به گزارش شفا آنلاین،چاقی یکی از بزرگترین مشکلات دنیای امروز است. افراد بسیاری را می توان در دسته چاق یا دارای اضافه وزن طبقه بندی کرد. به مقدار BMI بیش از 30 چاق گفته می شود و به BMI بیش از 25 دارای اضافه وزن. گروهی نیز هستند که BMI بیش از 40 دارند که به عنوان فوق العاده چاق حساب می شوند. چاقی برای تمام این افراد به عنوان میزبانی برای انواع بیماری عمل می کند، ولی بسته به شدت مشکل درجه اش متفاوت است.

محققان مرکز درمان های رفتاری روچستر روی بیمارانی کار می کنند که ببیشتر درگیر چاقی و دیگر مشکلات روانی هستند. در واقع این پدیده ای شایع بین مراکز درمان روانی است که چنین بیمارانی داشته باشند. چاقی به خودی خود یک بیماری روانی نیست، اما به برخی از مشکلات روانی بسیار مرتبط است. استرس چاق بودن در جامعه ای که وسواس لاغری دارد می تواند با ثبات ترین ذهن ها را نیز تحت فشار قرار دهد.


احتیاط: چاقی یک مشکل روانی نیست

در جامعه های امروزی که لاغری تبدیل به وسواس شده، افرادی که اندامی بزرگ دارند معمولا طرد می شوند، وممکن است مانند دیگران با آنها رفتار نشود. گاهی این پدیده را فوبیا چاقی ( فت فوبیا )، سایزیسم یا تبعیض سایزی می نامند، و نوعی از بی مهری است که کیفیت زندگی میلیون ها نفر انسان چاق را تحت تاثیر خود قرار داده است. برخی از این افراد حتی به استفاده از مواد مخدر، خودکشی و آسیب رساندن به خود گرایش پیدا می کنند.

خیلی غیر منصفانه است که چون کسی وزنش بالاست فکر کنیم حتما مشکلات روانی دارد. در واقع بسیاری از افرادی که اضافه وزن دارند از نظر روانی آرام هستند، فیزیک سالمی دارند و از شانس بد دچار چاقی شدند، سابقه ی عادات ناسالم و یا یک بیماری آنها را به چنین مسیری کشانده. فکر نکنید که فقط با نگاه کردن به یک فرد می توان میزان سلامتی اش را سنجید و هرگز به کسی که اضافه وزن دارد نگویید وزن کم کن، افراد چاق خود می دانند جامعه چطور آنها را قضاوت می کند. این تصمیمی است که خود فرد باید بگیرد.

پرخوری و وسواس عملی

مشکل پرخوری یک اختلال تغذیه ای است که افراد را وادار می کند در مدت زمانی کوتاه مقدار زیادی غذا بخورند. کسی که دچار پرخوری است ممکن است تنها در چند دقیقه 1000 کالری و یا حتی مقدار بیشتری غذا بخورد. بر خلاف دیگر اختلال های تغذیه، فرد پس از پرخوری چیزی را بالا نمی آورد، اما معمولا پس از چنین اتفاقی احساس گناه و افسردگی می کنند.

آنورکسیا، بولیمیا، و دیگر اختلالات تغذیه ای

افرادی که سابقه ی چاقی داشته اند یا چاق هستند و همچنین کسانی که غذاهای خود را محدود می کنند ممکن است دچار انواع اختلالات تغذیه شوند. اگرچه بیشتر افرادی که دچار اختلال تغذیه هستند لاغرند، اما همیشه اینطور نیست، مخصوصا در مورد بیماری هایی مانند بولیمیا.

فشار برای رسیدن به استانداردهای غیر واقع گرایانه می تواند برخی افراد را به سمت اختلالاتی همچون آنورکسیا و بولیمیا بکشاند، و یا می تواند کاری کند فرد آنقدر کالری دریافتی خود را پایین بیاورد طوری که مواد مغذی حیاتی را از دست بدهد. این تنها یکی از دلایلی است که نباید به افراد بر اساس وزنشان ارزش دهیم، و یا تمام مشکلات سلامتی را سر چاق بودن آنها خراب کنیم. زیر چنین فشارهایی ابتلا به اختلال تغذیه ای برای فرار هرچه سریعتر از اضافه وزن بسیار طبیعی به نظر می آید.

افسردگی، اضطراب، و تروما

صحبت درباره احساسات رنج آور ساده نیست، پس این طبیعی است که افراد برای دفن کردن احساسات خود مشغول غذا می شوند. افسردگی، اضطراب و اختلال استرس پس از تروما در بین افراد چاق بسیار شایع است. در بیشتر مواقع پزشک قبل از اینکه کاهش وزن جدی را شروع کند باید این علائم را درمان کند.

در یک تحقیق که به تازگی انجام گرفته، پزشکان متوجه شدند استرس تروماتیک از جمله کودک آزاری یا تجاوز، احتمال اینکه فرد دچار اضافه وزن و یا حتی چاقی شود را بسیار افزایش می دهد. این خطر مخصوصا در بین زنان بسیار تهدید کننده است. افرادی که دچار آسیب های روانی شده اند به غذا روی می آورند تا درگیری دردی که دارند نشوند، آنها با غذا ممکن است به خود آسیب برسانند و یک از خود بیزاری را به وجود بیاورند، یا ممکن است آنقدر نا امید شوند که فکر شروع یک برنامه غذایی نیز ناتوانشان کند.


تاثیر زندگی در یک جامعه دچار وسواس لاغری

یک اضافه وزن ساده ممکن است افراد را در معرض انواع خطر سلامت روانی قرار دهد، چون یک فرد چاق برای خلاصی از این فشار مجبور است خود را لاغر کند و این اجبار فشار روانی را بالا می برد. حتی گاهی پزشکان نیز روی کسی که اضافه وزن دارد بر اساس فیزیکش برچسب ناسالم می زنند. برخی از مشکلاتی که افراد دچار اضافه وزن با آنها رو برو هستند عبارتند از:

• سوالات و نظر های ناگهانی اما با قصد و منظور از طرف عزیزان.

• ارائه دهندگان خدمات پزشکی که نگرانی های آنها را جدی نمی گیرند.

• تبعیض در استخدام

به مرور زمان این موارد می توانند روی فرد تاثیر بگذارند، کیفیت زندگی او را پایین بیاورند و به سمت افسردگی، اضطراب، و دیگر بیماری ها سوقش دهند. چاقی ممکن است یک مشکل سلامتی باشد، اما وزن دیگران اصلا موضوع مناسبی برای بحث و نظر دهی نیست. رفتارها نیز برای خود عاملی تحریک کننده هستند که بیشتر موضوع کاهش وزن را پیچیده می کنند.وب سایت دکتر کرمانی