30 تا 40 درصد مراجعین با مشکل لنگش مواجهند

 علت‌های عارضه لنگش از ساده تا مهم در نوسان بوده و به همین دلیل حائز اهمیت است. چنانچه عارضه سریع و حاد و همراه با تب و بدحالی بوده باشد و در همین حالت نتواند، روی پایش بایستد و وزن خود را تحمل کند، احتمال عفونت مفصل را بالا می برد که نیاز به رسیدگی داشته و برای اینکه مفصل تخریب نشود، در اکثر مواقع جراحی را الزامی می‌کند. در کنار این، بیماری‌های دیگری نیز وجود دارد که یکی از آنها در سنین پایین، در رفتگی لگن است که اگر در سنین نوزادی و شیرخواری خود را نشان ندهد، ممکن است در سال‌های دوم و سوم خود را با لنگش نشان دهد.

 بیماری دیگری به نام سینویت گذرا است که بیماری خوش خیمی است که خودبه‌خود محدود می‌شود. این بیماری به دنبال یک مشکل تنفسی مانند سرماخوردگی، بعداز یک هفته در مفاصل لگن ایجاد می‌شود و موجب لنگش کودک می‌شود. وضعیت این بیماران خوب بوده و بدون تب و با تحمل وزن خود و اندکی استراحت و دارو بهبودی پیدا می‌کنند. اما اکثر لنگش‌ها به دنبال سینویت گذرا اتفاق می‌افتد. در نهایت اینکه امکان دارد، عارضه لنگش در کودکان علامتی از بدخیمی‌ها باشد. سرطان مغز استخوان، استخوان، سرطان استخوان و متاستاز می‌تواند به این مشکل منجر شوند. لذا در برخورد با کودکی که دچار لنگش است، با درنظر گرفتن تمامی عوامل و بیماری‌هایی که به صورت زمینه‌ای وجود داشتند، اقدام درمانی مناسب را اتخاذ می‌کنیم.

 در مورد آمار نمی‌توان نظر کلی داد اما برای نمونه در کلینیک ما که فوق تخصصی روماتولوژی کودکان است، بالغ بر 30 تا 40 درصد از مراجعین با لنگش مواجه هستند اما درصد اندکی از آنها دچار بدخیمی هستند. اما میزان اندک دلیل بر بی توجهی نیست، چراکه موضوع مهمی است. درگیری‌های مفصلی در مفاصل دیگر که البته می‌تواند، خود زمینه‌ساز لنگش شوند، شایع‌ترین مشکل روماتولوژی را تشکیل می‌دهد. اما بیشترین آمار مراجعه بیمار به مراکز، درد و تورم مفاصل و بعداز لنگش است. لنگش از سنی که کودک راه می‌افتد، امکان دارد، آغاز شود. چنانچه کودک تحت بررسی و معاینات دقیق قرار بگیرد، از همان سنین کم مشکل لنگش وی قابل شناسایی و درمان است. به طورکلی، با توجه به شرایط جدید نباید لنگش منجر به اشکال اساسی در کودک شود .سپید

سیدزضا ریس کرمی
فوق تخصص روماتو لوژی کودکان