرطبیعی، ندول یا تومور
میشناسیم.
تومورهای کبد گاهی خوشخیم (غیرسرطانی) و گاه بدخیم (سرطانی) هستند. تومورهای خوشخیم به اندازه تومورهای بدخیم مضر نیستند.
تومورهای خوشخیم
معمولا تهدیدکننده حیات نیستند.
میتوان آنها را خارج کرد و معمولادوباره رشد نمیکنند.
به بافت اطرافشان حمله نمیکنند.
به بخشهای دیگر بدن منتشر نمیشوند.
تومورهای بدخیم
ممکن است تهدیدکننده حیات باشند.
گاهی، میتوان آنها را خارج کرد ولی امکان رشد دوباره آنها وجود دارد.
معمولابه بافتها و اندامهای مجاور خود (نظیر معده یا روده) حمله میکنند و به آنها آسیب میرسانند.
احتمال انتشار آنها به بخشهای دیگر بدن وجود دارد.
بیشتر
سرطانهای کبد اولیه از سلولهای کبدی (هپاتوسیت) آغاز میشوند. به
این نوع سرطان، کارسینومای هپاتوسلولار یا هپاتومای بدخیم میگویند.
سلولهای
سرطانی کبد با جداشدن از تومور اصلی (اولیه) در بدن منتشر میشوند. اکثر
این سلولها از طریق وارد شدن به رگهای خونی منتشر میشوند ولی
سلولهای سرطانی کبد را میتوان در غدد لنفاوی هم مشاهده کرد. گاه
سلولهای سرطانی به بافتهای دیگر متصل میشوند، رشد میکنند و تومورهایی
را ایجاد میکنند که میتوانند به این بافتها آسیب برسانند.
عوامل خطرزا (عوامل بروز سرطان)
وقتی
مشخص میشود که سرطان دارید، طبیعی است این سوال برایتان مطرح شود که علت
به وجود آمدن این بیماری چه بوده است. پزشکان همیشه نمیتوانند توضیح
دهند که چرا بعضی از افراد به سرطان کبد مبتلا میشوند در حالیکه افراد
دیگر به این بیماری دچار نمیشوند. با وجود این، مشخص شده که احتمال ابتلا
به این بیماری در افرادی که عوامل خطر خاصی را دارند بیشتر است. عامل خطر
چیزی است که احتمال ابتلای فرد به بیماری را افزایش دهد.سپید