شفا آنلاین>اجتماعی>تلفن همراه یار همیشگی و غیرقابل حدف ما از زندگی روزمره است. ما با این دستگاه به طور معمول بیش از هر انسان دیگری در ارتباط هستیم و آنقدر مشغول نگاه کردن به آن هستیم که خیلی وقتها افراد دور و بر خود را نمیبینیم، اما علت جذابیت بیش از حد این دستگاه چیست؟
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید سیامک خیرالدین برنامهنویس ساکن آلمان
است که تاکنون بیش از 50 برنامه راهی بازارهای اینترنتی کرده و هماکنون
در یکی از موسسات رایانهای مشغول به کار است. وی در مورد ماهیت برنامههای
تلفن همراه میگوید: «شاید در سالهای گذشته استفاده مردم از کامپیوترهای
شخصی و لپتاپ زیاد بود، اما اکنون تلاش بر این است که همه این نیازها در
تلفن همراه خلاصه شود.
علت هم مشخص است. تلفن همراه همیشگی است و استفاده
از آن راحتتر و قابل دسترستر است.» اما برنامهنویسان برای ساخت یک
برنامه به چه چیزهایی توجه دارند؟ خیرالدین میگوید: «نیازهای اصلی مردم
هدف یک برنامهنویس است. باید دید مردم چه کارهایی انجام میدهند و بعد
برای همان یک میانبر درست کرد. وقتی برای کاری که به طور متوسط سه ساعت طول
میکشد برنامهای وجود داشته باشد که تنها با پنج دقیقه آن را انجام دهد،
دیگر مردم راضی نمیشوند روند سه ساعته آن را طی کنند. همین موضوع آنها را
به راحتی نیازمند این برنامه میکند. برای مثال اگر برای رزرو هواپیما باید
به صورت حضوری مراجعه کرد یا اینترنتی مدت زمان زیادی را باید صرف کرد
اپلیکیشنی هست که آن را در عرض سه تا هشت دقیقه انجام میدهد. اگر تاکنون
برنامههای روزانه خود را با بستن نخ به انگشت یادآوری میکردید، حالا
برنامهای هست که 30 دقیقه قبل انجام آن را یادآوری میکند. اگر تاکنون
برای خرید روزانه باید یک خیابان پیادهروی کنید، برنامهای هست که خریدهای
شما را ثبت میکند و در ساعتی که لازم دارید کسی را میفرستد تا آنها را
تحویل دهد. به صورت کلی یک برنامهنویس فکر میکند چطور با برنامهاش
میتواند وارد زندگی روزمره مردم شود. چون تنها راه محبوبیت یک برنامه همین
است.»
با
توجه به این حرف میتوان به علت وابستگی بسیاری از مردم را به برنامههای
تلفن همراه پی برد. از سوی دیگر شبکههای اجتماعی، نقابهای امن و مطمئنی
هستند که با وجود آنها انسانها میتوانند در خانه خود بنشینند و با دنیایی
از غریبهها آنگونه که میخواهند تعامل داشته باشند و خود را آنگونه که
دوست دارند معرفی کنند و نشان دهند. این در حالی است که تا نیم قرن گذشته
مردم برای معرفی خود به جامعه روند طولانیتر و پرخطرتری را باید طی
میکردند.
طی
آماری که دانشگاه میسوری آمریکا در سال گذشته به دست آورده است، 75 درصد
مردم همیشه تلفنهای همراه خود را همراه دارند. 39 درصد تلفنهای هوشمند
خود را با خود به دستشویی میبرند و از هر پنج نفر، سه نفر، نمیتوانند یک
ساعت بدون چک کردن تلفن خود را تاب بیاورند. همچنین از هر چهار نفر سه نفر
تلفن خود را در 50 سانتیمتری خود قرار میدهند و زمانی که این فاصله بیشتر
شود احساس ناامنی میکنند. 54 درصد مردم تلفن خود را پیش از خواب و پس از
خواب چک میکنند و 20 درصد آمریکاییهای 18 تا 40 سال در حین رابطه جنسی هم
تلفن خود را چک میکنند.
این
موضوع به راحتی نشان میدهد تلفنهای هوشمند تا چه اندازه وارد زندگی
خصوصی و روزمره انسانها شده است. اما واکنشها نسبت به آن متفاوت است.
عدهای معتقد هستند تلفنهای هوشمند پدیدهای نسبتاً جدید است و همیشه
افرادی بودهاند که نسبت به اختراعات و دستگاههای جدید مورد استفاده در
جامعه جبهه بگیرند و موضعی علیه آن داشته باشند. به عقیده آنها زمانی بود
که جوامع به شدت از تولید انبوه رباتها و تسلط آنها بر روی زندگی انسانها
میترسیدند. اما به عقیده دیگر افراد، هیچچیز تا به حال مانند تلفنهای
همراه نتوانسته است وارد زندگی خصوصی مردم شود و تا این اندازه به آنها
نزدیک باشد. به صورت کلی اگر نتوانیم برای استفاده از این ابزار بسیار
مفید چارچوب تعیین کنیم، به زودی در برنامههای جذاب آن و شبکههای اجتماعی
متعدد غرق خواهیم شد و جدایی از آن برای ما غیرممکن خواهد بود.