در کنار ناراحتی بیمار از اقدامی که روی وی انجام میشود، درد یکی از آزاردهندهترین تجربههایی است که هر بیماری از این اقدام به یاد میآورد. از این روی در کنار مدیریت درد، لازم است در این بیماران، آرامبخشی مناسبی نیز فراهم شود.
شفا آنلاین: به
این منظور و برای آنکه بیماران طی اقداماتی از این دست، تجربههای
ناخوشایند کمتری داشته باشند، از داروهای مختلفی استفاده شده است
به گزارش
شفا آنلاین: پروپوفول
به طور فراگیری در اقدامات آندوسکوپیک استفاده میشود، اما استفاده از آن
موجب آرامبخشی عمیق شده، نیاز به حضور متخصص بیهوشی را الزامی میگرداند.
از این روی خانواده بنزودیازپینها داروهای مورد استقبالی هستند که هم
آرامش بیمار را تامین میکنند و هم حافظه پس از رخداد آنها را متاثر
میسازد تا یادآوری اتفاقات ناراحت کننده طی انجام این اقدام مداخلهای به
کمترین مقدار خود برسد. شاید بتوان میدازولام را شایعترین داروی
بنزودیازپینی دانست که به این منظور و نیز در بسیاری از اقدامات تشخیصی و
درمانی دیگر نیازمند آرامبخشی، استفاده میشود.
اما
اخیرا داروی دیگری از این گروه معرفی شده که برتریهایی نسبت به میدازولام
دارد؛ رمیمازولام (remimazolam).
نیمه
عمر میدازولام در منابع مختلف تا 4 ساعت هم ذکر شده که باعث طولانی شدن
ریکاوری متعاقب مصرف آن میشود. برعکس، رمیمازولام یک داروی بنزودیازپین
جدید است که متابولیسم آن متفاوت از میدازولام بوده و دارای نیمهعمر حذفی
45 دقیقهای است. بر همین اساس و در جهت کاهش زمان آرامبخشی و نیز کاهش
عوارض ناخواسته، مطالعهای بر اساس مقایسه این دو دارو صورت گرفته که نتایج
تحقیق انجام شده درکنگره سالیانه انجمن Gastroenterology در سال 2016،
اعلام شده است.
این
مطالعه روی ۴۶۱ بیمار تحت کولونوسکوپی تشخیصی یا درمانی در ایالات متحده
آمریکا انجام شده که همگی بیماران بر اساس معیار شرایط فیزیکی انجمن بیهوشی
آمریکا (ASA) در کلاس 1تا 3 بودهاند. بیش از 98 درصد بیماران این مطالعه،
آندوسکوپی را با موفقیت به پایان رساندند که در این بیماران تفاوت
معناداری بین گروه دریافت کننده رمیمازولام و دو گروه دیگر وجود داشت. به
این ترتیب که دریافتکنندگان رمیمازولام پس از پایان پروسیجر زودتر از
بقیه هوشیار شده بودند که نشان دهنده ریکاوری سریعتر با این دارو و کاهش
مدت زمان بستری پس از انجام کولونوسکوپی است.
بیماران
دریافت کننده داروی رمیمازولام، دارای ریکاوری رفتاری و بازیابی سریعتر
نورولوژیک نسبت به دریافتکنندههای داروی میدازولام هستند. همچنین میزان
نیاز به درمان اورژانسی ناشی از عوارض داروها در گروه رمیمازولام کمتر از
بیماران دریافت کننده میدازولام است که میتواند ناشی از افت فشار کمتر در
تجویز رمیمازولام باشد. (44 درصد در برابر 67 درصد، P=0.003)؛ این ویژگی
اخیر میتواند اطمینانبخشی بیشتری به کادر درمان طی انجام کولونوسکوپی
دهد.
حال سوال اساسی این است که آیا رمیمازولام داروی مناسبی جهت تجویز اولیه برای آرامبخشی هست یا خیر؟
این
دارو جزو داروهای کوتاهاثر خانواده بنزودیازپینها است که میزان
آرامبخشی آن کمتر از دارویی همچون میدازولام است. همچنین با توجه به اینکه
بیشتر بیمارانی که کولونوسکوپی میشوند با توجه به سن و بیماریهای
زمینهای در کلاس ۳ و ۴ ASA قرار دارند، تجویز دارویی با کمترین عوارض
احتمالی، برتریهای خود را دارد. از سوی دیگر با توجه به اینکه در حین
انجام کولونوسکوپی، گاهی نیاز به آرامبخشی بیشتر و عمیقتر است، تجویز
دارویی که بازیابی از آن سریعتر باشد، بهتر است. از این روی به نظر میرسد
این دارو پیشنهاد مناسبی جهت جایگزینی داروی میدازولام در آرامبخشی
بیماران به ویژه بیماران سرپایی برای اقداماتی چون کولونوسکوپی است.سپید
حامد شفیعی
متخصص بیهوشی و مراقبتهای ویژه