1 "چت شده؟ چرا همیشه اینکارو انجام میدی؟"
یک قضاوت منفی ، هرگز نمی تواند ایده خوبی برای مواجهه شما با همسر یا نامزدتان باشد. بنابراین به جای اینکه طبق عقیده شخصی خودتان مبنی بر اینکه چه چیزهایی را دوست ندارید ؛ به طرف مقابلتان حمله کنید ، علایق خود را با او در میان بگذارید و بگویید چه چیزهایی را دوست دارید و اگر آنچه که از علایق شماست انجام دهد چه احساس خوبی خواهید داشت.
2 "چرا هیچوقت کاری رو که من میخوام انجام نمیدی؟"
مقصر نشان دادن همسرتان کار جالبی نیست. تبعات چنین حرکتی چیزی جز ناامیدی ، خشم ، بی اعتمادی و فاصله نخواهد بود.با این وصف نه تنها چنین اتفاقی به روابط شما صدمه میزند بلکه ذره ای کارآمد نیست. بنابراین سعی کنید سراغ راهی بروید که قابل اعتماد و سازنده باشد. مواقعی که اینچنین از همسر یا نامزد خود ناراحت هستید ، کمی هم در قبال این ناراحتی نقش خودتان را در نظر بگیرید و خودتان بابت رفتارها و افکارتان احساس مسئولیت کنید. بخشی از این سوال به خود شما بازمی گردد. به جای اینکه روی این موضوع تمرکز کنید که چرا همسرتان کاری را که شما خواسته اید انجام نداده است ، به این فکر کنید که خودتان چطور می توانید کیفیت رابطه تان را بالا ببرید. وقتی خودتان را در چنین موقعیتی قرار می دهید می توانید با ذهن بازتر در برابر همسرتان رفتار کنید و کیفیت ارتباط خود را بالا ببرید.
3 و 4 "چرا اینقدر تنبل ، نمک نشناس ، خودخواه یا آزاردهنده هستی؟ " "چرا سعی نمیکنی یه کم بهتر یا مهربانتر باشی؟"
وقتی افسرده و عصبانی هستید ، همسرتان را مورد هجمه انتقادات قرار ندهید. اینکار کمکی به رفع دلخوری شما نمی کند. اگر دنبال یک رابطه با کیفیت هستید باید بدانید که چطور ارتباط برقرار کنید. بهترین راه برقراری یک ارتباط صحیح با همسرتان ، ابراز صادقانه احساسات شماست که به تبع آن پاسخ همدلانه ای هم دریافت خواهید کرد.
بیان صادقانه اینکه شما چطور هستید و چه چیزهایی را دوست دارید ، بدون انتقاد ، مقصر جلوه دادن طرف مقابل و طلبکار بودن ، راه برقراری یک ارتباط با کیفیت است. در عین حال باید به پاسخ های همسرتان هم بدون اینکه بخواهید او را زیر سوال ببرید گوش کنید. شما در این گفت و شنود باید روی صحبت هایی که نشان از همراهی و همدلی دارد تمرکز کنید نه حرف هایی که انتقاد ، مقصر نشان دادن دیگری و طلبکاری در آنها وجود دارد.
دقیقا این نوع از ارتباط است که اساس آن با صداقت و درک متقابل همراه شده و این رابطه با همین فاکتورها تغذیه می شود و رشد می کند.
5 "چرا نمیتونی آروم باشی؟"
اگر همسر شما در حالت جنگ قرار دارد و پاسخ هایی از سر جنگ و لجبازی می دهد پس طبیعی است که نمی تواند آرام باشد. اگر استرس داشته باشد پس یعنی موضوعی او را آزار می دهد و نمی تواند آرام باشد در غیر اینصورت خب او به حالت عادی قاعدتا در آرامش به سر میبرد. دلایل زیادی ممکن است وجود داشته باشد که آرامش را از همسر شما سلب کرده اما اینکه شما دقیقا در همان لحظات حساس عصبانیت از او بخواهید که آرام باشد روش درستی نیست.
بهترین راه در چنین شرایطی تلاش برای درک کردن اوست.در واقع شما ابتدا باید از یک موضوعی آگاه باشید و آن را درک کرده باشید تا بتوانید تغییرش بدهید. برای همین گاهی اوقات تنها چیزی که مورد نیاز است درک کردن و فهمیدن یک مساله است.
6 "میخوای از من جدا بشی؟"
استفاده هر روزه از این سوال در جر و بحث ها یک تهدید مخرب غیر ضروری و صرفا احساسی است.
اگر شما واقعا از جدا شدن از همسرتان وحشت دارید، نباید در لحظه ای که او عصبانیست این سوال را مطرح کنید. در عوض می توانید صادقانه بگویید "من واقعا ترسیده ام . چند دقیقه به من وقت بده تا آرام شوم و برگردم" بعد از اینکه کمی آرام تر شدید می توانید برگردید و سوالتان را این طور مطرح کنید:"الان چه حسی داری؟" یا اینکه بپرسید : "دقیقا چه چیزی میخوای؟" گزینه سومی هم وجود دارد که می گوید : "از این رابطه چی میخوای؟"
وقتی شما این سوال ها را در حالتی غیر تهدید آمیز مطرح کنید به اندازه کافی به همسرتان فضای فکر کردن داده اید تا بتواند پاسخ مناسبی بدهد. اگر همسر شما واقعا قصد جدایی داشته باشد خب این موضوع را در فضایی آرام بیان می کند اما در غیر اینصورت پرسیدن چنین سوال های روشن در شرایط آرام باعث می شود رابطه شما دو نفر قدرت بیشتری بگیرد.
7 "آیا مطمئنی که میخوای زندگی با منو ادامه بدی؟"
اگرچه در هر رابطه ای قدردانی و تحسین طرف مقابل به عنوان همسر مهم است اما در عین حال هر یک از دو طرف در برابر احترام به خود و اتکای به نفس خود هم مسئول است. ابراز علاقه کردن به همسر در شکل های مختلف و تائید او در نهایت باعث شکل گیری رضایت خاطر در یک رابطه می شود. یادتان باشد که شما باید خودتان را دوست داشته باشید و از آنچه که هستید لذت ببرید. وقتی به لحاظ ذهنی به چنین جایی برسید ، احترام به خود را یاد گرفته اید. در اینصورت است که این احترام را از طرف مقابل هم دریافت کرده اید چون به اندازه کافی برای خودتان ارزش قائل هستید و این حس را به همسر یا نامزدتان هم منتقل می کنید.
8 و 9 "میتونم بهت اعتماد کنم؟" "داری راستشو بهم میگی؟"
پرسیدن این سوال ها در شکل خیلی رک و بی تعارف اصلا ایده خوبی نیست. اول از همه همسر شما بلافاصله در برابر این سوال حالت تدافعی به خود خواهد گرفت.و موضوع دیگر اینکه وقتی چنین سوالاتی را به چنین وضوحی مطرح می کنید ، مطمئن نباشید پاسخی که می گیرید عین واقعیت است!
دلیلش مشخص است. چون اگر شما اساسا نمی توانید به کسی اعتماد کنید، پس پرسیدن چنین سوالاتی از آنها بیشتر شما را کلافه می کند.
وقتی حسادت و حس مالکیت در یک رابطه بوجود می آید موضوع بسیار ساده است:یا شما به شریک زندگی تان اعتماد دارید یا ندارید. اگر اعتماد دارید پس سکوت کنید و از پرسیدن چنین سوالاتی بپرهیزید ، اگر هم اعتماد ندارید پس به همه لطفی بکنید و فاتحه این رابطه را بخوانید!
شاید هم با خودتان بگویید چطور می شود اگر من به همسرم اعتماد داشته باشم اما او به من دروغ بگوید. در چنین حالتی به آن روزی اعتماد کنید که متوجه این موضوع خواهید شد. یادتان باشد دروغگوها هیچوقت نمی توانند تا ابد به این رویه ادامه بدهند. بالاخره روزی این ماجرا برملا می شود آنوقت است که باید برای برطرف کردن این مشکل دست به کار شوید.
10 "اگر میدونی این موضوع ناراحتم میکنه پس چرا مطرحش میکنی؟ "
یک رابطه با کیفیت صرفا یک رابطه بی دردسر نیست و مشکلات اجتناب ناپذیر هستند.در واقع یک رابطه خوب از آرامش واقعی دو نفر که هدف مشترکی دارند و در این مسیر به سرانجام خوبی می رسند و به صمیمت دست می یابند ، رشد می کند. بنابراین برای رشد یک رابطه خوب طبیعی است که شما باید درباره سختی ها و مسائلی که ناراحت تان می کند حرف بزنید و البته در حین حرف زدن با طرف مقابل آرامش خود را حفظ کنید.
با این تفاسیر وقتی در یک رابطه عاطفی زناشویی متعهد هستیم باید این توانایی را داشته باشیم که در مواقع مشکلات خودمان را تسکین بدهیم. در واقع این یک چالش برای توانایی های ما در زمینه آرامش دادن به خود در برابر ترس ها ، ناراحتی ها و نا امنی هاست ؛هر چند شاید خیلی هم این توانایی را دوست نداشته باشیم.
گاهی باید خودمان خود را تسکین بدهیم حتی وقتی در یک رابطه زناشویی هستیم.
