اين متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در اين‌باره گفت: «دیابت می‌تواند میزان بروز درد و مشکلات شانه را نسبت به سایر افراد جامعه به مقدار قابل‌توجهی افزایش دهد و در بعضی از موارد درگیری شانه ، به یکی از ناتوان‌کننده‌ترین عوارض اسکلتی عضلانی بیماران مبتلا به این بیماری تبدیل شود.»
وی در ادامه افزود: «گرچه احتمال ایجاد اینگونه دردها در دیابت‌های طول‌کشیده بیشتر است، با این وجود گاهی همین شکایت از درد شانه منجر به تشخیص دیابت می‌شود! به این معنا که در ارزیابی بیمارانی که با درد و محدودیت حرکتی مراجعه می‌کنند، ممکن است برای اولین‌بار مشخص شود که فرد به دیابت مبتلاست.»
اين استاد دانشگاه در خصوص سیر طبیعی اینگونه دردها توضيح داد كه تنها تعداد کمی از بیماران ابراز می‌کنند که دردشان به تدریج کم می‌شود. معمولا با گذشت زمان، شدت درد و ناتوانی شانه در نزدیک به نیمی از افراد مبتلا به‌خصوص در افرادی که متوسط قند خون سه ماهه آنها بیش از حد باشد، افزایش می‌یابد.
وي با اشاره به اينكه علل متعددي منجر به بروز درد شانه و محدودیت حرکتی در بیماران دیابتی مي‌شود، گفت: «شانه منجمد، یکی از مهم‌ترین و شدیدترین حالتی است که مبتلايان به ديابت آن را تجربه مي‌كنند و علایم آن بستگی به مرحله بیماری دارد. معمولا در شروع درگیری، بیماران از درد شانه در حین استراحت و به‌خصوص در طول شب شکایت دارند و ممکن است انجام بعضی حرکات مانند خاراندن کمر، شانه کردن مو و انجام کارهای که نیاز است دست بالاتر از سر قرار بگیرد یا پوشیدن لباس دردناک باشد ولی به‌تدریج این درد افزایش و با محدودیت حرکات شانه همراه می‌شود که ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد و به دنبال آن از میزان درد کاسته ولی حرکات شانه به شدت محدود شود. رسیدن به این مرحله آخر ممکن است تا دو سال طول بکشد.»
پرفسور آزما در پاسخ به اين سوال كه آيا هر شانه دردی در مبتلایان به دیابت، لزوما به معنای ابتلا به شانه منجمد است، بیان کرد: «هرشانه دردی به معناي ابتلا به شانه منجمد نيست و باید سایر علل شانه درد این بیماران یا علل معمول درد شانه هم مدنظر قرار گرفته شود. هرچند علت اين بيماري هنوز معلوم نيست ولي ثابت شده احتمال ابتلا به درد شانه، در اغلب افرادی كه به ديابت، كم كاری تيروييد، مشكلات ديسك گردن و... مبتلا هستند، بيشتر است. بنابراین توصیه می‌شود که فرد مبتلا به دیابت در صورتی که احساس درد در ناحیه شانه می‌کند که به مسکن‌های ساده جواب نمی‌دهد، برای ارزیابی بیشترو تشخیص دقیق به پزشک مراجعه کند. از نظر بالینی زمانی تشخیص شانه منجمد داده می‌شود که بیمار به مدت سه ماه از درد شاکی باشد و حرکت شانه به خصوص چرخش شانه، به میزان 50 درصد نسبت به سمت سالم کاهش یافته باشد.»
اين متخصص طب فيزيكي و توانبخشي، با اشاره به اينكه نتایج برخی مطالعات نشان داده‌اند احتمال درگیری شانه در زنان مبتلا و افراد مسن‌تر بیشتر است و در دست غالب معمولا شدت و شیوع بالاتری دارد، گفت: «کنترل ناکافی و طول کشیده دیابت نيز می‌تواند از علل بروز التهاب در کپسول مفصل شانه یا همان شانه منجمد باشد.»
پرفسور آزما درنهايت به روند درمان شانه منجمد اشاره كرد و گفت: «از نظر درماني علاوه بر کنترل سطح قندخون، روش‌های کلی درمان براي شانه منجمد شامل تجویز داروهای ضدالتهاب، فیزیوتراپی و حرکات ورزشی توصیه می‌شود البته بايد یکسری ملاحظاتي هم درنظر گرفته شود برای مثال نوع حرکات ورزشی دقیقا بايد با تجویز پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست صورت بگيرد و از انجام حرکات ناگهانی و با وزنه‌های سنگین که احتمال صدمه به شانه وجود دارد، پرهیز شود. علاوه بر اين، در برنامه‌های فیزیکال‌تراپی که برای کاهش درد و بهبود حرکت در شانه مبتلا تجویز می‌شود، استفاده از روش‌های گرمایی به دلیل احتمال سوختگی باید با مانیتوریک بیشتری همراه باشد و همچنین از تجویز یا تزریق استیرویيد به‌دلیل بالا بردن سطح قندخون تا حد ممکن اجتناب شود و همانند سایر بیماران مبتلا به شانه منجمد در موارد شدید و مقاوم به درمان اقدامات جراحی توصیه می‌شود.»سلامانه
